Nastoletnia próżność: życie w obliczu galerii
Jest młodzież, która szczyci się wolnością i autentycznością, że być może powtarzają, że nikt na nich nie wpływa, a potem okazuje się, że posłusznie przestrzegają obyczajów i sloganów, które moda ustanawia jako nietykalne. Są oszukani przez fascynację frazesami lub pomysłami w modzie, ale prawie nie zagłębiają się w nie. Thibon odniósł się do tego zjawiska, kiedy powiedział, że "dla nich prawda jest tym, co powiedziano, pięknem, tym, co jest brane, a dobrem, co się robi".
Do tych nastolatki pełne próżności, które żyją przed galerią nie sprawia im to przykrości i nie ma powodu. Przeraża ich jednak myślenie o rzeczach, które wczoraj były modne, ale nie są dzisiaj. Brak im stylu. Wiedzą tylko, że wybierają spośród różnych opinii, które krążą, te, które im się wydają, że są lepsze i konsumują swoje życie, nie wywołując myśli, którą mogą uznać za swoje. W końcu widzą siebie, robiąc prawdziwą żonglerkę, aby zawsze zajmować pozycję pośrednią, a przede wszystkim, aby nikt ich nie uznał za przestarzałe.
Kompleks niższości zakamuflowany
Zasadniczo, to, co dzieje się z wieloma nastolatkami, polega na tym, że cierpią oni na dziwny kompleks niższości, który prowadzi ich do skłonienia ich do dekapitacji wszystkich norm moralnych, zamiast pozwolić im być oskarżani o bycie łajdakami, bez "osobowości", przestarzały lub dziecinny.
Dla nich nie liczy się to, co myślą lub czują, liczy się tylko ostatnia rzecz, którą usłyszeli lub przeczytali, co grupa mówi, większość, co jest modne. Nawet w niektórych przypadkach dokonują ogromnych poświęceń, aby być szczuplejszymi, zdobyć pieniądze potrzebne na zakup markowych ubrań, wyglądać jak "tabliczka czekolady", aby nosić najprostsze włosy, mimo że spala się je z taką ilością żelaza itp. Chcą tylko zostać przyjętymi do końca, nie pytając samych siebie "kochać samych siebie" takimi, jakimi są i co mają.
To życie stojące przed galerią uniemożliwia im budowanie prawdziwego życia, a bycie tak zaabsorbowanym udawaniem, rodziną lub przyjaźnią związki są zawsze trudne, ponieważ brak naturalności kończy się wzajemnym: wydają się być inne niż są w rzeczywistości. a pozostali płacą im tą samą walutą. Są to chłopcy i dziewczęta, które mogą wreszcie znaleźć się bardzo samotne, ponieważ ich czas poświęcony jest na podziw i podziw, zamiast martwić się o innych, opiekować się przyjaciółmi i pomagać tym, którzy są wokół nich.
"To, co powiedzą": troska nastolatków
Troska o "to, co powiedzą" opiera się na tym, że są zadbani, aby mogli powiedzieć lub myśleć o innych, lub z powodu niekontrolowanej potrzeby, aby wszyscy mogli podziwiać ich ścieżkę. Musimy im wytłumaczyć, że nie należy nieustannie przechodzić przez życie do oscylacji tego, co inni myślą lub mówią o nas, W końcu oszaleją, ponieważ nie można zadowolić wszystkich, z którymi się spotykamy. To, co powiedzą, jest przytłaczającą troską, która przytrafia się wielu ludziom. Może to być rodzaj przerażenia, aby zrobić z siebie głupca, obsesję na punkcie tego, jak wszyscy inni lub nadmierną troskę o swój wizerunek, który może stać się naprawdę szkodliwy. Nie chodzi o bycie dziwnym facetem, różnym od wszystkich.
Również tutaj jest to szukaj rozsądnej równowagi, aby rozsądnie podążać za modami, nie będąc dla nich niewolnikiem. Zwłaszcza z mody "krawcowe umysłu", czyli taki rodzaj mentalnego papka, że niektórzy sprzedają się z powodzeniem dla tych, którzy są w stanie poświęcić swą wolność myśli, w zamian za to, że zawsze są równi innym i nie przyciągają uwagi.
Wskazówki, jak unikać życia twarzą do galerii
- Dobrze jest wiedzieć, jak dostosować się do rzeczywistości, która nas otacza, ale wiedząc, że są pewne rzeczy, których nie należy dawać, albo których nie można mieć. Spraw, aby twoja córka zobaczyła na przykład, że styl polega raczej na tym, aby umieścić odpowiedni detal - na przykład szalik na szyi - i dobrze łączyć ubrania i kolory, aby nosić etykietę znanej marki. Być może ta "naturalna" elegancja czyni z niej punkt odniesienia w sukience jej przyjaciół.
- Jeśli okaże się, że twoje dziecko opiekuje się swoim własnym wyglądem tylko dlatego, że czuje się lepsze od innych, Możesz doradzić mu, aby otworzył trochę oczy i odkrył cechy innych, ponieważ jest to doskonały sposób, aby nauczyć się być bardziej pokornym. Wykorzystaj dzień zakupów i wymieniaj pozytywne cechy charakteru każdego z jego przyjaciół, nie wspominając o tym, jak się ubierają.
- Twój nastolatek może spędzać wiele godzin przed lustrem I nadal nie bądź pewien, że podoba ci się to, co odzwierciedla. Możesz zaproponować mniej skrupulatność w kwestii jego wyglądu fizycznego, być bardziej protekcjonalnym wobec samego siebie, zmusić go do zastanowienia się, jak dobrze on będzie spędzał to popołudnie, a nie tak bardzo, czy jego przyjaciele pomyślą, czy będzie "cool", czy nie. W drodze powrotnej mówi ci, jak to minął i ponownie potwierdza, że był "nawet bez całkowitej satysfakcji z tego, jak się ubrałeś".
- Są sezony, które obserwujemy, że nasz syn lub córka zbyt wiele zaniedbuje swoje osobiste ustalenia: zaniedbane, mało uczesane włosy, niepochlebne ubrania itp. Dobrze jest zapytać, taktownie, czy ukrywa coś głębszego, co odbija się zewnętrznie z jego bezmyślnością.
Młodzież jest na idealnym etapie do podjęcia działań solidarnościowych. Zorganizuj wizytę w Cotolengo, azylu, sierocińcu itp. Tam łatwo jest dostrzec i zrozumieć absurdalność zaabsorbowania tym, co udajemy, odkryć, że mamy znacznie więcej niż wiele osób i jak te wizyty są doceniane przez tych, którzy tam mieszkają ... bez konieczności wydawania jednego euro.
Ana Aznar
Rada: Alfonso Aguiló, Prezes CECE
