10 modeli przyjaźni między dziećmi
Stosunki społeczne i pojęcie przyjaźni jako takie nie pojawiają się, dopóki nie minie pewna epoka. Dzieci, jako istoty społeczne, mają skłonność do bycia z innymi dziećmi, ponieważ są bardzo młode. Muszą być w towarzystwie i cieszyć się z dzielenia czasu z innymi rówieśnikami, jednak nie są to prawdziwie przyjacielskie relacje.
Z pedagogicznego punktu widzenia relacje społeczne rozpoczynają się dwa lata później. Przed tym wiekiem dzieci nie nawiązują stosunków jako takich, ponieważ mają tendencję do bycia i gry bardziej niezależnie i w izolacji. Dzieci jednego roku mogą grać razem w tej samej przestrzeni, ale każda z nich koncentruje się na własnej grze. Z drugiej strony, po dwóch latach następuje już pewna interakcja, z której wynikają jej konsekwencje dla siebie i dla innych.
Wraz z rozwojem cyklu dzieci zaczynają odczuwać emocje związane z przyjaźnią. Czują się bardziej pokrewieństwem z typem dzieci niż z innymi, spędzają więcej czasu z pewną grupą, ciągle mówią o tych samych dzieciach ...
10 modeli przyjaźni w zależności od rodzaju dziecka
W zależności od sposobu, w jaki się odnoszą i działają, możemy rozróżnić różne typy dzieci:
- Dzieci z "najlepszymi przyjaciółmi". Są dzieci, które wkrótce odróżniają partnera, z którym czują się bardziej pokrewieństwem, z którym czują się lepiej, więcej zabawy i tego, co nazywają swoim najlepszym przyjacielem. Mają innych przyjaciół, ale ten jest wyjątkowy.
W pewnym sensie jest to zazwyczaj powszechne nawet u dorosłych. Można zatem powiedzieć, że jest to normalny proces w ramach pojęcia przyjaźni. Jednak w młodym wieku, w zależności od tego, w jaki sposób ta koncepcja jest używana, może wywoływać reakcje pewnych konfliktów, których należy przestrzegać i których należy unikać.
Kiedy dziecko nazywa się najlepszym przyjacielem drugiego, wzmacnia go i przyczynia się do poprawy i rozwoju jego poczucia własnej wartości. Jest ceniony i wzmacniany, co każdy lubi. Problem powstaje, gdy pojęcie najlepszego przyjaciela jest nadmiernie wyolbrzymione ponad inne relacje z innymi dziećmi. Może to wywoływać reakcje odrzucenia w grupie i zwykle prowadzi do pewnej izolacji, której należy unikać, ponieważ nie jest dobre dla nich zredukowanie ich relacji społecznych i przyjaźni do jednego przyjaciela. Ponadto na tym etapie nie byli oni w stanie doświadczyć i nauczyć się wszystkiego, co przyjaźń prowadzi bezwarunkowo.
Kolejny problem, który może powstać, jeśli koncepcja najlepszego przyjaciela nie zostanie przyjęta z pewną równowagą, jest wtedy, gdy nie ma zgody między oboma przyjaciółmi. Oznacza to, że gdy ktoś wybiera inne dziecko jako najlepszego przyjaciela, ale to nie odpowiada mu i wybiera inną. W tym przypadku poczucie odrzucenia pojawia się także na etapie słabo dojrzałym i zakłada interwencję ze strony osoby dorosłej, aby pomóc w prawidłowym zarządzaniu tymi uczuciami.
- Dzieci z gangiem. Innym rodzajem dzieci, które możemy znaleźć, są ci, którzy od razu znajdują grupę, w której czują się dobrze, zintegrowani i zaakceptowani. Od najmłodszych tworzą coś, co nazywa się gangiem i od najmłodszych lat rozwija poczucie trwałości dla grupy, a więc i szacunku dla niej. Te dwa wnioski będą bardzo pozytywne dla twojego dorosłego życia.
W tym przypadku dorosły powinien również zwrócić uwagę na rodzaj relacji społecznych, które ustanawiają. Należy zauważyć, że grupa nie nawiązuje relacji wykluczenia z innymi dziećmi lub zbyt dużą konkurencją lub rywalizacją między gangami, ponieważ może to prowadzić do wielkiego cierpienia dotkniętych dzieci.
- Dzieci, które bawią się z każdym. Są też dzieci, które mają wielką zdolność do kontaktów towarzyskich. Wyróżniają się właśnie dlatego, że są bardzo towarzyscy i mają zdolność empatycznego łatwego radzenia sobie ze wszystkimi dziećmi niezależnie od ich cech i cech. Zasadniczo są to dzieci o bardzo wysokiej inteligencji interpersonalnej. Tego rodzaju dzieci są często nazywane z tego punktu widzenia "łatwymi", ponieważ oprócz tego, że nie generują problemów, w tym sensie pomagają integrować odrzucone dzieci, sprawiają, że czują się dobrze i są akceptowane. Krótko mówiąc, generują dobre środowisko społeczne.
