Dzieci z ADHD: plan szoku w domu i szkole
Dzieci nadpobudliwy Zwykle są to dzieci impulsywne i działają bezmyślnie, starają się natychmiast zaspokoić każdy impuls, mają niewielką tolerancję na frustrację i małą samokontrolę i samokontrolę. Przedstawiając niedojrzałość w przednim płacie mózgu, nie przestają się zastanawiać, często wpadają w swoje odpowiedzi i często odpowiadają, zanim skończą słuchać pytania.
W jaki sposób dzieci z hiperaktywnością odnoszą się do innych?
Agresja jest również częsta, chociaż we wszystkich przypadkach nie występuje we nadpobudliwym dziecku. Jego reakcje na sytuacje konfliktowe są nadmierne: napady złości, płacz, wybuchy gniewu ... W wyniku tego często pojawiają się problemy w relacjach z rówieśnikami. Jego prowokacyjne zachowanie zwykle powoduje, że jego koledzy z drużyny go odrzucają.
Tak więc często u dzieci nadpobudliwy istnieją problemy z poczuciem własnej wartości (czują się odrzucone) i trudnościami w nauce pomimo posiadania normalnej, a nawet wyższej niż przeciętna zdolności intelektualnej.
Zabiegi dla dzieci z nadpobudliwością
Jeśli po przeanalizowaniu wszystkich tych objawów uważamy, że nasze dziecko może być nadpobudliwym dzieckiem, pierwszą rzeczą, którą musimy zrobić, jest skonsultowanie się z pediatrą we wszystkich naszych wątpliwościach. Niektóre przypadki odwracają szczególną grawitację i zwykle wymagają zastosowania leczenia farmakologicznego pod opieką specjalisty.
Ale nie wszystkie dzieci są nadaktywne (są bardzo aktywne dzieci, które po prostu muszą spalać swoje energie) lub naprawdę cierpią z powodu problemu psychicznego. Nie wszystkie przypadki nadpobudliwości mają taką samą ciężkość. W większości przypadków "plan szoku" uruchomiony przez rodzinę może przynieść bardzo korzystne efekty.
Plan szoku domowego dla dzieci z nadpobudliwością
Chociaż może wydawać się to trudne, pierwszym krokiem do życia z nadpobudliwym dzieckiem jest unikanie przemocy, gróźb czy przymusu. Co więcej, będziemy musieli spróbować wykorzystać tę energię, która tak nas martwi, aby osiągnąć małe konkretne cele: na przykład nauczenie się rozróżniania kolorów poprzez gry ruchowe może być dobrą sztuczką.
Będziemy również musieli zaprosić Cię do ukończenia wszystkiego, co zaczniesz. Ale aby to osiągnąć, musimy zwrócić szczególną uwagę na to, aby nie rozpoczynać zbyt skomplikowanych prac, które z pewnością nigdy się nie skończą. Poza tym wygodnie jest nauczyć go opanowywać jego impulsy, nie tracić niepotrzebnie siły.
Najlepsza terapia dla nadpobudliwych dzieci: wzmocnij ich poczucie własnej wartości
Ale być może najlepszą terapią ze wszystkich jest wzmocnienie poczucia własnej wartości. Nadpobudliwe dziecko musi ufać sobie, a dla osiągnięcia tego, rola, którą sami odgrywamy w codziennym interesie, będzie miała fundamentalne znaczenie. W ten sposób za każdym razem, gdy osiągniesz niewielki sukces, nieznaczne ulepszenie pokażemy Ci, jak bardzo jesteśmy z niego dumni. W ten sam sposób, za każdym razem, gdy dziecko jest nerwowe, nerwowe lub nie zachowuje się prawidłowo, zachęcamy go do poprawy, pomagając mu zapamiętać, jak bardzo wszyscy czujemy się szczęśliwi za każdym razem, gdy zachowuje się w sposób spokojny i prawidłowy: "Ale jeśli jesteś dzieckiem bardzo dobrze, ale jeśli potrafisz być spokojny ... dlaczego jesteś taki zdenerwowany? "
W takich przypadkach uczucia są często najlepszym lekarstwem na nadpobudliwość, więc nie należy skąpić pocałunków, uśmiechów, komplementów i uścisków. Z tym balsamem, jestem pewien, że robi się coraz lepiej. A wszystko to, oczywiście, w atmosferze spokoju, spokoju i porządku. W przypadku tego typu dzieci środowisko zazwyczaj nabiera wielkiego znaczenia, więc będziemy musieli starać się uniknąć bałaganu w domu, krzycząc, chociaż dziecko często wypełnia naszą cierpliwość i, oczywiście, nagłe zmiany rutyny i harmonogramów.
