Mania lub obsesja: OCD, zaburzenie obsesyjno-kompulsywne
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD) to problem lęku, który powoduje nawracające myśli, które sprawiają, że konieczne jest powtarzanie rytuałów i zachowań, które pomagają uspokoić doznanie. W wielu przypadkach wpływają one na codzienne życie, ponieważ wymykają się spod kontroli tych, którzy je wykonują.
Rysunek wśród 20 najbardziej poszkodowanych chorób, według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). TOC warunkuje codzienną rutynę i powoduje cierpienie, gdy osoba, która jej cierpi, nie jest w stanie przełamać rytuału, jaki narzuca mu choroba, często absurdalna w oczach tego samego pacjenta.
The obsesje mają z tym coś wspólnego zanieczyszczenie (np. dotknięcie pewnych rzeczy lub substancji), powtarzające się wątpliwości (jak gdyby gaz lub drzwi zostały zamknięte) i impulsy o charakterze agresywnym lub przerażającym (takie jak ranienie lub zabijanie).Inne obsesje odnoszą się do potrzeby posiadania rzeczy w określonej kolejności i do spędzania bardzo długich okresów czasu, myśląc nieproduktywnie o jakiejkolwiek kwestii, takiej jak kwestia filozoficzna, religijna lub rodzinna.
Mania lub obsesja
Jeśli to warunkuje codzienną rutynę, wywołuje niepokój lub zmusza do utraty więcej niż godzinę dziennie, to, co uważałeś za manię, może być obsesją.
Oto kilka przykładów:
1. Nadmierny strach przed drobnoustrojami
2. Zabronione myśli związane z seksem, religią lub o szkodzeniu innym lub sobie
3. Potrzeba zamówienia
4. Wykonuj powtarzalne zachowanie w odpowiedzi na myśl lub pomysł, takie jak:
- Weryfikacja działań w kółko (jak wyłączyć światła i zamknąć drzwi)
- Mówienie rzeczy raz za razem
- Sortuj rzeczy w określony sposób
- Myj ręce wielokrotnie, aby uniknąć infekcji
- Powtarzaj słowa w ciszy
- