Rywalizacja między braćmi
Wystawianie języka, krzyczenie, łamanie sobie nawzajem zabawek, oskarżanie się nawzajem ... to jakieś złe praktyki w całości katalog strategii partyzanckich które sprawiają, że rodzice tracą nerwy. Jest to najmniej atrakcyjna strona dzieci, gdy dom wydaje się chaotyczny z tak wieloma krzykami, płaczem i nerwami. Musisz jednak przywyknąć do idei posiadania bracia obejmuje, prawie z konieczności, pewnego rodzaju rywalizacja.
Therywalizacja między braćmi Znacznie zaznacza dzieci i zazwyczaj odgrywają one kluczową rolę w ich przyszłej osobowości. W dzieciństwie bracia i siostry stanowią bardzo ważną część ich życia. Często spędzają ze sobą więcej czasu niż z rodzicami: żyją razem, jedzą razem, razem walczą, bronią się nawzajem itd. Daje to bardzo intymny związek ... ale także bardzo konkurencyjny.
Rywalizacja rodzeństwa, coś nieuniknionego
Rywalizacja rodzeństwa jest praktycznie nieunikniona. Resentyment, zawiść, zazdrość i ambiwalentne uczucia są zatem normalne wśród braci. Fakt, że nie są one przezwyciężone, zależy prawie zawsze od złego nastawienia rodziców. Ogromne niebezpieczeństwo polega na tym, że ta naturalna kompetencja braci zostaje przekształcona zazdrość niepokój i wrogość. Zazdrość i zazdrość to czasami okazuje się trwałe przez wiele lat.
Mimo że jest to coś naturalnego, nie powinniśmy czekać, aż zazdrość i zazdrość między braćmi rozwiążą się same. Są ważniejsze niż często potrafimy docenić. W rzeczywistości zazdrość wśród braci był odpowiedzialny za pierwsze morderstwo, które zostało zapamiętane: kiedy Kain zabił Abla. Wiele konfrontacji dorosłych może mieć swoje źródło w tych braterskich związkach, źle prowadzonych w dzieciństwie.
Przyczyny rywalizacji między rodzeństwem: zmonopolizuj uwagę
Jedną z głównych przyczyn zazdrości i walk rodzeństwa jest chęć monopolizacji rodziców. Niektórzy faceci woleliby, aby je zauważyli, nawet gdyby byli złodziejami w supermarkecie, kłócili się w szkole lub byli nieposłuszni w domu ... wcześniej, wręcz przeciwnie, nikt nie zwracał na nie uwagi. Tu leży nerw zazdrości i tarć między braćmi: przez większość czasu są one sposobem na zwrócenie uwagi rodziców.
Jest to rodzaj "instynktu terytorialności" lub tego, co z niego pozostaje. Nasz syn stara się bronić tego, co uważa za "swoje terytorium". Kiedy czujesz, że jesteś zagrożony, chociaż zagrożenie pochodzi od jego własnego brata, reaguje, aby go bronić.
Rodzice: co możemy i powinniśmy robić w obliczu rywalizacji
Z drugiej strony, źródłem zazdrości i walk między rodzeństwem może być nasza rodzina, to znaczy na swój własny sposób działania jako rodzice. Gdyby nas zapytali, prawie wszyscy by tak mówili Kochamy wszystkie dzieci jednakowo. Jednakże, jeśli ich zapytamy, może nas zaskoczyć fakt, że wiedzą, kto jest ich ulubionym lub ulubionym. Ujawniamy, być może nieświadomie, nasze preferencje i faworyzowanie: ponieważ on jest bardziej podobny do nas, ponieważ jest najstarszy, ponieważ urodził się, gdy byliśmy bardziej dojrzali, ponieważ jest mężczyzną, ponieważ jest dziewczyną, ze względu na jego spokojniejszy temperament ...
Dzieci są wrażliwe, aby je uchwycić i stale oceniać, kto otrzymuje ile i od kogo. Często możemy nieświadomie wzbudzać niechęć: biorąc udział w ich walkach, porównując lub zachęcając do rywalizacji między nimi.
Poczucie braku bezpieczeństwa wśród braci
Niezależnie od tego, czy jest to sposób na przyciągnięcie uwagi rodziców, czy też poczucie, że czują się przemieszczeni uczuciowo, u dzieci w wieku od 6 do 12 lat zazdrość jest często wynikiem ich własnego poczucia zagrożenia. Chłopiec z zazdrościąjest dzieckiem z brakiem poczucia własnej wartości i ważne jest poczucie własnej wartości, by stawić czoła życiu bez strachu.
Nie jest konieczne, aby w domu panowała prawdziwa niesprawiedliwość, tak aby nasz syn czuł się w ten sposób. Niepewność dziecka może doprowadzić go do sformułowania błędnych przekonań na temat tego, kto jest preferowany lub kto chce więcej.
Podobnie, zazdrość może być konsekwencją kompleksu niższości wobec jego braci. Może się to zdarzyć, gdy starszy brat jest bardzo jasny, a drugi postrzega go jako nieosiągalny sufit. Kiedy widzi go jako rywala, robi wszystko lepiej niż on. Według kilku autorów źródłem wszystkich uczuć niższości są porównania. Chłopak nie martwi się, jak wysoki jest, ale kto jest najwyższy (w szkole, w grupie itp.).
Ricardo Regidor
Doradca: Teresa Artola, Doktorat z psychologii, magister edukacji rodzinnej EIES, profesor uniwersytecki.