A w szkole?
Pomoc, jaką otrzyma nasz maluch w szkole, będzie również podstawowa. Możemy porozmawiać z nauczycielem, aby uzgodnić środki, które można podjąć w celu poprawy ich zachowania w klasie.
Prostą i dość skuteczną terapią jest siadanie dziecka w pierwszym rzędzie, aby uniknąć ich rozproszenia w tym samym czasie, gdy nauczyciel martwi się o to, aby utrzymać jego uwagę, co pozwoli mu współpracować przy postępach klasy.
Dzięki tej małej sztuczce, jest pewne, że nasz syn otrzyma bardzo pozytywne bodźce, które pomogą mu poprawić jego zdolność koncentracji.
Jak uczą się nadpobudliwe dzieci?
Nie bylibyśmy pierwszymi rodzicami, którzy starali się uczyć nowej aktywności dla naszego "szczególnie aktywnego" dziecka, nie osiągając doskonałych wyników. Sam fakt zasiadania dziecka przed książką lub książką może stać się wyzwaniem w tych przypadkach.
Jak więc można nauczyć te przepełnione energie chłopców i dziewcząt? Po prostu, korzystając z własnej aktywności. Dziecko musi się poruszać, więc musimy wykorzystać tę potrzebę ruchu do nauki.Jeśli chcemy nauczyć go np. Liter alfabetu, nabywamy w każdym sklepie z zabawkami kolorowe litery formy. W ten sposób, rzucając je dookoła twojego pokoju, możemy nakłonić cię, abyś szukał tej lub tej litery podczas zapamiętywania i identyfikowania każdego z nich.
Wskazówki dla rodziców z nadpobudliwym dzieckiem
1. Kiedy prosimy Cię o zrobienie czegoś, postaramy się utrzymać wasze oczy, zapewniając was, że uczestniczycie. Tylko wtedy możemy być absolutnie pewni, że dziecko doskonale zrozumiało nasze wyjaśnienia.
2. Ważne jest, aby zawsze oferować dokładne instrukcje i jasne. Zbyt zawiłe wyjaśnienie wywoła jedynie zniechęcenie i zniechęcenie dziecka.
3. Spróbuj go chwalić za każdym razem, gdy prawidłowo wykonasz prowizję lub przynajmniej starasz się ją wypełnić najlepiej jak potrafisz. Za pomocą tego prostego gestu wzmocnimy Twoją samoocenę.
4. Dobrze jest wykonywać ćwiczenia koncentracyjne dostosowane do Twojego wieku i wiedza. Kilka minut dziennie poświęconych temu zadaniu może stać się bardzo użyteczne na przyszłość.
5. Pozwól mu trochę wyczerpać każdego dnia, Wyścigi w parku, sporty takie jak judo czy jazda na rolkach, gry z przyjaciółmi ... pomogą Ci spalić energię i znaleźć się znacznie lepiej.
6. Upewnij się, że nasz dom panuje w pogodnej i przyjemnej atmosferze, W ten sposób nasz syn poczuje się znacznie spokojniejszy i spokojniejszy.
7. Nie oznaczaj naszego dziecka za każdym razem, gdy nie zachowuje się poprawnie. Jeśli ciągle mówimy, że to "śmieci", to jest to bardzo złe dziecko ... Jedyne, co osiągniemy, to to, że nasz maluch kończy się na zdobywaniu tego wizerunku i nie walczy o poprawę.
Aby nasz maluch zaczął rozwijać swoją uwagę i zdolność koncentracji, możemy zachęcić go do zniesienia wykonywania określonej czynności w określonym czasie. Więc z chronometrem w ręku zanotujemy twoje postępy: pierwszy dzień dwie minuty, druga szósta itd.
Elena López
Rada: Teresa Artola, Doktorat z psychologii i magister edukacji rodzinnej, z obszernymi badaniami i nauczaniem w dziedzinie psychologii dziecięcej
