Kompulsywne potrzeby, jak traktować dzieci, które nigdy nie są szczęśliwe?
Ile potrzeb trzeba spełnić, aby być szczęśliwym? Jak odróżnić kaprys od tego, co niezbędne? Czasami rodzice spotykają się z dziećmi, które tylko proszą i sprawiają, że ich szczęście jest uzależnione od nabycia ich wszystkich roszczeniaalbo uwagi ich rodziców, albo zakup zabawki. Wydaje się, że nigdy nie są szczęśliwi, że zawsze czegoś potrzebują.
Ci ludzie są nazywani "kompulsywne igły ", Zachowanie, które manifestują się w grupie przyjaciół i rodziny, stale powtarzają słowo "potrzebuję", któremu towarzyszą nowe pragnienia, które uniemożliwiają im osiągnięcie pełnego szczęścia.
Stałe wymagania
Osobowość tych dzieci przejawia się w tym, że nigdy nie istnieje zadowolony, Zawsze proszą o coś nowego i mówią, że nie będą szczęśliwi, dopóki go nie otrzymają. Na przykład, jeśli zobaczą, że ich koledzy z klasy mają nowy zestaw, będą tworzyć tę potrzebę w swoim umyśle i niech ich rodzice wiedzą, że tego potrzebują. Podobnie, jeśli Twoi znajomi mówią o nowym filmie w kinie, również będą chcieli pójść i tak dalej.
W polu afektywnym "nałogowa potrzebująca" jest również zarządzana, na przykład wymagająca stałej uwagi ze strony rodziców lub przyjaciele, Aby być szczęśliwym, zawsze wymagają uwagi i możliwe, że nawet emocjonalnie szantażują, twierdząc, że nie są traktowani poprawnie. Sytuacjom tym towarzyszy dramat, który ma na celu podkreślenie potrzeby.
Od konieczności do pożądania
Trzeba czegoś innego, to znaczy nie wiedzieć, jak dobrze żyć, dopóki czegoś nie uzyskamy, a drugiego pożądania. Innym bardzo różnym jest życzenie, pomyśl, jak dobrze by to było, ale zaakceptuj, że bez niego możesz utrzymać pełne życie. Bardzo ważne jest zrozumienie tej różnicy w najmniejszym domu i uniknięcie tego, że ich życie obraca się wokół tych wymagań i może wpływać na rozwój społeczny.
Dzieci muszą zrozumieć, że szczęście nie zależy od otrzymania wszystkiego kaprys to przechodzi przez twój umysł. Oczywiście, mogą czegoś chcieć, ale uzyskanie tego musi wiązać się z pracą i wysiłkiem, a przede wszystkim z cierpliwością. Nie możesz szybko spełnić wszystkich pragnień i podporządkować się temu. Są inne rzeczy, które mogą rozjaśnić dzień, a nie tylko materiały.
W dziedzinie afektywnej rodzice powinni uczyć, że uzależnienie emocjonalne nie jest prawdziwą przyjaźnią lub prawdziwą miłością. Relacje w tych dziedzinach muszą opierać się na empatii i zrozumieniu, a nie na emocjonalny szantaż oraz w dramacie, gdy nie są w centrum uwagi grupy, w której się poruszają.
Rodzice muszą umieścić normy i ograniczenia ponieważ są małe, więc wiedzą, czego mogą i nie mogą uzyskać. Nie czekaj, aż dziecko dorośnie, aby zrozumieć, że nie zawsze może nabyć wszystko, czego chce, lepiej jest to zrobić, ponieważ są one bardzo małe, więc wkrótce je zrozumie, w ten sposób będą pewne rzeczy, które będą je internalizować bez problemów.
Verónica Rodríguez Orellana. Dyrektor Coaching Club
