Rodzaje rodziców dla nastoletnich dzieci
Większość nastolatków skarży się rodzicom na "większą wolność". Jednak dla większości rodziców akceptujących autonomię i niezależność dzieci jest trudnym procesem do zarządzania. I to jest właśnie ten inny sposób zarządzania, który określa różne style rodzicielskie lub Rodzaje rodziców dla nastoletnich dzieci.
Niektórzy rodzice dają nadmierną swobodę w okresie dorastania swoim dzieciom, gdy nie są jeszcze przygotowani, a przeciwnie, inni bardziej przerażający rodzice unikają, aby dzieci przyjmowały obowiązki lub podejmowały własne decyzje, odmawiając im możliwości dojrzewania i wzrastania jako osoby.
Trzy rodzaje rodziców lub style rodzicielskie
Ogólnie rzecz biorąc, zazwyczaj mówimy o trzech typach rodziców lub stylach rodzicielskich, autorytarnych, demokratycznych i permisywnych.
- Demokratyczni rodzice: są to rodzice, którzy racjonalnie kierują działaniami dziecka, ustanawiając wyraźne granice, które muszą być przestrzegane i pozwalające na rozumowanie i negocjacje. Styl demokratyczny Jest to związane z wysokim poziomem samooceny, umiejętności społecznych, osiągnięć akademickich, niezależności i dojrzałości.
- Rodzicowie, którzy pozwolą: Ci rodzice starają się wspierać autonomię syna. Jednak unikają ustalania limitów lub nadzorowania zachowania dziecka. Styl permisywny Jest to związane z wysokim poziomem samooceny i umiejętności społecznych, ale brak ograniczeń wiąże się z wyższymi wynikami niedojrzałości i zależności.
- Autorytarni rodzice: Rodzice ci domagają się posłuszeństwa, ograniczają autonomię dziecka i starają się kontrolować zachowanie dzieci w sztywny sposób poprzez karę fizyczną, groźby słowne lub ciągłe zakazy. Autorytarny styl wiązało się to z niższymi poziomami poczucia własnej wartości i pewności siebie, większymi obawami i niepewnością oraz wysokimi wynikami w zakresie posłuszeństwa i wyników w nauce.
Styl demokratyczny: najbardziej pozytywny dla nastolatków
W rezultacie wydaje się, że styl demokratyczny jest tym, który najbardziej pozytywnie wpływa na młodzież. Zgodnie z tym modelem, chociaż wszyscy nastolatkowie będą próbować kwestionować normy, porównując je z tymi z innych rodzin, rodzice powinni sprawować władzę, aby dzieci zrozumiały, że w życiu istnieją ograniczenia i nauczyć się tolerować frustrację, Powinieneś także pomóc zrozumieć konsekwencje swoich zachowań.
Na przykład, jeśli dziecko przybywa dwie godziny później niż zaplanowany czas, a jego zachowanie nie ma konsekwencji, ojciec traci wiarygodność jako autorytet, Jednak podejmowane środki muszą być spójne. Jeśli ukarzesz swoje dziecko bez wyjazdu w sobotę z powodu nieudanego egzaminu, nie możesz przyjechać w sobotę i odebrać kary.
Jednak ograniczenia muszą iść w parze z komunikacją, ponieważ komunikacja i zaufanie umożliwiają negocjacje. Na przykład, jeśli dziecko prosi o powrót o godzinę później niż zwykle, ponieważ jest to impreza na koniec roku, a wszyscy znajomi wrócą później, możesz renegocjować czas dla konkretnych sytuacji, takich jak ta.
Niestety nie ma przepisów na poprawę komunikacji z młodzieżą, ponieważ każde dziecko jest światem. Jednym ze sposobów, aby się zbliżyć, jest zainteresować się tym, co lubisz. Na przykład, jeśli Twoje dziecko lubi pewien rodzaj muzyki, zapytaj go, posłuchaj muzyki z nim lub pomóż mu kupić płytę z grupy, którą lubi.
Podobnie, Demokratyczni rodzice zachęcają dzieci do podejmowania decyzji i nauczyć ich uczyć się na własnych błędach. Jeśli będziemy ich chronić, nie pomożemy im stać się silniejszymi i bardziej dojrzałymi. Młodzież potrzebuje możliwości poznania różnych ról, wypróbowania nowych osobowości i eksperymentowania. Jednak bardzo ważne jest, aby decyzje te były kierowane i nadzorowane przez osobę dorosłą.
Zamiast wygłaszać kazania o tym, co musisz zrobić, a czego nie musisz robić, twoje dzieci będą Cię słuchać, jeśli poświęcisz czas na uważne słuchanie. Rozmowa nie jest tak ważna, jak słuchanie. Wiele razy rodzice chcą pomóc dzieciom, które im przeszkadzają, dając rozwiązania, zanim skończą mówić o problemie, kiedy prawdopodobnie chcą po prostu wysłuchać lub prowadzić.
Wreszcie, jak pokazuje dziecko więcej dojrzałości i odpowiedzialności można go podać więcej wolności, Możesz zacząć od drobnych domowych obowiązków i stopniowo zmniejszać stopień kontroli.
Cristina Noriega García. Instytut Studiów Rodzinnych. Uniwersytet CEU San Pablo
