Ryzyko samooszukiwania się: ucieczka od rzeczywistości
Jego biografowie opowiadają, że aż do samobójstwa w Berlinie 30 kwietnia 1945 r. Adolf Hitler przechodził stopniowy proces ucieczki od rzeczywistości, nieustanną potrzebę oszukiwania i otrzymywania pozytywnych wiadomości. Zwłaszcza po wkroczeniu Stanów Zjednoczonych do wojny Hitler coraz bardziej wkraczał w świat fikcji stworzony przez niego samego.
Niewątpliwie miał błyskotliwa inteligencja, ale wolał się oszukać, a jego oszustwo doprowadziło go do ucieczki od rzeczywistości w zaskakujący sposób. W rzeczywistości, w połowie kwietnia 1945 roku, kiedy czołgi sowieckiego marszałka Żukowa były już kilka kilometrów od Bramy Brandenburskiej, Hitler krzyczał na swój Sztab Generalny, w podziemnym schronieniu, że Rosjanie będą cierpieć krwawa porażka przed bramami Berlina.
Historycy, tacy jak Hugh Trevor-Roper i Ian Kershaw, szczegółowo analizują proces, w wyniku którego Hitler, zatruty jego zwycięstwami, zakończył rezygnację z wszelkich oznak dyplomacji i inteligencji. Nie wydaje się możliwe, aby dzieło nazistowskiej propagandy zmodyfikowało w ten sposób dane samego Hitlera do tego stopnia, by mógł uwierzyć, że jego porażki były zwycięstwami. Niezaprzeczalnym faktem jest jednak, że na pięć dni przed jego śmiercią, otoczony coraz bardziej nierealistycznymi mapami operacyjnymi, wymienił z wielką pewnością swoich generałów mało prawdopodobne sztuczki, które dały mu nadzieję na ostateczne zwycięstwo.
Czytanie tych historycznych świadectw - minęło ponad pięćdziesiąt lat i jest wystarczająco dobrze skontrastowanych dokumentów, które pozwoliły poznać minutę po minucie, co się stało - daje nam niesamowity i ekstremalny przykład tego, jak człowiek może się zamknąć, aby się zamknąć w waszym świecie, dopóki nie przeniesiecie się całkowicie do sfery wyimaginowanej. Ten smutny i tragiczny epizod w historii XX wieku naznaczony był samozłamaniem polegającym na zaprzeczaniu istnieniu nadrzędnych zasad moralnych, które ograniczają władzę i dążenie do ich niemoralnych celów, i mogą służyć zatrzymaniu nas na chwilę i mówić o tym wielkim niebezpieczeństwie samooszukiwanie się, które w różnym stopniu nawiedza nas wszystkich w drobiazgach codziennych wydarzeń każdego dnia.
Człowiek, istota pokonany przez przeciwności, często kuszony jest uciekać, Jednak każde życie jest trudne do opanowania, jeśli nie ma stałego wysiłku, aby być połączonym z rzeczywistością, jeśli lub zachować ochronę przed kłamstwem, lub stawić czoła uwodzeniu fantazji, gdy jest przedstawiane jako narkotyk, aby uniknąć rzeczywistości, która Ciężko nam to zaakceptować.
Pokusa nierzeczywistości jest stała, a stała musi być walka z nią. W przeciwnym razie, decydując, co robić, nie będziemy odważnie mierzyć się z rzeczywistością rzeczy, aby ocenić ich prawdziwą wygodę, ale wpadniemy w pewien rodzaj eskapizmu, ucieczka od rzeczywistości lub od nas samych, Eskapista szuka dróg ucieczki od problemów. To ich nie rozwiązuje, uchyla się. W głębi duszy obawia się rzeczywistości. A jeśli problem nie zniknie, to on zniknie.
The samooszukiwanie Może występować w bardzo różnych formach. Są na przykład ludzie, którzy się w to wpadają, ponieważ potrzebują ciągłych demonstracji pochwał i aprobaty. Jego wrażliwość na pochlebstwa, na continuum "masz rację" bez tego, sprawia, że rozmieszcza wokół niego serwilizmów zdolnych do oszukiwania każdego. Są to trudni ludzie, którzy się nie wypowiadają, ponieważ domagają się, aby ich śledzić, że są z nimi, a potem wikłać innych w swoje własne kłamstwa. Są łatwym łupem dla pochlebców, którzy posługują się nimi wedle woli i chociaż czasami zauważają, że jest to farsa, zwykle nie wystarcza, aby się z tego wydostać.
Prawda, a zwłaszcza prawda moralna, nie powinny być akceptowane jako arbitralne ograniczenie działania bez ludzi, ale przeciwnie, jako światło wyzwalające, które pozwala na dobre ukierunkowanie na własne decyzje. Przyjęcie prawdy prowadzi człowieka do jego najpełniejszego rozwoju.
Zamiast tego unikajcie prawdy lub odmawiajcie jej przyjęciapowoduje, że wyrządzasz sobie krzywdę, a prawie zawsze na innych. Prawda jest naszym najlepszym i najmądrzejszym przyjacielem, zawsze chętnym i chętnym do pomocy. To prawda, że czasami prawda nie objawia się wyraźnie, ale musimy podjąć wysiłek, aby nie okazało się, że ten brak jasności pojawia się jedynie w naszym myśleniu, do którego jeszcze nie pchnęliśmy niezbędnego w poszukiwaniu prawdy.
