Nadpobudliwy w domu: niezdolny stać w miejscu

Pedro ma 6 lat. Jego rodzice nie wiedzą, co z nim zrobić: "to prawdziwa trąba powietrzna". Ani przez chwilę, a nawet gdy siedzi, porusza się ciągle, kołysząc nogami, wspinając się na oparcie krzesła ...

Jako dziecko rodzice byli zaskoczeni, że niewiele spał i często się budził. Od roku zaczął okazywać zdenerwowanie: zawsze znajdował się w niebezpieczeństwie i musiał mieć tysiąc oczu. Niemożliwe było, aby przez chwilę grał cicho z konstrukcjami lub zagadkami, takimi jak jego bracia.

W dzisiejszych czasach, mimo swojego wieku, wciąż jest taki sam: musi ciągle zmieniać swoją aktywność i kiedy zaczyna wykonywać małe zadania, które są mu wysyłane w szkole, jest rozpraszany "lotem muchy". Czasami wydaje się, że jest w innym świecie i nie zajmuje się tym, o co jego matka go prosi.


Nadpobudliwość w wieku przedszkolnym

The nadpobudliwość jest to jeden z problemów, które pojawiają się najczęściej w wieku przedszkolnym. Zwykle dotyka około czterech lub pięciu procent populacji i, co ciekawe, częstość jej występowania jest trzy lub czterokrotnie większa u dzieci niż u dziewcząt.

Pod pojęciem nadpobudliwości zwykle odnosi się do całego zestawu objawów, które nie zawsze występują w całości.

Nadmierna aktywność, pewne problemy z uwagą, impulsywność i brak samokontroli są zwykle najbardziej charakterystycznymi objawami nadaktywność w dzieciństwie.

Nadpobudliwość w różnych środowiskach

Aby mówić o nadaktywności, objawy muszą występować przed ukończeniem 7 roku życia, pozostać przez co najmniej sześć miesięcy i pojawić się w różnych sytuacjach i środowiskach (dom, szkoła ...). Istotne jest również, że zaburzenie to nie może być przypisane na przykład do innych rodzajów problemów, takich jak niewielkie opóźnienie.


Chociaż wszystkie nadaktywne dzieci nie wykazują wszystkich tych objawów w całości, od dzieciństwa są uważane przez rodziców, a później przez ich nauczycieli, za problematyczne dzieci i nieco inne od chłopców i dziewcząt w tym samym wieku.

Nadpobudliwość w pierwszych latach życia

W czasie pierwszych lat życia nadpobudliwe dziecko jest ogólnie opisywane przez rodziców jako nadmiernie aktywne: "ani przez chwilę", "nieustannie robi przemoc" ...

Niektórzy rodzice na początku myślą, że jest to spowodowane ich wiekiem, chociaż z czasem sami widzą, że ich przyjaciele i towarzysze stają się bardziej posłuszni i opanowani, podczas gdy ich syn zachowuje się praktycznie tak samo.

Często cierpi na problemy ze snem: często śpi i budzi się często. Poza tym robi pierwszą rzecz, która przenika jego umysł, nie przestając myśleć. Jest agresywny i często atakuje swoich braci i kolegów z klasy.


Czasami pokazuje również zachowanie nerwowe, takie jak gryzienie paznokci, siusianie w łóżku, lęki ... oraz, w niektórych przypadkach, problemy somatyczne, takie jak bóle głowy, żołądek itp.

Aktywność motoryczna dzieci z nadpobudliwością

W odniesieniu do aktywności motorycznej nadpobudliwe dziecko charakteryzuje się niemal stałym i niekontrolowanym działaniem, które często nie ma określonego celu. To, co często nazywamy "ogonem jaszczurki": porusza się w sposób ciągły, wspina się na wszystko, co ma pod ręką, kołysze się bez zatrzymywania ... Często nie jest w stanie siedzieć spokojnie, nawet podczas jedzenia.

Ta nadpobudliwość zwykle wzrasta, zresztą, gdy jest w obecności innych osób, z którymi nie utrzymuje częstych relacji: nasi przyjaciele, nowi sąsiedzi ... podczas gdy aktywność maleje, gdy jest sama.

Niedobór uwagi związany z nadaktywnością

Problemy z deficytem uwagi lub uwagi są zwykle jednym z najbardziej charakterystycznych objawów tego zaburzenia. Do tego stopnia, że ​​dla niektórych specjalistów dzieci te poruszają się w sposób ciągły po prostu z powodu niemożności skupienia uwagi.

Dziecko ciągle zmienia swoją aktywność i nie kończy projektów, które zaczyna. Jest rozproszony przez wszystko i ma szczególną trudność w rozróżnianiu tego, co jest i co nie jest ważne w zadaniu.

Poza tym w jego odpowiedziach często jest niezwykle zmienna: pewnego dnia robi wszystko dobrze, a następnego dnia ma wielkie trudności z tym samym zadaniem.

Dziecko impulsywne

dzieci impulsywne i nieposłuszni, którzy zwykle nie stosują się do tego, co wskazują ich rodzice i nauczyciele, lub wręcz przeciwnie do tego, co im nakazano.

Działają bezmyślnie, dążąc do natychmiastowego zaspokojenia jakiegokolwiek impulsu, mają niewielką tolerancję na frustrację i małą samokontrolę i samokontrolę.

Przywołują odpowiedzi i często odpowiadają, zanim skończą słuchać pytania.

Elena López
Rada: Teresa Artola, Doktorat z psychologii i magister edukacji rodzinnej, z obszernymi badaniami i nauczaniem w dziedzinie psychologii dziecięcej

Wideo: Jakie zachowanie dziecka powinno cię zaniepokoić? Lepiej zwróć na to uwagę |Zdrowie 24h


Ciekawe Artykuły

10 kroków, aby wyeliminować stres podczas wakacji

10 kroków, aby wyeliminować stres podczas wakacji

Wakacje letnie, w rodzinie, w parze, z przyjaciółmi ... Wszyscy potrzebujemy długich wakacji na relaks, odpoczynek i powrót z naładowanymi bateriami. W dzisiejszych czasach musimy zapomnieć o...