Kluczowe dzieci: konsekwencje samotności
Tata i mama ciężko pracują, chcą dać swoim dzieciom to, co najlepsze, ale może zapomnieli, że dzieci muszą być z nimi, to znaczy, czas. Są "klucz dla dzieci"Ci, którzy mają klucz do drzwi, zawisli na szyi, ponieważ kiedy opuszczają szkołę, nikt nie jest w domu. Zjawisko tak ciche, że nawet nie zostało dostatecznie wyjaśnione.
Dzwonią specjaliści "klucz dla dzieci" dla tych maluchów, którzy na koniec szkoły idą do swoich domów, gdzie nie ma nikogo, ponieważ ich rodzice pracują. Otwierają się za pomocą własnego klucza, przygotowuje się jedzenie lub przekąskę, lub pojemnik na lunch, który mama przygotowała, jest podgrzewany; samodzielnie wykonują pracę domową i organizują resztę czasu według własnego uznania, dopóki rodzice nie zjawią się o ósmej lub dziewiątej w nocy.
Trudności w pogodzeniu rodziny i pracy
W niektórych przypadkach są to tylko dzieci, ale nie zawsze; dlatego czasami starszy jest również odpowiedzialny za młodsze rodzeństwo. Szacuje się, że w Hiszpanii jest około 400 000 "kluczowych dzieci", około 11% całkowitej liczby chłopców i dziewcząt w od 5 do 13 lat; w Stanach Zjednoczonych liczba ta sięga sześciu milionów, zgodnie z organizacją Znaleziono obrożę dla dzieci.
Ta sytuacja pogarsza się wśród rodzin w najbardziej niekorzystnej sytuacji, szczególnie wśród imigrantów. Brak wystarczających zasobów ekonomicznych do zatrudniania prywatnej opieki i brak opieki nad dziećmi przy pracy rodziców sprawiają, że problem staje się jeszcze bardziej dotkliwy.
Instytut nieletnich i rodziny ostrzegał kilkakrotnie duży odsetek "dzieci klucza" w Hiszpanii, którzy spędzają popołudnie samotnie, gdy przyjeżdżają ze szkoły z powodu problemów związanych z godzeniem pracy z życiem rodzinnym ich rodziców. Fundacja ANAR otrzymuje ponad milion połączeń nieletnich, którzy nie mają rodziców obok nich, aby pomóc im w rozwiązaniu problemu.
Organizuj harmonogramy: wyzwanie dla wielu rodzin
Prawdą jest, że wiele rodzin ma dziś rzeczywiste problemy z pogodzeniem życia zawodowego i osobistego: wejście kobiet do formalnego świata pracy, wydłużenie godzin pracy, zmniejszenie - ze względu na wysokie koszty - służby domowej, Wzrost tak zwanych samotnych rodziców spowodował między innymi głęboką zmianę priorytetów i ambicji rodziców, co ostatecznie wpłynęło na ich życie rodzinne.
The harmonogramy szkółek lub szkół nie odpowiadają harmonogramom firm co, w niektórych przypadkach, próbuje się uśmierzyć niekończącymi się zajęciami pozalekcyjnymi - że nie wszystkie gospodarki mogą być dozwolone - i które dają miejsce tak zwanej "agendzie dzieci". Rodzice spędzili pierwsze lata dziecka "umieszczając je" w domach dziadków lub brata lub sąsiada, co sprawia, że współistnienie jest napięte: w rzeczywistości rodzice mówią sobie, że niosą który jest twoim obowiązkiem wobec innych; pomyśl też, że dziadkowie stają się starsi lub umierają. Jest to zaostrzone, jeśli liczba dzieci jest większa. Ból polega na tym, że postrzegasz własne dziecko jako ciężar, a nie jako wspaniały dar, który wydobywa z nas to, co najlepsze, i uczy nas kochać.
Dzieciństwo samotności i jego konsekwencje w problemach zachowania
Zakres problemu zależy od wieku i dojrzałości dziecka, ale także od niego ile czasu zostało samo. W tym sensie nie jest to ta sama pół godziny, trzy lub cztery; o Jeden dzień w tygodniu - na przykład "Środy" - codziennie od poniedziałku do piątku. Ponadto dzieci te przejmują odpowiedzialność, gdy nie są jeszcze na tyle dojrzałe.
