Rola genetyki w radzeniu sobie z matematyką
Dwie osoby nie zachowują się tak samo w tej samej sytuacji i to jest coś, czego nawet dzieci nie uciekają. Dobrym przykładem jest sposób, w jaki wiele dzieci w wieku szkolnym spotykają się z przedmiotami w szkole i odczuciami, że niektóre podmioty lubią matematyka, Podczas gdy niektórzy ludzie traktują to jako coś normalnego, inni odczuwają niepokój.
Dlaczego niektóre dzieci odczuwają ten niepokój, a inne nie? Czy to po prostu konkretna osobowość, czy jest coś innego? Po odkryciach King College's w Londynie można powiedzieć "tak". To poczucie, że wielu nieletnich ma w czasie stawienia czoła temu tematowi lub problem geometrii.
Marka profesjonalnej przyszłości
Fakt, że dana osoba cierpi z powodu tego rodzaju lęku lub nie w obliczu tych tematów, może decydować o swojej zawodowej przyszłości. Aby dziecko doświadczyło tego wrażenia podczas rozwiązywania problemu matematyka Zakłada się, że jest mniej prawdopodobne, że będziesz kontynuował karierę związaną z tą dziedziną. W tym sensie umiejętności przestrzenne są kluczowe, jeśli chodzi o sukces lub brak w tych badaniach.
Ale co decyduje o posiadaniu dobrych umiejętności przestrzennych, czy nie? Cóż, jak to się stało w badaniu, niepokój. To uczucie bardzo warunkuje te zdolności i właśnie tutaj genetyka ma wyjaśnienie. Aby dojść do tych wniosków, zespół naukowców przeanalizował przypadki 1400 par bliźniąt w wieku od 19 do 21 lat.
Zostały one zakwestionowane przez niepokój, który odczuwali ogólnie, a dokładniej przez to, co spowodowało, że mieli oni problem z matematyką. Oba doznania okazały się mieć charakterystyczny składnik genetyczny. W ponad jednej trzeciej przypadków cechy charakterystyczne DNA Wyjaśnili te przypadki.
Mniej obaw w innych przypadkach
Naukowcy również to stwierdzili tematy Wykazali najwyższy poziom niepokoju w innych zadaniach, takich jak orientowanie się na mapie, prezentowali niższą sensację tego typu, jeśli chodzi o problem matematyki lub geometrii. W tych przypadkach cechy genetyczne każdego z nich wyjaśniały również te przyczyny.
Oczywiście, naukowcy pamiętają znaczenie, jakie ma również środowisko w tych przypadkach. Kiedy bliźnięta nie rozwijały się w tym samym środowisku, to znaczy, nie dzieliły tego samego wykształcenia lub tej samej grupy przyjaciół, zmieniło się również poczucie niepokoju. Tutaj pojawia się drugi ważny czynnik w uczeniu: wychowanie, które ma otrzymane w domu.
Jeśli w domu dziecko docenia to, jak jego rodzice nie mają wielkiego szacunku dla matematyki, a kiedy prosi o pomoc w rozwiązaniu problemu, znajduje się w drogich manierach, w końcu odrzuci ten temat. W ten sam sposób również to jest precyzyjne że profesjonaliści w swojej szkole potrafią wyjaśnić ten temat w sposób zrozumiały dla wszystkich studentów i mogą poświęcić dodatkowe godziny tym, którzy ich potrzebują.
Damián Montero
