Hyperpaternity: dlaczego jesteśmy nadopiekuńczymi rodzicami?
Rodzice nie mogą być nadmiernie zaniepokojeni, jeśli chodzi o zaspokajanie potrzeb naszego dziecka w tym czasie i zapobieganie lub unikanie krzywdy lub cierpienia. Ćwiczenia hyper-rodzice nie robimy mu dobrego, ani nie pomagamy mu umacniać jego woli. Rodzice nie mogą być nieustannie zaniepokojeni i ostrzegać nasze dzieci przed wszystkimi niebezpieczeństwami, które czekają na nas lub dlatego, że zamienimy je w przestraszone dzieci.
Pozytywne jest, że wyruszają one w celu przeprowadzenia, w miarę możliwości, działań z uzasadnionym ryzykiem. "Cierpienie trochę" sprawia, że dzieci są silne. Któregoś dnia oni nam podziękują. Ofiary i wyrzeczenia nie wywołują frustracji.
Nadciśnienie: dlaczego nadopiekuńczamy nasze dzieci
Według psychologa Carmen Birke, są to główne powody, dla których w naszym społeczeństwie panuje nadpodaństwo, model rodzicielstwa, który charakteryzuje się nadmierną ochroną dzieci. To wyjaśnia, dlaczego ten psycholog i co przenosi niektórych rodziców na praktykę nadpobudliwości.
1. Rodzice, którzy mieli nadopiekuńczych rodziców zawsze powtarzają ten model.
2. Rodzice, którzy nie chcą powtarzać braku uczucia że muszą ich doświadczyć i przejść na przeciwną skrajność.
3. Sprawa rodziców adopcyjnych którzy starają się zrekompensować brak biologicznego ojcostwa.
4. Starsi rodzice: stają się coraz częstsze, ponieważ ludzie coraz częściej się żenią.
5. Dzieci kształcące się u dziadków ponieważ rodzice są zawsze zbyt zajęci swoją pracą i innymi "obowiązkami".
6. Rodzice jedynego dziecka lub dwójki dzieci cierpiących z powodu samotności, a rodzice próbują zastąpić brak rodzeństwa własną obecnością. Ale nie ma wątpliwości, że rola braci nie jest substytucyjna dla rodziców: dla ich hierarchicznej sytuacji w domu, ich rozmów, ich wsparcia w szkole itp. Bracia są wielkim źródłem korzyści.
7. Rodzice z poczuciem winy: Gdy praca utrzymuje ich z dala od domu przez większą część dnia, rekompensują tę nieobecność nadmiernym rozpieszczaniem, kompromitując postawy, które krzywdzą dzieci: - "biedactwo, jak mam się kłócić, kiedy jestem z nim, jeśli ledwie go widzę?"
8. Rozdzieleni lub rozwiedzeni rodzice Konkurują, aby sprawdzić, czy dziecko czuje się wygodniej w domu czy w domu, co daje niemal niemożliwe wykształcenie.
Przepis, aby uniknąć nadpobudliwości i nadopiekuńczości dziecka
Konsekwencje nadopiekuńczości dzieci są negatywne. Chociaż odbywa się to w najlepszych intencjach, nie wolno nam się angażować błąd nadopiekuńczości dzieci nie zachowaj ich w każdej sytuacji, która wyprowadzi ich z ich strefy komfortu.
Jeśli chcesz, aby Twoje dziecko nie było:
Niedojrzałe Niepewne; Niska samoocena; Z małą zdolnością do podejmowania decyzji; Niezdarny Samolubny Wystarczająco cierpieć, gdy nie ma rodziców; Że nie wie, jak samotnie stawić czoła problemom; Mam obawy i lęki.
Nie zapominaj, że sekret jest w:
Twoja władza; Twoja samokontrola; Twoja autonomia; Twoja samoocena Wasza wielkoduszna i bezwarunkowa miłość, by uczynić z niego dziecko teraz i dorosłego, a następnie dojrzałą, pewną siebie, zdolną, wolną, odpowiedzialną i przede wszystkim szczęśliwą.
Wskazówki, jak unikać hipertermencji
- Obowiązki, dziecko musi wykonywać je autonomicznie. "Po prostu nie mam problemu", nasz syn może nam powiedzieć. Cóż, musimy mu pomóc zrozumieć, nigdy nie rozwiązywać zadania dla niego, ani z przyjaciółmi, ani z nauczycielami ...
- Caprichos. Dziecko, które również konsumuje wszystko, co chce (bibeloty, markowe ubrania, kaprysy od razu, napoje bezalkoholowe), będą miały większe trudności w obliczu poważniejszych problemów, które przyniosą życie w przyszłości.
- Rozwiązywanie problemów. Jeśli dziecko przyzwyczaja się do faktu, że wszystkie jego zadania, obowiązki, zadania są rozwiązywane przez innych lub przez jego rodziców, w końcu niesie swoje obowiązki nad innymi. Świat kręci się wokół niego.
Czy myślisz, że zbytnio nadopiekuńczysz swoje dzieci?
Jesteś na czasie, aby zmienić i przestać nadopiekuńczać swoje dzieci. Pierwszego dnia, w którym Twoje dziecko ma problem i mówi: "Rozwiąż go", posłuchaj go i powiedz: "Jakie rozwiązania proponujesz? Pomiędzy nami dwoma znajdziemy najlepszy, najlepszy, ale musisz tylko stawić temu czoła Jeśli nie zrobisz tego teraz, kiedy dorośniesz, nie będziesz wiedział, jak to zrobić, a my nie będziemy w stanie go rozwiązać. " Nasz syn musi nauczyć się rozumować i dochodzić do końca, także z naszą pomocą.
Naszym zadaniem nie jest bronić naszego syna przed złem, ale raczej wyszkolić go, aby ze swoją mocą walczył przez całe życie.
Marisol Nuevo Espín
