3 klucze do dzielnych dzieci

Jak sprawić, by dziecko nie bało się stawić czoła życiu, nie odwracając się ciągle w poszukiwaniu pomocy ze strony rodziców, nie odmawiając pójścia na slajd, którego nie zna lub nie wykonuje swoich pierwszych obowiązków? Jest trzy klucze do dzielnych dzieci: autonomia, zaufanie i wsparcie w przypadku niepowodzenia.
    
Jeśli rozejrzymy się i obserwujemy młodzież i młodzież, z pewnością wielu z nas zgadza się, że większość z nich nie jest odważna, to nie to samo co bycie śmiałym. Są przyzwyczajeni tylko do tego, co kontrolują, co jest dla nich łatwiejsze, chociaż nie ma prawie żadnego ryzyka, a przede wszystkim najbardziej zaskakujące jest to, że kiedy próbują trochę ryzykować, a ryzyko nie idzie dobrze, łatwo znikają. Nie są przyzwyczajeni do cierpienia i dlatego przestają próbować ponownie i ryzykują. Powodem jest prawdopodobnie to, że we wczesnym okresie życia wielu z nich było stale chronionych przez rodziców.


Zachęć ich do odwagi: daj im możliwość działania

Aby dzieci rozwinęły tę odwagę od dzieciństwa, pierwszą i najważniejszą rzeczą jest ufać i wierzyć, że są zdolne. Nigdy nie powinniśmy lekceważyć zdolności dzieci, ponieważ są małe, samotne, nie mają dużo życia ani nie mają wiedzy. Nie decydujmy o nich ani nie informuj nas, czy będą w stanie, czy nie. Nie przestanie nas zaskakiwać ogromną zdolnością, jaką mają, o wiele większą, niż możemy sobie wyobrazić.

W naturalny sposób, jeśli dziecko ma możliwość zrobienia czegoś, odpowie z mocą i będzie walczyć, aby to osiągnąć. Jest jeszcze więcej, aby zobaczyć, jak walczą od pierwszej chwili, kiedy się rodzą, lub aby się wyżywić, nie mając zaledwie kilku minut życia i nie wiedząc, że mogą na nas liczyć. Nie musimy gasić tej wrodzonej siły, chcąc żyć, odkrywać i walczyć. Nie powinniśmy ich zastępować. Jeśli damy im szansę, a my także pozwolimy im zobaczyć, że robimy to dobrowolnie, będzie bardzo prawdopodobne, że to osiągną.


Może się zdarzyć, że nie osiągną tego, ponieważ potrzebują pomocy lub jakiegoś zasobu materialnego. W tym przypadku dobrze, że sami są tymi, którzy zdają sobie sprawę, że nie osiągną tego, że znają przyczynę i próbują uzyskać to, czego potrzebują, aby osiągnąć cel. Powinni poprosić o pomoc lub znaleźć sposób na zdobycie potrzebnych zasobów materialnych.

Zaufaj, że są w stanie

Chodzi nie tylko o to, aby dać im szansę, ale będą również musieli czuć, że im ufamy. Motywacja i pewność, że będą w stanie to zrobić, sprawią, że będą próbowali iść naprzód w obliczu jakichkolwiek trudności. Ta motywacja musi być szczera i prawdziwa. Często zdarza się, że staramy się dać im szansę i chcemy, aby widzieli, że im ufamy, ale w głębi duszy myślimy, że nie osiągną tego i ostatecznie dostrzegą tę wątpliwość. O ile staramy się je zmotywować, ponieważ nie robimy tego w szczery sposób i nie wierzymy, że naprawdę to osiągną, nie możemy przekazać iskry, której potrzebują.