- Prowadzące dzieci. Ze względu na swoje cechy, są dzieci, które zawsze są liderami. Starają się polubić resztę, są postrzegani jako model i są śledzeni jako tacy. Mają skłonność do przywództwa, inicjatywy, siły i siły do generowania pomysłów i zdolności do kontrolowania lub manipulowania innymi. Przywództwo może być pozytywne lub negatywne. Oznacza to, że istnieją dzieci, które przyciągają innych, a ich postawy i działania zależą od tego, jakie konsekwencje są generowane - pozytywne czy negatywne? Kiedy stoimy w obliczu grup kierowanych przez dziecko, ważne jest, aby dorosły dobrze analizował rodzaj przywództwa Zastosuj środki uważane za wygodne, aby uniknąć ważnych przyszłych problemów.
- Uległe dzieci. Tego rodzaju dzieci są bardzo łatwe do manipulowania.Zwykle mają zdolność łatwego robienia tego, co im każą, bez wykazywania własnych kryteriów lub oceny. Łatwo się do siebie dostosowują, ale nie wydając osądu ani krytycznej oceny tego, co robią, są bardzo wrażliwe. Ta postawa nie jest uważana za "zdrową" z punktu widzenia społecznego, ponieważ nie rozwijają one własnej osobowości, a związane z nią ryzyko może być naprawdę niebezpieczne. W tym przypadku wygodnie byłoby pomóc dziecku w opracowaniu własnych kryteriów i dać mu wskazówki, aby móc transmituj to. Naucz się mówić "Nie".
- Toksyczne dzieci. Dziwne wydaje się używanie tego słowa dla dziecka, ale prawdą jest, że istnieją dzieci, które swoim sposobem działania, nieadekwatne, potrafią skazić i przekazać swoje działania innym dzieciom, które, gdyby nie ta zarazę, działałyby odpowiednio.
- Dzieci szukają toksyn. Są też dzieci, które naturalną tendencją często trafiają po stronie tych, którzy nie przynoszą im pozytywnych rzeczy, ale którzy negatywnie je zanieczyszczają. Kiedy tak się dzieje, ważne jest, aby spróbować pomóc im w nawiązaniu kontaktu z innymi dziećmi, które mogą przynieść im pozytywne rzeczy, ułatwić kontakt i interakcje i nie pozostawić ich wyłącznie z tego rodzaju relacjami, które mogą je zniszczyć.
- Nieśmiałe dzieci. Gdy dziecko jest nieśmiałe, musimy mu udzielić specjalnej pomocy. Zazwyczaj początkowo ma trudności w związku, ale gdy już poznaje inne dzieci, zwykle nie ma żadnych problemów, ważne jest, aby je zrozumieć i nigdy ich nie zmuszać. Bardzo pomoże ci mieć kogoś, kogo znasz po swojej stronie, który zapewnia im bezpieczeństwo. Kiedy zajmujemy się relacjami społecznymi, ważne jest, aby ich punktem wsparcia, o ile to możliwe, nie byli rodzice. Możesz znaleźć wsparcie u brata, kuzyna, sąsiada *, który pomaga ci stopniowo zbliżyć się do innych dzieci.
- Dzieci, które nie chcą być z dziećmi. Są dzieci, które nie lubią przebywać z innymi dziećmi i są bardziej dorosłe, a nawet bardzo małe. W tych środowiskach czują się bardziej komfortowo niż z rówieśnikami, w tego typu przypadkach musimy próbować umacniać swoje spotkania z innymi dziećmi, aby mogły uczyć się socjalizacji. Znajdź sposób, aby je zintegrować, a nawet jeśli nie stają się one bardzo aktywne społecznie, spróbuj mieć pewne chwile relacji społecznych z równymi sobie.
- Samotne dzieci. Tego typu dzieci mają tendencję do bycia samemu. Unikają bycia z innymi dziećmi, a nawet z innymi dorosłymi. Czują się swobodnie w samotności, bez żadnego związku, tak jak w poprzednim przypadku, trzeba z nimi pracować w pewnej socjalizacji, ponieważ uważa się ją za naturalną cechę nieodłącznie związaną z człowiekiem.
María Campo
Może Cię zainteresować:
- Jak nauczyć się być towarzyskim z kołyski
- Kształcenie w zakresie umiejętności społecznych: klucz do sukcesu
- Oto jego pierwsi przyjaciele: przyjaźń od 3 do 6 lat
- Znaczenie przyjaźni w dzieciństwie
