Czy przestałbyś pracować, aby zająć się swoimi rodzicami?
W ciągu ostatnich 5 lat liczba osób nieaktywnych zawodowo, które nie szukają pracy w celu opieki nad osobami zależnymi, wzrosła o 2,3%, z 52,700 do 538,9 tys.
Jeśli rozwiążemy konkretne powody, dla których ci ludzie nie szukają pracy, zauważamy, że ludzie, którzy wycofali się z rynku, ponieważ nie mogą sobie pozwolić na odpowiednie usługi dla opieka nad chorymi dorosłymi i / lub osób niepełnosprawnych, wzrosły w znacznie większym stopniu, o 44%, z 74 300 nieaktywnych w 2012 r. do 107 100 w 2017 r.
W sumie stanowią one obecnie 19,9% całkowitej nieaktywnej opieki nad osobami zależnymi, w porównaniu do 14,1% w 2012 r. Jest to więc zmienna, która wzrosła najbardziej w ciągu ostatnich pięciu lat. Innymi słowy: coraz więcej nieaktywnych jest liczonych, wycofanych z rynku opieka nad osobami zależnymi, podkreślając przede wszystkim tych, którzy nie szukają pracy, aby opiekować się chorymi dorosłymi lub osobami niepełnosprawnymi.
Według Myriam Ganado, konsultantki z Fundacji Adecco, eksperta w rodzinach: "Kompatybilność pracy i życia osobistego jest wyzwaniem dla wszystkich profesjonalistów, co staje się wyzwaniem, gdy w jednostce rodzinnej znajduje się osoba niepełnosprawna. niewielu pracowników decyduje się na wycofanie się z rynku, aby zajmować się bezpośrednio swoim członkiem rodziny, ponieważ nie mogą sobie pozwolić na osobę, która zapewnia odpowiednią opiekę, co wyjaśnia, dlaczego ci, którzy są nieaktywni w opiece nad chorymi dorosłymi lub osobami niepełnosprawnymi, są tymi, którzy zwiększyli najbardziej wszystkich osób, które przejdą na emeryturę z pracy, aby zatroszczyć się o osoby pozostające na utrzymaniu ".
Nadal wzrastają, choć zdecydowanie nieczynne, ponieważ nie są w stanie zapewnić odpowiednich usług opieki nad dziećmi, które wzrosły o 6,6% w ciągu ostatnich pięciu lat. W pozostałych przypadkach obserwuje się spadek.
Radiografia: kobieta starsza niż 45 lat
Jaki jest profil zawodowca, który wycofuje się z rynku, aby opiekować się członkiem rodziny niepełnosprawnym? Według danych INE jest to głównie kobieta (86,3%), powyżej 45 lat (88,4%).
Według Francisco Mesonero, dyrektora generalnego Adecco Foundation, "dane te potwierdzają dwie rzeczywistości: po pierwsze, w naszym społeczeństwie kobieca rola jako opiekuna rodziny i domu jest nadal głęboko zakorzeniona, a po drugie, starsze kobiety 45-latkowie stoją w obliczu największych trudności na rynku pracy, a zatem jako pierwsi decydują się przejść na emeryturę, gdy sytuacja rodzinna tego wymaga, zważywszy na brak profesjonalnych oczekiwań. "
W tym samym duchu Mesonero dodaje, że "seniorzy są istotną siłą roboczą dla utrzymania naszego państwa opiekuńczego, wyzwaniem jest to, że mogą przekształcić opiekę nad swoją rodziną w zawód, zapewniając jej ekonomiczne i społeczne uznanie, poprzez współpracy publiczno-prywatnej, która pozwala im nadal przyczyniać się do gospodarki, gdy są one realizowane profesjonalnie ".
Mniejsze możliwości zawodowe
Chociaż nie wszyscy profesjonaliści z członkami rodziny niepełnosprawnych wycofują się z rynku pracy, ci, którzy pozostają w nim, napotykają przeszkody i trudności. Fakt ten warunkuje możliwości zatrudnienia pracowników, którzy muszą znaleźć dni pracy i środki elastyczności, które dostosowują życie osobiste i zawodowe.
W tej linii ponad połowa respondentów (55%) stwierdziła, że musiała odrzucić oferty pracy i / lub awansów, ponieważ nie były one zgodne z troską i uwagą dla ich członków rodziny.
W szczególności 35% przyznaje, że musi odmówić ofert pracy, a 20% jest zmuszonych odmówić awansu, który wymaga bardziej profesjonalnego poświęcenia.
W związku z tym Mesonero zauważa, że: "niewystarczające środki pojednawcze zakładają utratę konkurencyjności przedsiębiorstw, ponieważ każda osoba, która odrzuca pracę lub awans z tego powodu, jest zmarnowanym talentem". W XXI wieku należy pilnie promować politykę elastyczności, która pozwól profesjonalistom dać z siebie wszystko, nie tracąc tego, co jest dla nich najważniejsze: ich rodziny. "
Pod tym względem 75% domaga się większej elastyczności i postępowania pojednawczego, aby ich rozwój zawodowy był zgodny z troską o rodzinę.
Pojednanie: długa droga
Polityka koncyliacyjna wciąż ma długą drogę w naszym kraju. Jak pokazano w poniższej tabeli, odzwierciedlając odpowiedzi respondentów, większość środków elastyczności została wdrożona w mniej niż 50%. Jedynie możliwość rezygnacji z pracy w obliczu sytuacji kryzysowych w rodzinie (75%) i niepracujących piątkowych popołudni (67%) udało się zakorzenić w firmach w naszym kraju.
Marisol Nuevo Espín
Źródło: Survey Adecco Foundation i Previsora Bilbaína
