Przywództwo i autorytet rodziców w rodzinie
THINKSTOCKWładza jest jednym z podstawowych pojęć rodziny; rozumie wyższość rodziców nad dziećmi w celu ich wychowania. Kiedy rodzice nie są w stanie utrzymać autorytetu lub wyrzekają się go dla budzącego wątpliwości szacunku dla wolności swoich dzieci, nie mogą dążyć do tego, by być przywódcami przed nimi, po prostu dlatego, że ci sami rodzice okaleczają samych siebie.
Można powiedzieć, że władza jest silnym ramieniem przywództwa. Ponadto, i paradoksalnie, mogą zagrażać prawidłowemu użyciu, które dzieci robią ze swojej wolności, ponieważ umieszczają je na łasce tyranów, takich jak moda, komfort, zmysłowość, "coleguillas" ... Leonard Saxw swojej książce Upadek władzy, podkreśla wielką zmianę, jaka nastąpiła w światowej kulturze edukacyjnej, wraz z przekazaniem władzy od rodziców do dzieci.
Niektórzy, zainteresowani szerzeniem zafałszowanych koncepcji wolności, próbowali karykaturować ideę autorytetu, kojarząc ją z obrazami przymusu, represji, nietolerancji ... Jednak siłą przymusu nie osiąga się prawdziwej władzy; bardziej dotyczy autorytaryzmu i niewiele ma wspólnego z prawidłowym wykorzystaniem autorytetu. Paradoksalnie, kto kocha autentyczną wolność, ceni prawowitą władzę.
Gdyby dom pozostawiono bez upoważnienia, inercja prowadziłaby do chaosu, a dzieci dążyłyby do minimalnego wysiłku. Aby opanować tę sytuację, rodzice muszą uporządkować i zjednoczyć, dzięki czemu każdy z ich dzieci będzie wiedział, jakie polecenia musi podjąć, ustalając priorytety i przyzwyczajanie każdego do rozliczania powierzonego zadania.
Dlaczego władza ma tak złą prasę?
Moim zdaniem, ponieważ jest to wartość, która uznaje wyższość jednego nad innymi i jest nie do przyjęcia w egalitarystycznym społeczeństwie. Władza uznaje, że istnieje dominujący i zdominowany, ciemiężący i wielu uciskanych! ... i dlatego możemy nadal pozbyć się argumentu, ponieważ jest to jedyny sposób na wyjaśnienie złej woli władzy: demagogią.
Kolejną linią demagogiczną jest "nie podejmowanie działań przeciwko podstawowym prawom dzieci". Represje, nękanie, zmuszanie, traumatyzowanie * Wygląda na to, że "autorytet" i "bomba atomowa" byli siostrzanymi kuzynami.
A potem są tacy, którzy dołączają do samochodu dla wygody i wymyślają miłą teorię, która usprawiedliwia ich zaniedbania pedagogiczne. "Chcemy, aby nasze dzieci podejmowały własne decyzje, nie chcemy narzucać naszej perspektywy". W głębi duszy podejmujesz już decyzję, narzucając ukrytą za nią perspektywę egzystencjalną *
Ten kryzys władzy jest jeszcze jedną manifestacją kultury hegemonicznej, którą musieliśmy żyć. Po raz kolejny za maską nieprzeniknionego mitu postępu kryje się głęboka nuda tych, którzy nie mają pewnych nadziei. Bez nich, niezależnie od tego, czy chcemy, czy nie, nie ma nowości, postępu, a tym bardziej szczęścia.
Ciężcy ojcowie i machacones
Są rodzice, którzy przez sześć lub osiem lat powtarzają kilka razy dziennie, że podejmą jakąś miarę na swoim dziecku lub czymś podobnym, ale nigdy się to nie zdarza. Przychodzi chwila, gdy puste frazy gubią się w próżni i stają się znajomymi dowcipami.
Ogólnie rzecz biorąc, opowiadamy się za pozytywną uwagą, ale aby osiągnąć stan pozytywny, należy najpierw wyraźnie określić granice. Z ciągłymi zagrożeniami, ustępstwami wobec szantażu afektywnego, negocjacji na sam dół, nieproporcjonalnych poprawek i pochopnych decyzji, niemożliwe jest ustalenie limitów, a zatem jest to nieadekwatny punkt wyjścia do rozważenia skutecznej pozytywnej procedury edukacyjnej.
Zamiast grozić różnymi, skażonymi karami, zalecamy wyraźne ustalenie planu, przekazanie go rodzinie i rygorystyczną egzekucję.
Im więcej dzieci wie, że ich rodzice stali się szczerzy, tym mniej będą musieli wykorzystywać swojej siły.
Luis Manuel Martínez, Doktor pedagogiczny
Rada: Cristina Gil Gil, nauczyciel i autor książki Nauczyciel odpowiada Porady dotyczące problemów edukacyjnych rodziców.
Więcej informacji w książce Upadek władzy, od autora Leonard Sax, Ed. Word.
