Niecierpliwość w okresie dojrzewania: naucz się czekać
Obecnie wszyscy rodzice - przynajmniej ci rozsądni - zgadzają się, że dzieci powinny przezwyciężyć swoją naturalną tendencję do lenistwa i dążyć do nauki, i zwykle wymagają od nich wypełniania swoich obowiązków. Jednak w obliczu naturalnej naturalnej tendencji dzieci do niecierpliwość w okresie dojrzewania, aby chcieć rzeczy w danej chwili, stanowczość jest znacznie mniejsza. Jednak jest to niezbędne nauczyć się czekać.
Słabość rodziców wobec kaprysu
Dzieci nie są głupie i poświęcają się testowaniu, jak daleko mogą się posunąć z rodzicami, aby natychmiast zaspokoić swoje pragnienia. W wielu domach to ci, którzy naprawdę rządzą, zamienili się w małych dyktatorów zdolnych do poprowadzenia swoich rodziców w najróżniejszych sprawach, od baterii walkmana po rodzinne menu, przechodzenia przez siedzenie przed samochodem lub w momencie, w którym zamówią pokój.
Ta słabość do kaprysu jest świetnym sposobem na zepsucie dzieci, ponieważ kiedy stają przed życiem, są zwiedzione, myśląc, że reszta świata powinna zachowywać się z nimi jak ich rodzice. A ponieważ tak nie jest, wpływ jest często niszczycielski.
Fałszywe traumy
Nie jest prawdą, że dzieci generują frustrację poprzez opóźnianie lub odrzucanie ich wniosków. Nie jest prawdą, że dzieci przeżywają traumatyczne skomplikowane i niebezpieczne konsekwencje w dorosłym życiu, ponieważ nie mogą robić wszystkiego, co chcą, kiedy są młode i kiedy tego chcą. Jest to fałszywa i niebezpieczna pedagogika, która naprawdę zaleca skrupulatne przestrzeganie spontaniczności dzieci, zachęcanie do niej i podporządkowanie jej przez poddanie się świętemu posłuszeństwu.
Jest to fałszywe, ponieważ spontanicznie większość dzieci nie uczy się, nie zachowuje się przy stole, nie wstaje rano, nie przestaje obrażać ani walczyć. Tylko miliarderzy i tyrani - do pewnego stopnia - szybko zdobywają wszystko, czego chcą. Normalni ludzie są przyzwyczajeni do utrzymywania linii, do pracy z terminami, do oszczędzania, do odkładania decyzji, do wyrzeczenia się, do powstrzymania swoich impulsów ... Ponadto, naprawdę wartościowe rzeczy, jak dobre wino, profesjonalny prestiż lub gotowa katedra, nigdy nie są osiągane nagle: stają się dopiero po dojrzewaniu.
Właśnie dlatego jest to ważne wychowywać dzieci w oczekiwaniunaucz ich czekać; że postrzegają, jak w życiu zawsze jest mniej więcej długi czas między tym, co chcemy, a jego skutecznym spełnieniem; i że czasami to, co chcielibyśmy, nigdy się nie spełni.
Trenuj cierpiących nastolatków w cierpliwości
Pomysły te pomogą im zachować cierpliwość, gdy na przykład nie rozumieją czegoś na zajęciach lub gdy uczą się języka. Nie warto rzucać ręcznikiem przy pierwszej zmianie pod pretekstem "Nie rozumiem!". Rodzice powinni im przypominać, że jeśli nie rozumieją, nie powinni się martwić: nauczyciel wyjaśni to jeszcze raz, ile będzie to konieczne. Ale ważne jest, aby wkładali wysiłek, aby domagali się zrozumienia, że trochę poczekają, zanim się poddadzą, że dadzą kilka okazji dla własnej intelektualnej zdolności, zanim poprosią o pomoc lekcji prywatnych.
W tej linii stosunkowo często zdarza się, że dzieci nie kończą zajęć rekreacyjnych, które zaczynają się z wielkim entuzjazmem: obozy, lekcje komputerowe, kursy malowania i rysowania ... "Po prostu się nudzę" to nie jest wystarczający powód, aby porzucić dobrze zorganizowaną naukę. Oczywiście nie jest to zmuszanie ich do robienia rzeczy, których nie znali dobrze, ale jeśli chcemy promować w nich cnotę wytrwałości (zwyczaj kończenia tego, co się zaczyna), jeśli chcemy, aby nauczyli się układać najtrudniejsze kamienie (które są ostatnim), powinny przezwyciężyć uzasadnione trudności związane z jakąkolwiek ludzką działalnością.
Postawa rywalizacji w okresie dojrzewania
Ogólnie rzecz biorąc, bardzo ważne jest, aby poczekać trochę na dzieci, nawet jeśli mogą zrobić to, o co proszą. Z poczuciem miary i bez sztywności, jest pouczające, aby wyjaśnić im konkretne fakty, że rzeczy nie zawsze są już obecne, i że wołanie "chcę tego teraz!" To rzadko może się spełnić. Muszą się nauczyć trzymać, powstrzymywać, aby rozbudzić własne bodźce, by regulować je za pomocą inteligencji, stymulowane i zorientowane przez swoich wychowawców; i wygodnie jest wyjaśnić obiektywne powody, dla których ten wysiłek jest opłacalny. Na przykład wstawanie od stołu po zjedzeniu wymaga od wszystkich zakończenia, ale oprócz wyjaśnienia przyczyn pomaga im to lepiej zrozumieć, jeśli doświadczą przyjemnego czasu rozmowy w rodzinnym stole.
Ta postawa "powstrzymywania" wymaga dobrej dawki cierpliwości ze strony rodziców, zdolności wytrzymałościowych ... i poczucia humoru. Wszystko staje się łatwiejsze, jeśli czekamy z uśmiechem, nawet z dowcipami na temat uporu, z którym upierają się. Jeśli nie stracimy spokój i pokazujemy spokojną stanowczość, robimy dla nich wielkie dobro.Dzieci potrzebują pomocy w przekazywaniu i tłumieniu energii, które ich przytłaczają, a dzięki wsparciu rodziny, podobnie jak w wielkich rzekach, pozostaną one za życiem i płodnością.
Antonio Díaz Argüelles
