Separacja rodziców i ich wpływ na dzieci w zależności od ich wieku
Kiedy kwestia oddzielenia od rodziców jest faktem, należy wziąć pod uwagę cierpienie, które może spowodować dzieci. To sami rodzice muszą zrobić wszystko, co w ich mocy, aby odpowiednio i odpowiedzialnie zarządzać swoją separacją, aby nie szkodzić swoim dzieciom.
Zeznanie matki dwójki dzieci, jednej z 7 i drugiej z dziewięciu opublikowanych w "El País" w dniu 4 maja 2011 r., Zachęca nas do zastanowienia się, w jaki sposób sytuacja separacji może wpłynąć na nieletnich, jeśli nie jest odpowiednio zarządzana :
"Jako matka, najważniejsza idea, mantra tego nowego okresu brzmiała: dzieci się nie rozwiewają, dzieci nie powinny być mieszane w problemy pary, ani zamężne, ani nawet mniej oddzielone. Rozwiedli się - lub odseparowali się, w moim przypadku - są rodzicami, i tak serdecznie jak to możliwe - jeśli to możliwe, to jest warte zwolnienia - bo każdy szybki konflikt z przodu dzieci po prostu je rozpryskuje. Nawet jeśli nie chcemy, zrobią to ich. i, nieuchronnie, będą się obwiniać. Para może zerwać, ale to, co muszą przekazać swoim dzieciom, to to, że rodzina przekształciła się w coś innego, ale ich ojciec i matka pozostaną tacy sami. Do utraty stabilności rodzina nie może dodać straty ojca lub matki. Dla dzieci jest tak wyraźny strach przed utratą, że równają się śmierci. Pomysł, że tata i mama są w niebezpieczeństwie śmierci.
W poprzednim świadectwie należy wyróżnić dwa elementy:
1. Odpowiedzialność rodziców przed sytuacją zerwania.
2. Poczucie winy i strach, jaki odczuwają dzieci przed procesem łamania rodziców.
Jakie są najczęstsze błędy w procesie separacji?
Przy kilku okazjach i nieświadomie rodzice mogą popełnić szereg błędów, które szkodzą dzieciom. Wśród najczęstszych:
1. Prześlij dziecku pomysł, że powinien wybrać między jednym rodzicem a drugim. W ten sposób dziecko zostanie zmuszone do wytworzenia dystansu emocjonalnego. W końcu poczujesz się bliżej tego, który okazuje ci miłość i miłość.
2. Ekspresowe komentarze, które uszkadzają postać nieobecnego rodzica. Czasami uczucia mogą być wpajane dziecku w oparciu o kłamstwo. W ten sposób powstanie nieufność poprzez rozwój różnych braków emocjonalnych w odniesieniu do nieobecnego rodzica.
3. Prezentuj różne pary w sposób ciągły i często i ustanowić wczesną koegzystencję. Dzieci muszą znać nową parę w sposób progresywny, szanując ich czas i generując wspólne przestrzenie, w których mogą dzielić działania w celu wygenerowania więzi. W ten sposób można uzyskać równowagę między optymalnym rozwojem nieletnich a konsolidacją nowej pary.
Jakie są psychologiczne konsekwencje oddzielania rodziców od dzieci?
Rodzaj oddziaływania i jego stopień zależą od stylu radzenia sobie z rodzicami, wieku dziecka i stopnia dojrzałości.
1. Kiedy rozwód rozwija się w czasie ciąży. Nastrój matki będzie wpływał na dziecko i może rodzić się z niską wagą lub opóźnieniem w rozwoju poznawczym.
2. U dzieci w wieku od 1 do 3 lat. Często zdarza się, że dzieci mają nieśmiałość, izolację, dystans emocjonalny lub zachowanie fobii, co przekłada się na koszmary senne.
3. W przypadku dzieci w wieku od 3 do 6 lat. Zwykle mogą wywoływać poczucie winy, ponieważ nadal nie mają zdolności zrozumienia przyczyn separacji. Mogą przyjmować bardzo różne style reakcji: pasywno-agresywne.
4. Dzieci w wieku od 6 do 9 lat. Mogą doświadczać uczucia odrzucenia, poczucia straty i smutku, a także lęku przed opuszczeniem, ponieważ wciąż mają nadzieję, że ich rodzice mogą się pogodzić.
5. Od 9 lat do 12 lat. Bardzo często zdarza się, że mogą doświadczyć wstydu ze strony swoich rodziców i gniewu wobec rodzica, który podjął decyzję o rozdzieleniu.
6. Młodzieżowe dzieci w wieku od 13 do 18 lat. Mogą mieć konflikty między akceptowaniem lub odrzucaniem sytuacji separacji. W ten sposób można wygenerować różne konsekwencje: od nadmiernej skłonności drobnych do problemów behawioralnych, takich jak zachowania antyspołeczne, wyzywające lub uzależniające.
Przy innych okazjach separacja rodziców spowodowała liberalizację toksycznego i gwałtownego środowiska, w wyniku którego dorośli i prężni dorośli osiągnęli więcej. Z tego powodu to dorośli muszą przejąć odpowiedzialność za rodziców, nie zapominając o zaspokojeniu potrzeb swoich dzieci. Jak wyrażono w początkowym świadectwie: "dzieci się nie rozwiedli, nie musisz mieszać dzieci w problemy pary".
Ángel Bernal Caravaca. Psycholog i mediator. Współzałożyciel Lomber Soluciones Cyberprzemoc
