Perfekcjonista rodzi się, czy jest stworzony?

Jednym z najbardziej znaczących zaburzeń wśród zmian i zaburzeń osobowości jest perfekcjonizm, znany również jako "zespół perfekcjonisty" lub zespół zaburzeń osobowości ananastycznych. Jest to ukradkowy stan, mocno zakorzeniony, nieznany i zdolny prowadzić do pozornie godnego pozazdroszczenia, ale naprawdę nieszczęśliwego życia.

Aby zrozumieć, czy perfekcjonista rodzi się, czy też jest gotowy ?, musimy ocenić, co robić dobrze, co trzeba zrobić, dążyć do niego, cieszyć się osiągnięciami, proszę tych wokół was i czerpać z tego przyjemność, korzystać z życia i pracować, aby osiągnąć szczęście, jest czymś, czego ludzie zawsze chcą. Ale w tym procesie mieszają się czynniki biologiczne, psychologiczne, postawy, środowiska wychowawcze i społeczne, a także intymny rdzeń operacyjny, którym jest wolność osobista, gdzie perfekcjonista nakłada wielkie ograniczenia.


Wpływ rodziców na perfekcjonizm

Perfekcjonizm jest przenoszony w genach i musi iść do myślenia i zachowania od edukacji i uczenia się. Jest to kwestia predyspozycji lub wrażliwości i "ekspresji genów". Matka ofiar, hiper efektywny ojciec, czyli wkład modeli doskonałości bez istotnej przestrzeni na błędy, to przestrzeń sprzyjająca perfekcjonizmowi.

W tym sensie nie wolno nam zapominać, że ci, którzy tworzą geny, są zwykle tymi samymi, którzy kształcą. Tutaj leży ważność bycia uważnym, aby przeciwdziałać tendencjom perfekcjonistycznym i równowadze cech osobowości.

12 cech rozpoznawać perfekcjonistę

Tak więc najlepsza wrażliwość, jaką dzieci mają na ewolucyjny rozwój psychiczny, sprawia, że ​​wiek pomiędzy 4 a 7 lat jest najbardziej sprzyjający dla przebudzenia obsesyjnych cech, które charakteryzują zespół perfekcjonisty, który może być między innymi:


1. Sortuj wielokrotnie, aby zdobyć uczucia, że ​​robi się wszystko i że jest ofiarą całej służby innym.
2. Nie toleruj bałaganunierównowaga lub asymetria. Coś nie na miejscu jest traktowane jako uderzenie, a defensywna agresja skierowana jest do innych, którzy "niczego nie rozumieją".
3. Przesadne przewidywanie, nadsterowność do wyczerpania w wysiłku.
4. Potrzeba tworzenia kopii zapasowych pod względem dobrej woli, z jaką działa, wymagając wyrażeń, które nigdy do końca nie zaspokoją.
5. Nietolerancja popełnionych błędów, Radykalność w osądzaniu własnego zadania ze względu na osiągniętą jakość lub czas spędzony na próbie wykluczenia pośrednich kwalifikacji.
6. Nadwrażliwość na niesprawiedliwości własne i inne, nawet najmniejsze.
7. Niepewność wewnętrzna, ale z determinacją, aby pojawić się jako osoba pewnej wydajności i wywołująca narastający niepokój.
8. Wysokie oszacowanie przepisów. Wysoka ocena porządku, czystości, punktualności.
9. Tendencja do sztywności. Trudność przeżycia nieprzewidywalności lub nieokreśloności planów.
10. Oceniono subiektywizm.Skłonność do adhezji do punktu widzenia, w taki sposób, że myślę, że jeśli inni się z tym nie zgadzają, to dlatego, że brakuje im danych, doświadczenia lub zrozumienia problemu.
11. Trudności z przyjemnością. Przesadna ocena wydajności i pracy na niekorzyść przyjemności za to, co zostało zrobione i za to, co zostało zrobione.
12. Chętny do utrzymania. Skłonność do zachowania rzeczy na wypadek, gdyby były kiedykolwiek przydatne.


Jak zdiagnozować "zespół perfekcjonisty"

Oprócz obserwacji niektórych sygnałów ostrzegawczych, które mogą pomóc w identyfikacji perfekcjonisty, istnieje test diagnostyczny znany jako Kwestionariusz sewilski z którego można zdiagnozować perfekcjonistę. Jest to przyrząd pomiarowy, który składa się z 24 punktów. W wersji zredukowanej z 12 pozycjami pozytywna odpowiedź w więcej niż 6 oznaczałaby wyraźną predyspozycję do perfekcjonizmu. A w ponad 9 wygoda orientacji lub uwagi terapeutycznej.

Jak traktować perfekcjonizm

Korekta erfeccionismo wymaga przyjaznego i pewnego podejścia psychoterapeutycznego, biorąc pod uwagę odporność pacjenta na przyjęcie diagnozy i jej leczenia. U dorosłych i w bardziej okopconych przypadkach zwykle konieczne jest przyjmowanie leków przeciwwymiotnych. Będąc perfekcjonizmem, zaburzenie osobowości należy uznać za genetycznie zakorzeniony wzór zachowania. Będzie to zatem stała tendencja w usposobieniu, postawie i zachowaniu osoby, która je prezentuje.

Jego podejście terapeutyczne nie próbuje go wykorzenić, ale żeby to zrekompensować, redukując go w taki sposób, że nie wydaje się już niepokojący, korygując negatyw jego temperamentu, ale zachowując pozytyw.

Wartości perfekcjonisty

Mówiąc "doskonałość" nawiązywane jest do doskonałego zadania. W tym sensie, musimy wziąć pod uwagę perfekcjonizm z nowego podejścia, czyli efektywności, robiąc coś dobrze biorąc pod uwagę związane z tym koszty.Tak więc doskonałość jest raczej ścieżką niż celem. To jest wiedza, dokąd zmierzamy i zbliżamy się do niego od szczęścia. Na drodze jest szczęście, gdy podążamy za nakazem naturalnego prawa moralnego, które każdy z nas nosi ze sobą i na sobie. Tak więc droga do doskonałości obejmuje:

- Odpowiedzialność
- Hope.
- Iluzja i pozytywne myślenie.
- Radość prostowania.
- Wielkoduszność.
- Wytrwałość
- Naucz się priorytetyzacji.
- Dopasuj miłość i oderwanie.
- Nadaj znaczenie samej pracy.

Dr Manuel Álvarez

Możesz być także zainteresowany:

- Pokonaj perfekcjonizm: 7 rozwiązań dla perfekcjonistów

- Doskonałość u dzieci

Wideo: Perfekcjonizm. Czym jest, jak powstaje i dokąd prowadzi? - dr Konrad Piotrowski


Ciekawe Artykuły

Co robić z maluchami podczas wakacji?

Co robić z maluchami podczas wakacji?

Kiedy nadchodzi lato, wielu rodziców zadaje sobie to samo pytanie, co zrobić z maluchami, gdy są na wakacjach? W okresie letnim dzieci mają trzy miesiące bez szkoły i tak wiele czasu mija.W...

Młodzież między dobrymi i złymi firmami

Młodzież między dobrymi i złymi firmami

Edukacja dzieci wpływa na ich przyjaciół. Zostało to wykazane w niedawnym badaniu, które wykazało, że dzieci otrzymują surowe wykształcenie mogą wpływać na swoich przyjaciół wykonywać określone...