Jedzenie, uzależnienie jak narkotyk

Jeśli przyjaciel wyznaje, że jest uzależniony i bierze udział w terapii grupowej, natychmiast przychodzi na myśl alkohol, narkotyki lub hazard. Ale prawie nikt nie przetasowuje tej możliwości być uzależnionym od jedzenia, Jednak Uzależnienie od jedzenia jest epidemią na którym coraz więcej studiów odbywa się na uniwersytetach takich jak Yale, Texas Tech lub University of Michigan. Wszyscy dochodzą do tego samego wniosku: jedzenie wpływa na mózg w podobny sposób jak narkotyki.

Jedzenie, nałóg XXI wieku

W przypadku, gdy boom "fast foodów" i fast foodów nie wystarczą, wzrost siedzącego trybu życia i inne czynniki, takie jak niedawny kryzys gospodarczy, wywołały globalne wskaźniki otyłości. Od 1980 roku globalna otyłość podwoiła się: według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), w 2014 prawie dwa miliardy ludzi miało nadwagę a ponad sześćset milionów osób było otyłych (42 miliony dzieci w wieku poniżej 5 lat miało nadwagę lub otyłość). WHO twierdzi, że każdego roku otyłość wymaga więcej żyć niż niedożywienia (w szczególności około 3 milionów zgonów rocznie).

Chociaż teraz Wielka Brytania jest na czele, w 2012 r. Hiszpania była krajem, który zarejestrował najwyższy wskaźnik otyłości w Europie, Podczas gdy tylko Włochy spożywają mniej żywności śmieciowej w Unii Europejskiej niż my, siedzący tryb życia i kryzys gospodarczy (ludzie wydali mniej na żywność, kupując więcej "taniej" żywności i mniej owoców i warzyw) spowodowali, że w ostatnich latach otyłość wśród Hiszpanów wzrosła o 9% u młodych ludzi i 4% u dorosłych.

Chociaż nie można go uznać za lek jako taki, niezliczone badania pokazują, że pożywienie powoduje, że mózg wydziela pewne substancje i istnieje nadmiar dopaminy (neuroprzekaźnik regulujący odczuwanie przyjemności), w taki sam sposób, w jaki spożywa się leki takie jak kokaina lub heroina. Ponadto, te znaki "nagrody" anulują inne, takie jak uczucie satysfakcji lub pełni, co wyjaśnia, dlaczego nadal jemy, nawet gdy nie jesteśmy głodni. Zjawisko to jest większe w przypadku produktów bogatych w cukry, tłuszcze lub sole.

Innymi słowy: wzrost konsumpcji niezdrowej żywności spowodował wzrost uzależnienia od żywności. Ale, jak mówią Anglicy, wszystko co złe ma pozytywną stronę. Fakt, że jedzenie powoduje uzależnienie oznacza, że możemy używać dobrze znanej broni wśród alkoholików i narkomanów: terapii grupowych.

Terapie grupowe: nowa nadzieja na otyłość

Ktoś przeleciał nad gniazdem kukułki, Patch Adams o 28 dni to tylko niektóre z kilkudziesięciu filmów, które przyczyniły się do obrazu terapii grupowej. Kiedy myślimy terapie grupowe, pierwszą rzeczą, która przychodzi do głowy są zwroty typu "Cześć, mam na imię Gwen i jestem uzależniony od narkotyków". I choć kilka z tych scen jest jednym z najbardziej szokujących, a nawet zabawnych w historii kina, prawdą jest, że są one nieco oderwane od rzeczywistości terapii.

Terapia grupowa pojawiła się po raz pierwszy w Kongresie Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego w 1932 r. W Filadelfii, a od tego czasu dopiero się rozwija. Obecnie służy nie tylko do zwalczania wszelkiego rodzaju nałogów, ale jest stosowany w leczeniu chorób psychicznych (takich jak depresja) i innych konfliktów, takich jak nękanie w miejscu pracy lub utrata bliskiej osoby. Nawet w dziedzinie onkologii terapia ta zyskuje coraz więcej zwolenników.

Jego zastosowanie w żywieniu to prawdziwa rewolucja. Patricia Holguin, założycielka Dieta Perfecta (leczenie reedukacji żywności za pomocą sieci grup wsparcia), przypomina nam, że "człowiek jest z natury istotą społeczną, a my jesteśmy podzieleni". Kiedy stoimy w obliczu społecznych tabu, takich jak uzależnienie od narkotyków, alkoholu lub jedzenia, możemy być zakłopotani, kiedy o tym rozmawiamy. Grupa wsparcia działa jako ostoja, w której werbalizuje to, co czuje.

Ponadto te terapie działają nie tylko u dorosłych. Elena Villa, specjalista w dziedzinie psychologii klinicznej, zaburzeń u dzieci i młodzieży, informuje nas, że "istnieją badania, które wskazują na większą skuteczność w terapii grupowej, aby schudnąć w przypadku otyłości u dzieci i dzieci". Dzieląc się swoimi doświadczeniami z dziećmi lub młodzieżą w tej samej sytuacji, pacjenci normalizują się i przestają odczuwać marginalizację. Należy wziąć pod uwagę, że u dzieci i młodzieży ważne jest podejście do terapii wspólnie z dietetykami, pediatrami itp. W przypadku osób niepełnoletnich konieczna będzie praca równolegle z rodzicami.

Sukces terapii grupowej wśród kobiet

Uczestnictwo w grupie pomaga wyznaczyć nowe cele znaleźć nowe sposoby motywacji (aby wysłuchać wkładu innych osób) i dać pierwszeństwo programowi w czasie, gdy codzienny stres zmniejsza zdrowie na drugim planie.Ponadto, Patricia mówi nam, kiedy angażujesz się w innych i "rozbierasz", "będziesz się ciągnąć, zanim się zorientujesz".

Chociaż udział w terapii grupowej Uzupełnienie leczenia nie jest obowiązkowe, zapewnia, że "odsetek powodzeń jest wyższy u pacjentów uczestniczących w terapii grupowej". Ponadto ta terapia grupowa ma większy sukces wśród kobiet, którzy, bardziej przyzwyczajeni do dzielenia się, bycie częścią grupy, pomaga im osiągnąć swoje cele. Ta "sieć wsparcia", która nie ogranicza się do spotkań twarzą w twarz, ponieważ ma ważny czynnik wirtualny, zmniejsza lub całkowicie eliminuje poczucie cierpienia.

Kiedy liczba umieralności pacjentów cierpiących na choroby związane z otyłością (choroba wieńcowa, cukrzyca i niektóre rodzaje nowotworów, między innymi) gwałtownie wzrosła, kompleksowe terapie wspierane przez terapie grupowe, takie jak Patricia Holguin, zapewniają promyk nadziei w walka z największą epidemią XXI wieku.

Marga Wesołowski