Konsekwencją jest to, że albo mają problemy z zachowaniem reagowanie w złych manierach lub ignorowanie dorosłych - rodziców lub nauczycieli - lub zamykają się dopóki ktoś nie zda sobie sprawy, że cierpi. Często cierpią zaburzenia lękowe i depresyjne. Większość problemów psychologicznych, które mają dzieci, wynika z braku uczucia. Samotność może mieć swoje konsekwencje: fakt przebywania samemu w domu może być dla dziecka przerażający. Rodzice powinni ograniczyć czas, w którym dzieci są same w domu i przygotować je z wyprzedzeniem na to, z czym muszą się zmierzyć.
Kiedy "Kluczowe dziecko" przybywa do domu, nie znajduje swoich rodziców, ale robi to dla telewizji, gier wideo i komputerów; Ponadto lodówka jest dostępna dla nich bez zlecenia lub kontroli. Po osiągnięciu dojrzewania te zaburzenia psychiczne przejawiają się w agresywności, niezdolności do kochania lub okazywania uczuć, alkoholizmu (niektóre, zamiast wracać do domu, kiedy idą ze swoimi gangami, by pić litronas) i przestępczości (drobne kradzieże, aby zaspokoić ich ". rosnące potrzeby ").Podobnie, brak kontroli i monitorowania w badaniach naszych dzieci może przełożyć się na niepowodzenie w szkole. Z drugiej strony musimy również wziąć pod uwagę ewentualne wypadki domowe, na które są narażeni, a tym samym ryzyko fizyczne, które z nich wynika, gdy nie są one w tym czasie uczęszczane przez osobę dorosłą.
Krótko mówiąc, samo bycie może stwarzać sytuacje niepokoju depresji, poczucia opuszczenia, nie czuć się kochanym, to obezwładnia cię do miłości lub okazywania uczuć. Następuje niestabilność afektywno-emocjonalna. Pojawiają się buntownicze zachowania, buntowniczość i niedyscyplinowanie, stany izolacji, smutek iw wielu przypadkach powodują silny brak poczucia własnej wartości.
Ten tata lub mama jest w domu, dzięki czemu czują się ważni
Tylko fakt "bycia", wyrzekania się dla nich innych działań - za udzielanie im pomocy, towarzyszenie im i kształcenie - przekazuje im znaczenie, jakie im przyznajemy. Koniec dzieciństwa, od siedmiu do dziesięciu lat jest to etap, który charakteryzuje się równowagą, jest uważany za "złoty wiek" edukacji, Dzięki naszej obecności pomagamy im wyznaczać ambitne cele, dążyć do ich osiągnięcia, co wymaga dyscypliny, wytrwałości, nieustępliwości, a mianowicie odmawiania; brania odpowiedzialności, zobowiązania i wierności wobec danego słowa; być właścicielem siebie i nie dać się ponieść "chcę".
Ludzkie cnoty rozwijają się z dnia na dzień, z sumą małych stałych działań w czasie, aż, jako nawyki, są częścią naszej istoty. I tam zawsze konieczna jest obecność ojca lub matki. Czują się kochani, wiedzą, że szukamy ich dobra i walczymy razem, aby to osiągnąć. To najlepsze przygotowanie, jakie możemy dać im na zrównoważony okres dorastania, aby podbić ich dojrzałość.
Z drugiej strony musimy pamiętać, że jest to moment powrotu do domu i posiadanie przekąski, gdy dzieci są bardziej skłonne do opowiadania o wszystkim, co im się przydarzyło w ciągu dnia. I ta chęć "wypuszczenia tego, co mają w środku" odpada przez całe popołudnie. Kiedy rodzice przyjeżdżają około 8 lub 9 wieczorem, to oni muszą wejść do pokoju syna i zapytać "jak tam dzień", a syn opowie, czego chce, zgodnie z pragnieniem, jakie ma w tej chwili i tego, co robi. Dlatego nie możemy zredukować problemu do prostego faktu pozostawienia ich samych, ale do braku edukacji w kluczowych momentach dla życia naszych dzieci.
Maria Lucea
Rada: Miryam Peña, Stopień pedagogiki. Family Counselor
Może Cię zainteresować:
- Jakie są prawa do pojednania w pracy i rodzinie w Hiszpanii
- Zachowanie dzieci: problemy i zaburzenia trudne do opanowania
- Zajęcia pozalekcyjne
- Edukuj w kolejności: zamówienia
