Mit niewrażliwego młodzieńca
To jest mit, że nastolatki są uważane za niewrażliwe, Badania pokazują, że nastolatki w wieku 12 lub 13 lat mają tendencję do przeceniania, a nie lekceważenia prawdziwego zagrożenia ich możliwymi działaniami. Nie chodzi o to, że są one stworzone jako nieodporne na niebezpieczeństwo, które postrzegają, ale systemy kary nagrody nie są w pełni dostosowane.
Dlatego podejmując decyzję, przykładają większą wagę do korzyści niż do ryzyka. Oczekują znacznie więcej radości i przyjemności, niż może zapewnić sytuacja.
Zachowania ryzykowne u młodzieży
Wśród nastolatków z zachowaniami ryzykownymi są Lekkomyślny po deliberacji i lekkomyślny lekkomyślny.
1. Lekkomyślni nastolatkowie po wydaniu. Zdecydowana większość nastolatków w wieku od 13 do 19 lat należy do pierwszego typu. Racjonalnie oceniają zalety i wady, ale korzyści, które mają nadzieję osiągnąć, znacznie przewyższają wady.
2. Adolescentsl lekkomyślny reaktywny. Wywołują impulsywnie prowokację pokusą dobrego prezentowania się przed innymi. Są przywiązani do skompromitowanych sytuacji, często wbrew własnej dobrej ocenie. Mogą zapisywać zakłady do rosyjskiej ruletki lub jechać w przeciwnym kierunku itd., Aby zdobyć szacunek lub przewartościowanie komponentów twojej grupy.
Bilans ryzyka / korzyści: temperatura emocjonalna
Prawdziwa informacja o prawdziwych korzyściach, jakie można uzyskać dzięki lekkomyślnym zachowaniom, pozwala im racjonalnie obniżyć oczekiwania dotyczące nagrody i zapisać w pamięci, co naprawdę pociąga za sobą szkody. Dobre ostrzeżenie o atrakcyjności tych korzyści, które według nich uzyskaliby, zmniejsza szanse na pokuszenie, ponieważ pozwala im samodzielnie popełnić przestępstwo w granicach własnego pola działania, aby uchronić się przed nieostrożnością. Bardziej niż zaufanie, że będą się uczyć w szkole życia, trzeba się zgodzić, nie rezygnując z pewnych zasad postępowania, których granice dla każdego wieku są nie do pokonania.
W pakiecie zaangażowania ze sobą nie można pominąć ani istotnego składnika promocji sportu, artystycznych zainteresowań, kontaktu z naturą itp. I nie są to ambitne cele, które są zachwalane z podziwem dla tych, którzy dają pozytywny obraz hojnego zachowania, którzy ryzykują dla innych. Atrakcyjność tego życia uczy.
Mózg: nagroda przetwarza przyjemne doznania
W mózgu znajduje się system strategiczny utworzony przez kilka obszarów, wiele połączeń między różnymi neuronami, które tworzą różne trasy lub obwody, oraz przekaźniki chemiczne, które przyczyniają się do zapewnienia szczęśliwych doświadczeń. Trzy z nich wykorzystują dopaminę do transmisji sygnału.
1. W przyjemnej sytuacji, ponieważ może to być ryzyko sytuacji, stacja centralna, jądro półleżące, odbiera dopaminę, z jednej z fabryk produkcji, brzuszna część nakrywkowa. Neurony w tym obszarze mają ogromną liczbę zakończeń, które pozwalają na setki tysięcy synaps z tymi z centralnej stacji, które mają receptory dla dopaminy.
2. Neurony stacji centralnej są aktywowane, skonsultuj się z centralną oceną, ciałem migdałowatym, przewidywalną nagrodą i wyślij wiadomość wdzięczności do kory przedczołowej, gdzie jest ona ważona, opcje są porównywane i decyzja o satysfakcjonującym bodźcu zostaje podjęta.
3. Uczenie się i pamięć są zmotywowane a podstawowe potrzeby są nagradzane, takie jak karmienie poprzez bodźce smakowe.
4. System składa się również z kontroli, która pozwala zachować równowagę między apatią a euforią. Polega na regulacji dawek dopaminy i czasu pozostałego w przestrzeni synaps pomiędzy neuronami na stacji centralnej. Stosuje się go w celu zahamowania jego uwalniania z neuronów w fabryce i odzyskania go w środku po uwolnieniu.
W jaki sposób oblicza się koszty / korzyści sytuacji ryzyka?
Centralny mózg mózgu - umiejscowiony w brzuszno-grzbietowo przedczołowym obszarze lewej półkuli - odejmuje koszty oczekiwanych korzyści zapewnionych przez system nagrody. Wartość netto tej różnicy jest nagromadzona w zapisie danych - rowek śródpiersia obu półkul - w czasie, w którym osoba zdecyduje się zaakceptować lub odrzucić opcję przyjemną.
Natalia López Moratalla. Profesor biochemii i biologii molekularnej.
