Dlaczego twoje dzieci muszą spaść?
Wielokrotnie chodzimy do parku i słyszymy: "Nie biegnij, upadniesz!" "Strzeż się, że możesz się potknąć!", A najlepsze jest to, że wielokrotnie powtarzamy to często naszym dzieciom, nie zdając sobie z tego sprawy upadków także się uczysz.
Rodzice boją się potknięcia lub upadku na podłogę dzieci. Nie chcemy urazów i zadrapań. Y widzimy niebezpieczeństwa w czynnościach tak normalnych jak wspinaczka po strukturze parku, bieganie lub skakanie z "bardzo" wysokości.
Inni rodzice obawiają się, że jeśli ich dziecko upadnie, będą obawiać się powtórzenia tej samej czynności i nie będą chcieli znowu jeździć na rowerze lub zeskoczyć z zjeżdżalni, nie doceniając pragnienia pokonania swoich dzieci.
Musisz być ostrożny, ale nie posuwaj się za daleko
Wszyscy rodzice chcą, aby nasze dzieci były bezpiecznymi dorosłymi, mającymi zaufanie do ich możliwości, zdolnymi do podejmowania ryzyka i podejmowania decyzji. A ten proces zaczyna się w dzieciństwie. Jak? Musimy zapewnić im bezpieczeństwo, pozwolić im robić trudne rzeczy i pozwolić im upaść.
Ponieważ dzieci muszą się zranić. Muszą próbować nowych rzeczy. Muszą rozwinąć mięśnie i przetestować system równowagi itp. wspinaczka, skakanie, wspinaczka, bieganie, balansowanie ... Co więcej: muszą widzieć, że są w stanie stawić czoła wyzwaniom i przewyższyć siebie. Jest to uczenie się przez całe życie.
Ważną rzeczą nie jest upadek, ale jak wstajesz
Ważne jest, aby dzieci upadały, boli się, płakały i wstawały (z Twoją pomocą, jeśli to konieczne). Ponieważ w życiu padną tysiące razy i muszą nauczyć się wstawać i żyć dalej. To prawda: musisz wiedzieć, jakie są granice, to znaczy, nie powinieneś podejmować niepotrzebnego ryzyka lub nauczyć się żyć do granic możliwości. Nie możemy umieścić 2-latka, aby wspiąć się na Everest!
Jeśli kiedykolwiek wątpisz w umiejętności swojego dziecka, te trzy wskazówki mogą być wtedy, gdy nie masz pewności, czy dana aktywność jest odpowiednia dla wieku Twojego dziecka, czy nie:
1. Spójrz na resztę dzieci, które robią to samo: Jeśli widzisz, że wszyscy mają więcej niż 8 lat i masz 3-letnie dziecko, może to nie być dobry pomysł dla Twojego dziecka. Ale jeśli widzisz inne dzieci w twoim wieku, śmiało i spróbuj!
2. Zastanów się, co może się stać najgorsze: Czasami boimy się, że nasze dziecko upadnie, ale co może się stać, jeśli upadnie? Może doznaje się kolana. Cóż, nic się nie dzieje! Możesz go pocieszyć i po prostu powiedzieć: "Jaką ranę zrobiłeś sobie! To czyni cię silniejszym". I to prawda, ponieważ z raną uczą się, czym jest ból, uczą się, że rany goją się, a następnym razem będą wiedzieli, czego się spodziewać po upadku. Uczy ich także, by byli ostrożniejsi.
3. Rób rzeczy, które możesz zrobić sam: Jeśli pozwolisz dziecku robić cokolwiek, do czego nie potrzebuje pomocy, najbardziej normalne jest to, że nie ma niebezpieczeństwa. Jeśli twoje dziecko może bez żadnego wsparcia wspiąć się na drzewo, normalne jest, że nic mu się nie dzieje. Jeśli zamiast tego musisz trzymać i naciskać ... wtedy możesz poczekać, aż będziesz wyższy lub starszy, aby podjąć to wyzwanie.
Wskazówka dla rodziców dziewczynek
Dziewczyny NIE są bardziej kruche niż dzieci. Dziewczęta NIE upadają bardziej niż dzieci. Dziewczyny NIE są mniej zwinne, mniej szybkie, mniej sprawne fizycznie niż dzieci. Jesteśmy rodzicami, którzy je tak robią, bo bardziej boimy się, że dziewczyna upadnie! Jeśli masz córki, zachęć ich do podejmowania wyzwań, robienia trudnych rzeczy, podejmowania trudu, wspinania się, biegania, skakania ... Będziesz dawał im pewność siebie, będą silni i bezpieczni zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie.
Amaya de Miguel. Główny mentor i założyciel Relax and educate
