Jak nauczyć je akceptować ich niepowodzenia?
Przed świętami Bożego Narodzenia musimy przezwyciężyć ważną coroczną procedurę: przybycie klas szkolnych. I nie zawsze są dobre, czasami są cholernie złe lub, co gorsza, niż mogłyby być. Tak więc okazja jest namalowana łysa i możemy skorzystać naucz ich akceptować ich niepowodzenia, Nie możemy sobie wyobrazić wielkiej łaski, którą będziemy robić, jeśli dobrze sobie z tym poradzimy.
Dlaczego? Ponieważ mamy pokolenie "nie odpornych" dzieci. "Słowo", "odporność", stało się tak modne, że wydaje się, że ma się studia pedagogiczne lub psychologiczne, jeśli jest w stanie powiązać go trzykrotnie w rozmowie. Koncepcja jest znacznie prostsza niż termin. Oznacza to, że musimy edukować nasze dzieci z możliwością przystosowania się do frustracji i radzenia sobie z tym. Dalej, silni faceci, którzy zmagają się z przeciwnościami losu.
Ale jesteśmy oddani robieniu flojitos dzieci, delikatny, płacz, które pogrążają się w nędzy, gdy coś idzie nie tak i zaczynają desperacić się i przekręcać, gdy z ich powodu coś pójdzie nie tak. Nie można zaakceptować rzeczy takimi, jakie są. Nie można podjąć wysiłku, aby zmienić je na lepsze.
Problem pojawia się z daleka, od momentu, gdy pomysł, że jeśli wygenerujemy procesy frustracji u dzieci, zatriumfuje, zostaną one oznaczone na całe życie. I sprzedali nam tyłek, że jeśli krzyczeliśmy stanowczym tonem: "W porządku, to nie jest zrobione", może skończyli się sfrustrowani i zamienili się w seryjnego mordercę. Ostatnią rzeczą, jakiej chcieli rodzice, było poczucie winy za to, że udało im się stworzyć seryjnego mordercę. Jest oczywiste, że nawet Freud nie jest w stanie odnieść trafnej krajowej poprawki z wyraźnie irracjonalnym zachowaniem. Ale brzmiało to dobrze i wierzyliśmy w to.
Tak więc, gdy dano nam drewno na opał - w dosłownym lub przenośnym znaczeniu tego terminu - a każde zawieszenie sprowadzone do domu było prawdziwym dramatem, któremu towarzyszyły wzorowe kary za życie, teraz rodzice są oddani usprawiedliwieniu nieuzasadnionego. Robimy to we wszystkich dziedzinach, ale z nutami to jest horror. Ponieważ nie ma nic smutniejszego obiektywnego stwierdzenia, że istnieje problem z dzieckiem niż karta negatywnego raportu. I możemy powiedzieć, że masa, ale problem dotyczy dziecka.
Ale kochający rodzice przybywają na "antyfrustrację" i oświetlają przerażającą machinę usprawiedliwień: pozornie wiarygodne argumenty, które usuwają wszelką możliwą wagę do roli dziecka w napięciu.
Tutaj, z retoryką bomboodporną, jest praktycznie wszystko: jeśli masz zbyt wiele obowiązków, musisz wysłać więcej do domu; że jeśli szkoła jest nadmiernie sztywna, to jeśli brakuje jej dyscypliny; że jeśli dziecko jest wyczerpane i nie może się uczyć, to jeśli ma nadmiar energii i nie może się skoncentrować; że jeśli nie ma wyjścia z tak wielu zajęć pozalekcyjnych, jeśli brakuje czasu wolnego; że jeśli rodzice są na górze, powinni zwracać większą uwagę.
Jakby tego było mało, atakują system, który wydaje się być zawsze winien za to, co nie usprawiedliwiło poprzednią historią: ten system nie jest dla niego, ma inne wielokrotne inteligencje, które należy odkryć - co zniszczyło to usprawiedliwienie * - nauczyciel ma manię - tak jakby nauczyciel miał czas na manię komuś - i inne podobne.
Nie ma wątpliwości, że w spotkaniach ewaluacyjnych będzie więcej niż jeden czynnik w gorącym zawieszeniu, ale nie dajmy się ogłupić, ogólnie rzecz biorąc, większość "winy" spoczywa na dziecku i sprawimy, że jego życie będzie nieskończenie lepsze, jeśli zdołamy go przenieść dwie idee: zrobili źle i mogą to zrobić dobrze.
Kiedy je usprawiedliwiamy, nie zdajemy sobie sprawy z tego okropnego, ukrytego przesłania, które w nich wszczepiamy: "Bez względu na to, co robisz, twój wysiłek jest bezwartościowy, nie możesz go zdobyć, dopóki inni nie postawią go na półmisku. To prawie lepiej, jeśli nie spróbujesz. " Czy to naprawdę jest nauczanie, które chcemy im dać? Jeśli chcemy uniknąć ich prawdziwej frustracji i zagwarantować poczucie własnej wartości, najlepiej możemy powiedzieć im: "Zawieszałeś, ty i nikt inny. Pracuj, ty i nikt inny. "
