Dyspraksja u dzieci: mówi niewiele i słabo wymawia
Dyspraksja werbalny, dyspraksja ewolucyjny werbalny lub dyspraksja mowy są często terminami używanymi do wskazania ekspresyjnego zaburzenia pochodzenia neurologicznego, które zakłóca wytwarzanie dźwięków mowy i ich sekwencjonowanie sylab lub słów. Na przykład dziecko mówi "eoa", aby odnosić się do "piłki", ponieważ nie jest w stanie wydobyć dźwięku spółgłosek.
To ekspresyjne zaburzenie jest spowodowane niewielkim urazem lub niedojrzałością w obszarze motorycznym mózgu odpowiedzialnym za programowanie ruchów narządów artykulacyjnych (język, usta, miękkie podniebienie itp.).
Ogólnie rzecz biorąc, dziecko nie będzie miało trudności z wykonywaniem czynności niewerbalnych, w których interweniują mięśnie powiązane z tymi ruchami, takie jak kaszel, żucie lub połykanie (połykanie), ponieważ mięśnie te nie są zaangażowane. Czasami jednak związany dyspraksja twarzoczaszki, która charakteryzuje się trudnościami w organizowaniu ruchów koniecznych do nadmuchania policzków, szybkiego usuwania i przyklejania języka, wykonywania gestów twarzą i wargami itp.
Mimowolne błędy w wymowie słów
W Dyspraksja mowybłędy w artykulacji są niespójne i nie zależą od woli dziecka, aby je kontrolować. Często dziecko będzie w stanie wydać dźwięk lub słowo raz i nie będzie w stanie powiedzieć tego poprawnie, kiedy będzie chciał, co jest dla niego bardzo frustrujące, jak i dla jego rozmówców.
Większość dzieci, które przedstawiają Dyspraksja mowy nie mają one poprzedzających, sugerujących prenatalną lub okołoporodową przyczynę, takich jak niepokój lub niedotlenienie płodu, ale musimy również wyjaśnić, że nieczęsto spotyka się dziecko z dyspraksją czystej mowy, ponieważ, ogólnie rzecz biorąc, napotkamy związane z tym problemy, takie jak: opóźnienia w rozwój języka lub trudności poznawcze. Stąd znaczenie kompletnej oceny przez zespół interdyscyplinarny.
Zewnętrzne objawy dyspraksji u dzieci
Sprawdź, czy Twoje dziecko wykazuje jakiekolwiek z tych niedociągnięć:
1. Zdolność do zrozumienia jest większa niż zdolność do wyrażania się ustnie. Rodzina donosi, że dziecko wszystko rozumie, ale że on lub ona mówi bardzo splątane lub prawie nic.
2. U małych dzieci niski poziom i jakość produkcji dźwięku jest notoryczna, czasem ograniczając się do jednej sylaby. Rodzice opisują swoje dziecko jako rozsądne lub spokojne dziecko.
3. Od pierwszych lat mogą opracować niewerbalny lub gestyczny kod do komunikacji. Jej ograniczonemu ustnemu wyrażeniu towarzyszą gesty, drobne dramatyzacje lub rysowanie tego, czego chce lub potrzebuje.
4. Wytwarzanie krótkich słów, w których przeważają samogłoski, jest dla nich łatwiejsze, ze względu na złożoność artykulacji spółgłosek.
5. Ogólnie rzecz biorąc, im dłuższa fraza lub zdanie, tym niższa zrozumiałość (łatwość zrozumienia) mowy.
6. Łatwiej jest naśladować mowę, spontanicznie wyrażają swoje pomysły.
7. Od czasu do czasu dzieci te są "oznaczone" jako uczniowie z problemami z nauką, ponieważ mogą przedstawiać trudności w drobnym silniku lub sekwencyjnie lub zamawiać obiekty i / lub znaki graficzne jako liczby w piśmie.
Jak pomóc dzieciom z dyspraksją
Jeśli Twoje dziecko cierpi na udar mózgu, będziesz potrzebować interwencji terapeutycznej przeprowadzonej przez specjalistę. Wskazane jest, aby rozpocząć leczenie zaraz po stwierdzeniu dyspraksji, a dziecko jest na tyle duże, aby móc aktywnie uczestniczyć w zadaniu, co może nastąpić po 18 miesiącach. Istotny byłby jednak proces wczesnej stymulacji w domu dla dzieci w tym wieku, z wykorzystaniem tymczasowych podpór opartych na alternatywnych systemach komunikacji; Mogą to być gesty, takie jak patrzenie na obiekt lub wskazywanie go, na użycie obrazów lub piktogramów nawiązujących do środowiska dziecka.
Chociaż postępy nie są tak szybkie, większość dzieci z dyspraksją, które uczestniczą w procesie interwencji terapeutycznej, będzie kompetentnymi rozmówcami w trybie ustnym.
W przypadku osób z ciężką dyspraksją, którzy nie są w stanie wypowiedzieć ani wyartykułować żadnego słowa, terapeuta językowy może zalecić tymczasowe lub stałe wsparcie na tablicach informacyjnych; Są to plansze wykonane ze zdjęć, rysunków lub piktogramów, które odnoszą się do ludzi, miejsc i sytuacji rodzinnych dla dziecka. Na przykład zdjęcia rodziców, rodzeństwa, nauczycieli, kolegów z klasy lub terapeutów; obrazy domu, szkoły, kościoła itp. Możesz także użyć kodu ręcznego gestu lub innych augmentatywnych lub alternatywnych urządzeń komunikacyjnych, które zapewniają dziecku możliwość wykazania tego, co chce lub wie.
Zabawne zajęcia wzmacniające muskulaturę złota-twarzy
- Zdmuchnij świecę, kiedy śpiewamy urodziny.
- Zrób bańki mydlane, dmuchając ustami.
- Popijać płyn słomą, która w celu ułatwienia powinna być krótsza lub wdmuchać do cieczy ze słomką, aby wytworzyć bąbelki.
- Zrób deszcz z kawałków papieru, wkładając je do ręki, aby je wysadzić.
- Zagraj w przekąskę, aby zabrudzić górną część wargi, w dolnej części i na rogach i wyczyść końcówką języka.
- Wydmuchiwanie piłek pingpongowych, wykonywanie biegów na stole lub na podłodze.
- Przytrzymaj przycisk (przywiązany do sznurka) z zamkniętymi ustami i pociągnij delikatnie, aby spróbować zdjąć, a dziecko nas nie opuszcza.
- Wykonuj przesadne gesty ustami, takie jak: nadmuchaj policzki, rzucaj pocałunki, pedorrety.
- Graj jako zwierzęta, takie jak tygrys, lew itp., Naśladuj ich onomatopeje, ucz ich zęby itp.
- Wymawiaj zdania lub śpiewaj piosenki, używając tylko jednej samogłoski. Np .: PLAY IS FUN, JAGAR JEST DAVARTADO.
Marta Font Genovart, Psychomotor. Mª Fernanda Jorge Silverio, Fizjoterapeuta. Sara Valiente Rodríguez, Psycholog. Ana Trilla Fusté, Logopeda. Fundacja Down Syndrome w Madrycie.
