Autonomia dziecka: klucze do samodzielnego zarządzania
Liczne badania i badania w różnych dyscyplinach mówią o znaczeniu autonomia u dzieci i u nastolatków. Z perspektywy Psychologii Edukacyjnej rozwój Autonomia jest jednym z priorytetów do promowania w różnych obszarach, od nauki ubierania się lub układania łóżka, po samodzielne radzenie sobie z emocjami.
Jak stwierdzono w art. 16 Konwencji o prawach dziecka: "dziecko ma prawo do stopniowego rozwijania korzystania z przysługujących im praw, tj., Że dziecko jest w pełni podmiotem praw, nabywa autonomię, a państwo i rodzina , wspierać i chronić rozwój dziecka, tak aby stopniowo wykonywać swoje prawa, zgodnie z ewolucją ich zdolności.
Styl permisywny utrudnia rozwój autonomii
Jest jednak rzeczywistością, że styl edukacyjny, który został nałożony w różnych rodzinach, jest permisywny, w którym dziecku oferowane są liczne możliwości, zaufanie i nagrody, ale ograniczenia i kontrola są widoczne dzięki ich nieobecności. Sytuacja ta generuje wiele konsekwencji w ewolucyjnym rozwoju dziecka, między innymi minimalny poziom autonomii w nawykach, takich jak higiena osobista, jedzenie czy opieka własna. Czasami poziom autonomii jest tak mały, że to szkoła odpowiada za nauczanie i nabywanie tych nawyków.
Zasadniczo brak zaangażowania ze strony rodziców w tę kwestię szkodzi rozwojowi podstawowych nawyków autonomii. Wolą to robić, ponieważ robią to w szybszy i lepszy sposób, lub są zdominowani przez wiarę, że "będą się uczyć, gdy będą starsi", nie biorąc pod uwagę trudności, które mogą pojawić się w przyszłych stadiach ewolucji. Należy podkreślić, że dziecko lub samoistne dziecko ma skłonność do zachowywania się w sposób zależny: wymagać stałej pomocy w rozwiązywaniu sytuacji, które może rozwiązać, nie ma inicjatywy ani nie ponosi odpowiedzialności, która może powstać na etapie, w którym żyje. Ten typ zachowania może wpływać na uczenie się lub nawiązywanie kontaktów z innymi dziećmi.
Jak pracować nad autonomią dzieci, aby zdobyć niepodległość
W ten sposób możemy poruszyć pewne kwestie związane z autonomią nieletnich i ich wpływem na rozwój fizyczny i emocjonalny: Jakie są aspekty, które musimy wziąć pod uwagę w zakresie autonomii dzieci i nastolatków? Jak powinni postępować rodzice i / lub nauczyciele? Jakich wskazówek powinniśmy uczyć nasze dzieci?
Jest kilka aspektów, które musimy wziąć pod uwagę, i które musimy podjąć, aby zwiększyć niezależność dziecka. Wśród nich najważniejsze:
- Karmienie: rozwijać nawyki samodzielnego jedzenia, wziąć talerz po zakończeniu, postawić lub zdjąć stół, zrobić przekąskę itp.
- Higiena osobista: te zachowania związane z samoobsługą. Na przykład mycie zębów, kąpiel, mycie rąk ...
- Odzież: rozwój nawyków związanych z ubraniem: organizacja ubrań, składanie i przechowywanie lub ubieranie się.
- Koegzystencja w społeczeństwie: zachowania związane z relacjami społecznymi i ich normami: przywitajcie się, wyrazy wdzięczności, proszę, szanujcie zwroty mowy, umiecie słuchać itd.
- Wykorzystanie nowych technologii: promować odpowiedzialne stosowanie i kontrolę nowych technologii: przestrzeganie harmonogramów, poszanowanie prywatności i prywatności itp.
Nawyki na rozwój autonomii dzieci
Musimy pamiętać, że aby rozwinąć osobistą autonomię w poprzednich kategoriach, musimy pracować z przyzwyczajeniami. Dlatego musimy zrozumieć, że są one powtarzalnymi i zautomatyzowanymi zachowaniami (żaden rodzaj interakcji poznawczych nie ingeruje w rozwój nawyku) i muszą być ustalane w sposób progresywny i stały. Dlatego cierpliwość i wytrwałość są fundamentalne.
Większość dzieci reaguje odpowiednio na rutyny. Dlatego klucz
będzie to sprawić, że nawyki staną się rutynowymi procesami.
Ogólnie rzecz biorąc, przy optymalnej praktyce nawyki uczą się około 20 lub 30 dni. Ponadto, aby osiągnąć rozwój rutyny, konieczne jest przeprowadzenie serii wytycznych, w których analizowane są następujące aspekty:
1. Określ zachowanie, które należy wykonać i przygotuj kontekst: W tym pierwszym punkcie bardzo ważne jest, aby osoba dorosła wykonywała to zachowanie powoli, aby dziecko mogło naśladować pożądane zachowanie w odpowiedni sposób. Po pierwsze, dorosły może ją odtworzyć, podczas gdy małoletni patrzy uważnie. Po drugie, dziecko będzie naśladować zachowanie, podczas gdy dorosły je reprodukuje.Z tego powodu konieczne jest rozbicie zachowania na konkretne i dobrze określone kroki (technika modelowania).
2. Znaczenie praktyki w rozwoju nawyków jest fundamentalne. Na początku często konieczne jest wielokrotne powtarzanie tej samej praktyki i przekształcenie pożądanego zachowania w nawyk. Podczas ćwiczeń możesz zapamiętać instrukcje z pomocą krok po kroku, a także wzmacniać postępy, które robisz sam. W tej fazie niezbędny jest czas.
3. Nadzór, gdy już uda ci się wykonać to zachowanie samodzielnie. W tym celu należy przejrzeć sposób, w jaki wykonuje on zachowanie i ocenę wyników. W przypadku, gdy wyniki nie są zgodne z oczekiwaniami, należy zachęcać, aby zawsze można było je poprawić.
4. Nawyk jest pożądany. Nie ma już żadnej pomocy ani nadzoru, dziecko lub nastolatek będą wykonywać zachowanie w sposób powtarzalny i stały, stając się pożądanym nawykiem.
Krótko mówiąc, autonomia u dziecka ma zasadnicze znaczenie dla rozwoju fizycznego i emocjonalnego, ekstrapolując z etapu życia na etapie dorosłym.
Ángel Bernal Caravaca. Psycholog i mediator Współzałożyciel Lomber Soluciones Cyberprzemoc.
