Hit, bite, obraza ... czy są dobre czy złe dzieci?
Normalne jest obserwowanie pewnych agresywnych zachowań u dzieci w wieku przedszkolnym. Na tym etapie dzieci wciąż uczą się dzielić i zwykle jest to miejsce, w którym jedno dziecko usuwa jedną zabawkę z drugiej i następuje reakcja. klaps, kopnięcie lub płacz prosto do twarzy.
Powszechne jest również obserwowanie agresywne reakcje kiedy dzieci są zmęczone lub głodne W takich przypadkach zachowanie ustanie, a dziecko zacznie używać słów do rozstrzygnięcia tego rodzaju sporów i odkryje, że uzyskuje lepsze wyniki mówienia niż ciągnięcie za włosy jego / jej podobnego.
Jednak gdy dziecko wykazuje wzrost agresywności, logiczne jest, że rodzice i nauczyciele martwią się. Przedtem zawieszaj tagi takie jak "złe", wygodnie jest zapytać, co jest przyczyną tego zachowania i co można zrobić, aby mu pomóc.
Hit, bite, obraza ... dzieci od 3 do 5 lat
Dzieci w wieku od 3 do 5 lat uczą się wielu nowych umiejętności, takich jak stosowanie złożonych zdań lub trzymanie ołówka prawidłowo. W takich sytuacjach często rozwijają się frustracje u dzieci. Podobnie w pierwszym roku życia dziecka w przedszkolu lub przedszkolu może być urażony lub czuć się opuszczonym.
Wielokrotnie agresywność jest odpowiedzią na coś, co dzieje się w domu, coś, co martwi ich lub coś, czego się boją. Niektóre dzieci używają agresji słownej, grożąc i dręcząc inne dzieci. Sprawa jest poważniejsza, gdy z powodu tych zachowań są one oznaczone jako złe i ukarane bez dalszego badania. Bardzo często zdarza się, że dzieci o agresywnych zachowaniach są oznaczane jako agresywne, często tracą z nimi cierpliwość, a inne dzieci wkrótce uznają je za zastraszające i grożące, co utrwali schemat zachowań.
Przeprowadzono interesujące badanie u dzieci w wieku od 3 do 5 lat istnieje silna korelacja między zachowaniem agresywnym a niską zdolnością werbalną lub łatwym podżeganiem, To samo badanie sugeruje, że leczenie musi być różne w zależności od przyczyny, która powoduje problem agresywności.
W tym badaniu dr Gatzke-Kopp i jej współpracownicy poprosili nauczycieli przedszkolnych o ocenę agresywnych zachowań swoich uczniów w 6-stopniowej skali z takimi przedmiotami jak: "rozpoczyna wiele walk" i "jest okrutny i nęka innych", Dzięki tym informacjom zespół badawczy stworzył dwie grupy: jedną złożoną z dzieci o wysokim ryzyku agresywności i drugą z dzieci o niskim ryzyku agresywności. Obie grupy uczestniczyły w szeregu środków neurobiologicznych, które miały na celu zrozumienie, w jaki sposób dzieci żyją i radzą sobie z emocjami.
Pomiary zdolności poznawczych i akademickich zostały wykonane przy użyciu standardowych testów, a poziom rozwoju słownictwa, rozumowania przestrzennego i pamięci został zidentyfikowany. Przeprowadzono także testy konduktywności skóry i środki kontroli emocjonalnej.
Badanie wykazało, że dzieci oceniane jako wysokie ryzyko agresywnego zachowania miały niską zdolność werbalną lub wielką zdolność reagowania negatywnie na gniew, w porównaniu z dziećmi o niskim ryzyku agresywnego zachowania.
Możliwe przyczyny agresywnego zachowania
Dzieci potrzebują werbalna umiejętność zrozumienia swoich uczuć i innych, a także wyrazić to, czego chcą, bez uciekania się do agresywności. Potrzebują również odpowiedniego funkcjonowania poznawczego i wykonawczego, aby móc manipulować informacją i dojść do konkluzji, jak wykonywać zachowania inne niż agresja. Mając mniej umiejętności werbalnych, dzieci powinny znaleźć agresję jako szybsze rozwiązanie ich frustracji.
Te dzieci o większej stymulacji fizjologicznej są bardziej reaktywne emocjonalnie i mają tendencję do większej obecności stresorów w swoim życiu. Te dzieci działają z pierwszymi impulsami, chociaż wiedzą, że nie jest to właściwe postępowanie i że istnieją inne bardziej skuteczne zachowania. Badanie sugeruje, że dla tego typu dzieci próg frustracji jest znacznie niższy, tak że coś, co normalnie można uznać za niewielkie rozdrażnienie, postrzega je jako duże zagrożenie. Są to dzieci, które normalnie nie wykazują żadnego problemu, z wyjątkiem sytuacji, gdy tracą kontrolę nad swoimi emocjami, a więc i swoim zachowaniem.
Wiele czynników może przyczynić się do tego rodzaju niskiego progu reakcji fizjologicznej, takich jak: czynniki genetyczne lub temperamentalne, które z kolei zostały wystawione na agresywne środowisko, niepewne lub zdezorganizowane przywiązania, stres i stres, brak zdolności rozwiązywania problemów , ograniczone doświadczenie z modelami, które dostarczają przykładów nieagresywnego zachowania.Czasami można zaobserwować nieefektywne style edukacji rodzicielskiej, takie jak autorytarze, kontrolerzy, rodzice, którzy zawsze ulegają dziecku, odrzucenie rodziców lub rodzice cierpiący na depresję. W wielu przypadkach może to być spowodowane stresem rodzinnym, konfliktami lub zachowaniami destrukcyjnymi.
Maite Balda Aspiazu. Psycholog i magister neurologii poznawczej
