6 modeli rodziny: ich cechy i ich wpływ na dzieci

The rodzina Jest uważana za najbardziej odpowiednią przestrzeń dla rozwoju i rozwoju dzieci na poziomie osobistym. The relacje, które występują w rodzinie kształtują swój kształt. Są zbudowane na różne sposoby i wiele razy zmieniają się wraz z upływem czasu i wydarzeniami. Obserwując związki między członkami rodziny, możemy opisać różne wzorce zachowań, które nazywamy modele rodzinne.

6 modeli rodzinnych i ich wpływ na dzieci

1. Model autorytarny. Tam, gdzie jeden z rodziców lub jedno i drugie, choć częściej ojciec, starają się sprawować władzę nad synami lub córkami. Życie w rodzinie cechuje poczucie dyscypliny i obowiązku, a także kontrola własnych potrzeb lub pragnień, a dzieci mają mało głosu. Rodzinna atmosfera jest ogólnie napięta; ojciec jest dominujący, a inni są podmiotami. W większości przypadków matka pełni rolę mediatora w przypadku rozbieżnych stanowisk.


Model autorytarny jest źródłem poważnych problemów związanych z szokiem kulturowym, który ma wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.

2. Model hiperochronny. Jest to najbardziej dominujący model w naszym społeczeństwie, model, który może prowadzić do dzieci z nietolerancją na frustrację. Ci synowie i córki, którzy wychowali się z modelem nadpobudliwości, nie musieli stawić czoła prawdziwemu życiu na własną rękę, nie doświadczyli frustracji, upadku i wzrostu samodzielnie. Kiedy dzieje się to w wieku dorosłym, stają się sfrustrowani, zablokowani i nie znajdują sposobu na rozwiązanie problemu.

Dorośli podejmują misję uczynienia życia swoich dzieci nieskomplikowanymi, jak to tylko możliwe, tak aby robili nawet rzeczy na swoim miejscu. Kluczowymi słowami są "mile widziane", "ochrona", "miłość", a możliwa kontrola ma na celu zapobieganie lub przewidywanie możliwych trudności z powodu strachu. Motto brzmi: "Powiedz nam, czego potrzebujesz, aby ci pomóc".


Chociaż najwyraźniej brzmi jak przesłanie miłości, kryje w sobie subtelną dyskwalifikację, czyli: "Robię dla ciebie wszystko, bo ty sam tego nie dostałeś", stając się rzeczywistością.

3. Demokratyczno-permisywny model. W tym przypadku dominuje brak hierarchii, rodzina charakteryzuje się dialogiem i równością wszystkich jej członków. Rodzice i dzieci uważają, że są przyjaciółmi. Cele do osiągnięcia to harmonia i brak konfliktu, najwyższym dobrem jest pokój. Zasady są uzgodnione między rodzicami i dziećmi i mogą być negocjowane; kary nie są nakładane, ale raczej wspólne myślenie jest podejmowane w sprawie podejścia, które należy przyjąć.

W tych rodzinach rodzic nie reprezentuje roli przewodnika, stabilnego wsparcia i bezpieczeństwa, ale staje się przyjacielem, któremu w ogóle nie zajmuje się dziecko w czasach kryzysu.

4. Model ofiarny. Rodzice wierzą, że mają obowiązek poświęcić się, aby promować przyjemność i satysfakcję swoich dzieci, które są wolne od jakichkolwiek zobowiązań. Rodzice dają bez dzieci czegokolwiek potrzebnego, z niezgłoszoną nadzieją, że któregoś dnia zostaną nagrodzeni, albo osiągając sukces w życiu, albo zdobywając wszystko, czego nie zdołali pokonać. Aby zagwarantować dzieciom wysoki standard życia, rodzice często poświęcają się i rezygnują.


5. Model przerywany. Charakteryzuje się silną ambiwalencją: stanowiska przyjmowane przez członków rodziny zmieniają się nieustannie, szczególnie w przypadku rodziców. Naprzemiennie, bez żadnych uprzedzeń, sztywność i elastyczność, pozycje, które rewalifikują lub dyskwalifikują dzieci, które z kolei wysłać nieuchronnie sprzeczne wiadomości. Stała jest ciągłą zmianą w braku punktów odniesienia i bezpiecznych baz.

Wszyscy członkowie rodziny przejawiają wyraźną niezdolność nie tylko do podejmowania decyzji lub odkrywania najbardziej adekwatnych strategii rozwiązywania problemów lub konfliktów, ale także do ich utrzymania.

6. Delegowany model. Model ten, typowy dla nowo powstałych rodzin, które łączą się z rozszerzoną i już ukształtowaną rodziną, tworzy dynamikę konkurencji między różnymi pokoleniami, które zajmują się dziećmi, które uczą się identyfikować najkorzystniejsze strategie, aby uzyskać to, czego chcą. Zasady są omawiane z różnymi sposobami, ze względu na nadmiar liczb referencyjnych. Rodzice nie są już autoryzowanymi punktami odniesienia; dziadkowie są skutecznymi pośrednikami, aby uzyskać to, czego chcą, ale w trudnych czasach nie stanowią przewodnika, który w rzeczywistości nie istnieje.

Ten, który dominuje bardziej jako model niż inny, sam w sobie nie jest ani dobry, ani zły. Zdarza się, że często modele te stają się sztywne, a nawet poczucie, że rodzina nie jeździ prawidłowo, nadal nalegają na ten sam model, ale z większym naciskiem na problemy, które mają być podkreślane.

Jorge López Vallejo. Psycholog z López Vallejo Psychology

Wideo: ????The Sims 4 Challenge...Wyzwanie: 100 dzieciaczków #63


Ciekawe Artykuły

Co robić z maluchami podczas wakacji?

Co robić z maluchami podczas wakacji?

Kiedy nadchodzi lato, wielu rodziców zadaje sobie to samo pytanie, co zrobić z maluchami, gdy są na wakacjach? W okresie letnim dzieci mają trzy miesiące bez szkoły i tak wiele czasu mija.W...

Młodzież między dobrymi i złymi firmami

Młodzież między dobrymi i złymi firmami

Edukacja dzieci wpływa na ich przyjaciół. Zostało to wykazane w niedawnym badaniu, które wykazało, że dzieci otrzymują surowe wykształcenie mogą wpływać na swoich przyjaciół wykonywać określone...