Młodzież, dlaczego nie mówimy tym samym językiem?
To samo dzieje się wszystkim rodzicom: jak tylko nasze dzieci wejdą na scenę dorastającykomunikacja, przed prostym i płynnym, staje się teraz zadaniem bardzo skomplikowanym. Co może się zdarzyć nie mówimy tym samym językiem? Nie panikuj, po prostu musisz zmienić swoje podejście i strategię.
Okres dojrzewania jest często uważany za zło, które nieuchronnie musi przejść, jak gdybyśmy mówili o chorobie. Mamy takie odczucie, ponieważ uważamy ten etap za proces pełen konfliktów.
Jeśli jednak pomyślimy o wieku dojrzewania jako o etapie uczenia się, odkryjemy bardzo pozytywne aspekty. W rzeczywistości w tym okresie młodzi ludzie mają niesamowitą zdolność wchłaniania nowych informacji, a my, jako odpowiedzialni za dziecko, musimy współpracować z naszym modelem.
Warto pamiętać, że nasz sposób działania ma im służyć jako coś do obejrzenia. W ten sposób możemy uważać okres dojrzewania za okres maksymalnego uczenia się nowych koncepcji, szansę na dalszy rozwój i niezależność.
Umowa z nastolatkami: co się zmieniło?
To prawda, że kiedy osiągamy wiek dojrzewania, zmieniają się niektóre elementy scenariusza postępowania z naszymi dziećmi. Dla dobrej komunikacji konieczne jest wczucie się w nich, ponieważ jest to czas pełen zmian, zarówno z fizycznego, jak i poznawczego i emocjonalnego punktu widzenia. W tym wszystkim, że czują się zrozumiani przez swoich rodziców, są niezbędne dla ich optymalnego rozwoju.
Aby zacząć je rozumieć, konieczne jest rozpoznanie pojęcia "żałoby", które zwykle rodzi się u rodziców przed utratą związku dziecka, które przechodzi od dzieciństwa do wieku dojrzewania. Od tego momentu rodzice przestali być tymi, którzy zaznaczyli zachowanie i sposób myślenia dzieci, aby uświadomić sobie, że przestaliśmy mieć na nie bezpośredni wpływ.
Aby przejście od dzieciństwa do wieku dojrzewania mogło się rozwijać w sposób naturalny, ważne jest promowanie autonomii i przekazywanie pozytywnego pomysłu na temat okresu dojrzewania, bez negatywnych oznak, które społeczeństwo na ogół narzuca.
Dobrostan i bezpieczeństwo nastolatków zależy od ich dostępu do idei i wartości ich rodziców, nastolatkowie muszą być w stanie wyrazić swoje wątpliwości, zaufać swoim lękom i zbadać możliwości u dorosłego, który słucha ich bez dokonywania sądów wartościujących i pomaga im podejmować odpowiedzialne decyzje.
Tolerancja wobec frustracji: wyzwanie dla nastolatków
Jednym z najcenniejszych aspektów, jakie możemy uczyć nastolatka, jest tolerancja frustracji, czyli uczenie się akceptowania "nie" jako odpowiedzi. Jest to etap, na którym powstają niezliczone pomysły, uczucia i projekty, które młodzież chciałby przeprowadzić, ale których konsekwencje trudno jest obliczyć. Dlatego udzielenie im odpowiedzi "nie" pomoże im wyszkolić ich tolerancja na frustrację i przygotować się do świata, który nieustannie zaprzecza nam tego, czego chcemy, gdy jesteśmy dorośli.
"Nie" zawsze powinny towarzyszyć logiczne i racjonalne powody, dla których zdecydowaliśmy się zaprzeczyć temu projektowi nastolatkowi, aby mógł on zastanowić się nad nimi i nad konsekwencjami, które musiałyby je zrealizować. Musi wiedzieć, że nie odmawia mu się "tylko dlatego", ale dlatego, że może być szkodliwy, albo bezpośrednio dla nich, albo dla środowiska.
Młodzież często interpretuje odmowę jako brak zaufania lub negatywną postawę rodziców. To jest fundamentalne, że tak się nie dzieje i że nastolatek wie i dowiaduje się, że odmawia mu się projektu z logicznych i zrozumiałych powodów i na którym może medytować. W tym samym czasie, gdy ustalane są niezbędne limity, dorastający musi czuć się szczególnie chroniony i mile widziany przez swoją rodzinę, musi pamiętać, że ma wsparcie rodziny i że mamy do niego pełne zaufanie, nawet jeśli nie zgadzamy się na niektóre konkretne projekty ,
Raquel García Zubiaga. Psycholog z Instytutu Neurologii Stosowanych w Edukacji
Może Cię zainteresować:
- Jak wykonać 6 najważniejszych decyzji w twoim życiu
- Młodzież i odpowiedzialność
- 10 błędów popełnianych przez rodziców z naszymi dziećmi
- Jak ustanowić zaufanie między rodzicami i dziećmi
