Sztuczki do opowiadania dzieciom
Najlepsze historie, jeśli nie policzycie poprawnie, prawie nie dotrą do serc dzieci. Głos i gesty są jak wykrzykniki lub znaki zapytania, tak ważne jak i więcej niż treść opowieści, którą mamy. Dają nam emocje związane z fabułą. Dają wiarygodność, aby przybliżyć historię do emocjonalnej rzeczywistości, w której żyjemy.
Czytanie w sposób płaski i liniowy, bez kadencji lub intonacji, lub bez gestykulacji ust, oczu i twarzy w ogóle, dostarcza racjonalnych informacji, ale pozbawia nas dostępu do emocjonalnego kanału dziecka, który jest fundamentalny.
Narratorzy emocji
Dziecięca wyobraźnia ma charakter opisowy, ułatwia emocjonalnie. Nie ściga. Jest niezwykle emocjonalny. Daje się ponieść emocjom, wyświetlając obrazy tego, co czuje w umyśle dzięki łatwości wyobrażania sobie.
Historie służą dzieciom do projekcji emocji. Fantazja historii podpowie, jak przekierować, jak odłożyć na bok swój dyskomfort, niezdolność do posunięcia się naprzód. I dlatego jest rzeczą podstawową, że nasz sposób przekazywania emocji, gdy czytamy tę historię, jest zgodny z emocjami bohaterów tej opowieści.
Opowiadać historie, których się uczysz
Opowiadanie historii nie jest skomplikowane ... jeśli im wierzymy, jeśli pozwolimy się uwięzić w historii, jeśli pozwolimy naszym uszom usłyszeć bohaterów i jeśli ich emocje staną się naszymi. Dlatego uczymy się opowiadania historii. Jeśli uwierzymy emocjom historii, łatwiej będzie postawić się na papierze i interpretować gesty, intonację i rytm przepływu głosu w samotności.
Opowiadanie historii nie jest ani dobre ani złe ... jest po prostu robione, wierząc w to, co się robi, sytuując się w miejscu naszych dzieci. Ważne jest, aby uwierzyć w opowiadaną historię.
Sztuczki, które będą najlepszym gawędziarzem
Proste wskazówki, aby stać się magicznym rodzicem-gawędziarzem:
1. Oceń, jak się masz. Jeśli jesteśmy źli lub zbyt smutni, prawdopodobnie nie będziemy przekazywać dziecku spokoju. W takim przypadku, jeśli mamy obiekt do szybkiej reorganizacji, śmiało! Ale w przeciwnym razie lepiej byłoby opuścić tę historię na inny czas, ograniczony do całowania na dobranoc lub wielu pocałunków i uścisków ... a jutro będzie inny dzień.
2. Staraj się unikać przerw, Ważne jest, aby poświęcić czas na opowiadanie historii, nie będąc świadomym, czy zostawiliśmy coś na pół, chyba że jest to konieczne. W przeciwnym razie magia zniknie, a odzyskanie poziomu uwagi i napięcia emocjonalnego, które osiągnęliśmy, będzie prawdopodobnie kosztowne.
3. Zwróć uwagę podczas narracji jest łatwiej, jeśli utrzymujemy kontakt wzrokowy i gestykulujemy naszymi ustami.
4. Dynamika narracji jest bardziej aktywna krótkie i proste zdania, w których jasno i konkretnie wyrażamy to, co chcemy przekazać. W związku z tym ważne jest, aby wybrać wydarzenia, które będziemy opowiadać, rozróżniając te, które są fundamentalne od tych, które nie są.
5. Ton naszego głosu Jest równie ważny jak jego rytm. Zgodnie z postępem historii i zgodnie z emocjami wyrażanymi przez bohatera, aby nasz rytm się przemienił, a siła się zmieni. W tym sensie, jeśli jesteśmy w stanie podejść do emocji bohaterów i poznaliśmy tę historię, nasz system emocjonalny posunie naprzód to, co nastąpi i ułatwi przepływ emocji dostosowujących nasz ton, siłę i rytm.
6. Oceń moment dojrzewania dziecka. Jest to podstawowe, ale często zapominamy, że istnieją pewne fakty, działania i zachowania, które nie będą zrozumiałe dla wszystkich grup wiekowych. Są też pewne przykłady, postacie lub magiczne rozrywki, które z pewnymi latami nie są już wiarygodne.
7. Określ emocje swojego dziecka: strach, że chcemy rozcieńczyć, cofnąć, wyeliminować. Mówią, że ten, który obejmuje wiele małych uścisków ... iw tym przypadku to prawda. Ważne jest, aby określić emocje, które będą wyświetlane w opowieści. W tej linii, gdy mamy do czynienia z lękami, staramy się wywołać mały stan relaksu przed historią. Początkowo dostosujemy nasz rytm oddechowy, powodując, że będzie on spokojniejszy i wolniejszy, aby wywołać u naszych dzieci. Później nasz dostosuje się do twojego, kiedy jest spokojniejszy.
8, Konkretne miejsce gdzie opowiadamy historie nie jest ważne, ale ważne jest, aby pamiętać o fizycznej przestrzeni, w której się znajdujemy. Ważne jest, aby w opowieści, którą zamierzamy opowiedzieć, uwzględnić pewne cechy środowiska naszych dzieci. W ten sposób staje się on znacznie bardziej obecny, wiarygodny i ułatwiający "teleportację" wewnątrz opowieści. Ponadto spełnia drugą funkcję, skupiając się na pewnych fizycznych aspektach "naszych tu i teraz znanych" uspokojonych emocji, które historia może wywołać.Dlatego biorąc pod uwagę porę roku lub pogodę i włączając ją jako część "rekwizytów" naszych krótkich opowiadań, stajemy się jeszcze bardziej wiarygodni.
Postępując zgodnie z tymi prostymi wskazówkami, a po stworzeniu naszej "specjalnej historii dla naszych specjalnych dzieci", poczują się uwięzieni przez historię i narratora. W ten sposób historia doskonale spełni swoją funkcję terapeutyczną.
Zrelaksuj się i pomóż dzieciom pokonać ich obawy
Przed rozpoczęciem naszej opowieści spróbuj się zrelaksować. Aby to zrobić, towarzysz fizycznemu oddychaniu z emocjami, mówiąc "magiczne słowa":
Pamiętajcie, że zamierzamy uczyć naszego mózgu,
Jak wolno oddychasz
Aby nasze ciało,
Stopniowo możesz się zrelaksować.
Dzieci są bardzo podatne na sugestie; a jeśli się boją, to jeszcze bardziej. Z tego powodu warto wykorzystać ich zdolność sugestii, aby przekazać im, że mogą przezwyciężyć swoje obawy. Jeśli zrobimy na nich wrażenie, aktywują skazanie, a później auto-sugestię. Krótko mówiąc, aby odnieść sukces i przykuć uwagę dziecka, które nas niecierpliwie nasłuchuje, trzeba porzucić się do opowieści i żyć z nią całą historią, która pomoże ci wyleczyć się ze strachu.
Ana Gutiérrez i Pedro Moreno, Psychologowie kliniczni. Autorzy książek Dzieci, strach i historie. Jak opowiadać historie, które leczyć, Wydane przez Desclée de Brouwer.
