Samokontrola: naucz się samemu siebie
Dobrze usiąść podstawy samokontroli W okresie dorastania naszych dzieci muszą przyswoić sobie powody, dla których działają w określony sposób. Jeśli byli młodsi, celem było "robienie" rzeczy, teraz muszą "chcieć to zrobić".
Ponadto, podobnie jak w wspinaczce górskiej, ważne jest, aby robić małe kroki: wspinamy się na górę nie dzięki dużym podjazdom, ale dzięki małym postępom. Najpierw kosztowne, a potem łatwiejsze, gdy zobaczysz krajobraz od góry. Dlatego powinno być jasne, na co nalegać, nie próbując ich wszystkich objąć, ale najważniejsze dla każdego dziecka, wiedząc, że walka o zdobycie cnoty przyciąga innych.
Kroki do opanowania samokontroli
Aby nauczyć się samokontroli, nasze dzieci w ciągu tych lat muszą uczyć się:
1. Aby kontrolować swoje emocje. Jak?
- Pomagając im wiedzieć, jak zachować cierpliwość, że uczą się czekać. Na przykład można ich zachęcić do oszczędzania, aby uzyskać coś, co lubią; czasami możesz nawet celowo odłożyć nagrodę, na przykład iść do kina, dopóki nie zrozumiemy, że nie jest to kaprys, ale doceniaj sens tej satysfakcji. Kolejny aspekt cierpliwości ma związek z relacjami z przyjaciółmi i rodzeństwem: musimy pomóc im nie rozpaczać z powodu wad innych, na przykład, prosząc ich, by nigdy nikogo nie krytykowali.
- Pomaganie im w zrozumieniu, jak być pogodnym: nie kopać, gdy rzeczy nie wychodzą, egzamin czy jakieś notatki ... Musimy ich uczyć, aby wydarzenie było dla nich ważne, i że musimy dużo mówić o tym, co ich niepokoi. Nie ma tak wielkiego znaczenia pierwsze reakcje nerwowości, ponieważ nie chodzi o to, aby stały się zimne jak stal, ale o zrozumienie i udowodnienie, że tak naprawdę nie było tak źle. W ten sam sposób musisz też nauczyć ich, aby nie tracili głowy na bzdury, tak jak na nową grę, która staje się modna. The sport może również stać się szkołą cnót, pomoże im wiedzieć, jak wygrywać i przegrywać.
- Pomagając im nie być urażonym: że wiedzą, jak przebaczyć i zapomnieć, przede wszystkim w domu. Musimy ich poprosić i nalegać na prośby o przebaczenie od brata, jego ojca, osoby służby itp.
2. Aby kontrolować swoją głowę. Jak?
Pomagając im nie pozwolić wyobraźni błądzić w fantazjach. W tych epokach najważniejsze jest przede wszystkim naleganie, aby wiedzieli, jak wykorzystać czas. Wypoczynek, jeśli polega na nie robieniu niczego, jest dla nich niebezpieczny. Na początku możemy być na szczycie, aby spełnić ich harmonogram i jasno określić, co powinni robić przez cały czas. Ale z dnia na dzień muszą być tymi, którzy się organizują, nawet jeśli często nie spełniają tego, co proponują: będziemy tam, aby nalegać na nich.
3. Kontrolować ich kaprysy i pierwsze impulsy. Jak?
- Pomagając im być twardym: Nie bój się trudności. Dobrym celem jest to, że nie narzekają na to, co im się nie podoba, ponieważ jest to sposób na uniknięcie unoszenia się pierwszym impulsem. Kolejnym celem jest kontynuowanie tego, co rozpoczęli, choć kosztuje: model, łamigłówka, zajęcia gimnastyczne, godzina nauki, itp.
- Pomaganie im być posłusznymi: w inteligentny i aktywny sposób. W tym celu najważniejszą rzeczą jest wiedzieć, jak wysłać. Jeśli wyjaśnimy powody tego, co wyślemy, możesz założyć, że zachowują się dobrze, nawet jeśli nie jesteśmy przed nami ani nie pytamy wprost.
Klucze do nauki posiadania siebie
Nasz syn musi nauczyć się wykorzystywać czas. W związku z tym bardzo praktyczne jest posiadanie jasnego harmonogramu, który - z niezbędną elastycznością - zapewnia to, co trzeba robić przez cały czas. Jeśli nie, będzie to miało pierwsze znaczenie.
Trochę "cierpienia" nie jest złe. Wręcz przeciwnie, może pomóc ci uzyskać niezbędną samokontrolę, aby poradzić sobie z trudnościami. Możesz podać na przykład posiłek, który ci się mniej podoba, lub wybrać się na wycieczkę, w której chodzisz bardziej, niż chcesz.
Jeśli masz rozsądny "kaprys", możemy go użyć przyzwyczaić go do czekania, do cierpliwości, na przykład, proponując randkę wystarczająco daleko lub prosząc go o uratowanie.
Aby nauczyć się kontrolować emocje, dobrze jest o nich mówić. W tym wieku trudno mu zrozumieć i wyjaśnić, co się z nim dzieje, ale tak jak nam się to przydarza, jak tylko wyrażamy nasze problemy, zaczynamy je rozwiązywać.
Pytanie o przebaczenie kosztuje dużo, ale mówi wiele o charakterze danej osoby. Tak więc, jeśli nasze dziecko bawiło się z bratem lub przyjacielem, możemy nalegać, aby poprosił o przebaczenie, gdy gniew minie.
Może nie jest świadomy swojego szybkiego temperamentu na nonsens, dopóki nie wyjaśnimy konkretnymi przykładami, jak się zachowuje: "Wczoraj, twoja siostra zabrała twoją sprawę, nie zdając sobie z tego sprawy, czy myślisz, że tak miało być?"
Nasze dziecko musi poznać siebie, a dobrym sposobem jest opracowanie "planu poprawy" ciągłego przeglądu. W tym celu musimy go prowadzić i towarzyszyć mu. Z serdecznością powiemy ci, co jest nie tak, a co nie, aby sam mógł stworzyć swoją osobowość. Okresowo, z uczuciem, ocenimy osiągnięcia, naprawimy je, wytyczymy nowe cele i krok po kroku się poprawimy, zawsze polegając na jego mocnych stronach.
Maria Lucea
Rada: Enrique Rojas, psychiatra i autor książki Podbój woli.
