Fobia szkolna, przyczyny i rozwiązania
Kiedy dzieci wymyślają wymówki, aby nie chodzić do szkoły jak "boli mnie głowa", "jestem chory", "nie chcę iść" lub "kiedy nadejdzie weekend?" ... może wolałbym być w domu, nie trzeba wstawać wcześnie ani grać. Lenistwo może w tym przypadku. Ale może się również zdarzyć, że istnieje inna głębsza przyczyna, która generuje te uczucia i zachowania.
W pierwszym przypadku nie powinieneś zwracać uwagi na to zachowanie, ale musisz sprawić, aby dziecko zobaczyło, że jest to jego obowiązkiem i powinno iść do szkoły. W ten sposób nauczymy go, jak wypełniać swoje obowiązki, przezwyciężając lenistwo, dążyć do tego, co musi zrobić, a my z kolei nie będziemy ryzykować naszego autorytetu przed ewentualnym apetytem lub kaprysem ze strony dziecka.
Ale jeśli te zachowania powtarzają się stale, możliwe jest, że stoimy przed problemem szkolna fobia, W tym przypadku musimy być ostrożni w sposobie, w jaki reagujemy na nie i badać przyczynę tego, dlaczego chodzenie do szkoły jest dramatem. Będzie ważne, aby go nie skarcić ani nie pogorszyć, nawet jeśli zmusimy go do pójścia do szkoły.
Aby uniknąć udzielania im właściwej pomocy, najlepiej jest spróbować wykryć przyczynę i jak najszybciej wprowadzić odpowiednie rozwiązania.
Jak rozwiązać problem szkolnej fobii
1. Jeżeli szkolna fobia ma charakter społeczny, będzie zależeć od wieku, sposobu, w jaki zostanie mu udzielone rozwiązanie, ponieważ przed tego rodzaju trudnościami muszą stawić czoła same dzieci. Zazwyczaj nie jest wskazane, aby dorosły interweniował, ponieważ z jednej strony nie da mu siły ani strategii, aby nauczyć się radzić sobie w przyszłych okazjach, a z kolei koledzy uznają to za kolejny powód do sprzeciwu. Dlatego pomoc w tym przypadku musi być wykonywana w sposób bardzo pośredni, bez postrzegania, że nie biorą w tym udziału ani rodzice, ani nauczyciele.
W zależności od przyczyny, która powoduje problemy związane z relacjami społecznymi, pomoc powinna koncentrować się w taki czy inny sposób, ale ogólnie rzecz biorąc, następujące wskazówki mogą być brane pod uwagę:
- Zająć się problemem z klasy przez nauczyciela: praca nad symulowanymi sytuacjami, dynamika grupy, wprowadzanie w sposób przekrojowy sloganów i wartości.
- Wyszukaj w grupie dziecko, które najbardziej kojarzy z twoim synem, aby pomógł mu się na nim oprzeć.
- Proponuj różne grupy relacji społecznych: zajęcia pozalekcyjne, sport, grupy dzieci przyjaciół rodziców, przyjaciół z sąsiedztwa ... Nie powinniśmy ograniczać się tylko do ich grupy klasowej, ponieważ z tego powodu mogą powstać bardzo ładne lub trwałe związki, ale w końcu jest to grupa, która ma dany. Z drugiej strony, istnieją inne relacje, które wynikają z zainteresowań, preferencji lub upodobań, które najbardziej im się podobają, a przede wszystkim pomagają im wzmocnić poczucie własnej wartości, mają poczucie bezpieczeństwa i wsparcia, gdy nie czują się dobrze lub mają trudności z ich grupą.
- Zwiększ swoją samoocenę dzięki pozytywnemu wzmocnieniusprawiając, że widzi ludzi, którzy go kochają, dając mu wiele oznak uczuć i sprawiając, że widzi, że ma o wiele więcej wsparcia niż koledzy z klasy.
2. Jeśli fobia szkolna pochodzi z trudności edukacyjnych:
- Wykrywanie trudności: Najważniejszą rzeczą, która może rozwiązać trudność nauki, jest przeanalizowanie przyczyny i wykrycie jej tak szybko, jak to możliwe. W tym celu wygodnie będzie udać się do wyspecjalizowanych specjalistów ośrodka edukacyjnego lub do zewnętrznego personelu i ten sam wydział może nam doradzić.
- Program interwencji: Po wykryciu problemu ważne jest, aby w razie potrzeby stworzyć dobry program interwencyjny, który zostanie przekazany profesjonalistom. Z domu powinieneś także przestrzegać kilku wskazówek, aby pójść tą samą linią pracy. Czasami dany program nie jest konieczny i wystarczające jest wzmocnienie. Ale wygodnie jest ocenić, czy jako rodzice będziemy mogli zaoferować dziecku to wsparcie, czy też wygodnie jest przekazywać je innym osobom, aby relacja rodzic-dziecko nie pogarszała się.
Ekstremalne środki, takie jak zmiana dziecka w wieku szkolnym, powinny zostać starannie przemyślane i pozostawione w ostateczności, o ile mamy całkowitą pewność, że problem dotyczy samej szkoły i że nie można jej rozwiązać.
Conchita Requero
Doradca: María Campo Martínez, Dyrektor Ośrodków Edukacyjnych Kimba.
Możesz być także zainteresowany:
- Dziecko nie chce chodzić do szkoły
- Kiedy chodzisz do szkoły to dramat