Pomóż im stawić czoła awarii

Proces nie zawsze będzie łatwy i może napotkać przeszkody i awarie, Naszą rolą jest być po prostu po to, aby dać im możliwość powiedzenia nam, jak się czują, czego potrzebują, jak się czują. Czasami będziemy musieli dać im naszą pomoc, poprowadzić ich na właściwą ścieżkę, ponieważ nie są w stanie dokładnie określić, dokąd powinni pójść, pożyczyć im jakiegoś zasobu materialnego lub po prostu zaoferować im możliwość uwolnienia się, ale sprawić, by byli odważni, oferując im taką możliwość. sami i pozwalając im się zdezorientować.

Zawsze musimy tam być. To jest najważniejsza rola, jaką powinniśmy odgrywać jako rodzice. Bardzo martwimy się o to, że nie pozwalamy im popełniać błędów, aby uniknąć cierpienia, ale możemy tylko przestać próbować. Powinniśmy zachęcać ich do wypróbowania tego bez względu na to, czy są w błędzie, czy nie, i być po ich stronie, gdy pojawiają się trudności lub kiedy się mylą, ponieważ wtedy najbardziej nas potrzebują.

W tej chwili nie ma komentarza typu "Mówiłem ci, żeby tego nie robić!", "Ale w jaki sposób to zrobiłeś?", "Czy nie zdajesz sobie z tego sprawy ...?" Nie jest to czas na ich zbieranie, ponieważ jeśli to zrobimy, następnym razem nie spróbują. To wymagało wiele wysiłku, nie udało im się, a także dostali nagany od rodziców. W tym momencie nie zdajemy sobie sprawy z wagi naszych słów, ale jeśli to poczują, ich wniosek będzie taki, że nie warto walczyć ani próbować niczego nowego, co wymaga wysiłku. Dostosują się i wykonają tylko to, co kontrolują, i że jest im łatwiej w najlepszych przypadkach. W gorszym scenariuszu będą czekać, aż inni to zrobią.

Kiedy nie osiągną swoich celów, ważne jest, aby im to pokazać błąd służy również jako uczenie się, Oczywiste jest, że nie jest to sukcesem, ponieważ nie osiągnąłeś zamierzonego celu, ale postrzeganie go jako porażki nie pomaga, ponieważ może sparaliżować cię i zniechęcić.W tym momencie mamy także fundamentalną rolę, jaką mają rodzice: sprawić, by zobaczyli, że próby przyczyniają się do tego i sprawiają, że odkrywają wszystko, czego nauczyli się walczyć, aby osiągnąć swój cel. Przede wszystkim musimy uniknąć blokady.

A kiedy wszystko zawiedzie ...

- Spraw, aby czuli, że jesteśmy z nimi i że jesteśmy dumni, ponieważ próbowali.
- Niech widzą, że nic się nie dzieje, ponieważ byli w błędzie, że istnieje wiele sposobów na przekierowanie sytuacji.
-Pomóż im przeanalizować, dlaczego doszli do tego punktu i zaproponować możliwe rozwiązania, aby wyjść z problemu.
- Zastanów się, co potrzebujesz, aby wykonać te rozwiązania.
- Niezależnie od wyniku, pozwalają im zobaczyć, że muszą być dumnis wysiłku i że nieosiągnięcie celów nie zawsze jest negatywną porażką.

María Campo Dyrektor NClic

Wideo: Strażak Sam Nowe odcinki | Polowanie na Dinozaura - Duża kolekcja????Bajka dla dzieci po polsku


Ciekawe Artykuły

Odpowiedzialne rodzicielstwo: 10 kluczy do edukacji

Odpowiedzialne rodzicielstwo: 10 kluczy do edukacji

Bardzo ważna część rozwoju dziecka przechodzi przez zasady życia że rodzice powinni uczyć swoje dzieci. Podstawowe normy zgadzają się zapewnić małoletnim bezpieczne i serdeczne środowisko, w którym...

Żyj z łuszczycą

Żyj z łuszczycą

The łuszczyca jest chorobą skóry, nie zakaźną, która dotyka około miliona osób w Hiszpanii, tj. 2% populacji, z których 15% do 20% cierpi na umiarkowaną lub ciężką , Każdego roku 60 osób na każde 100...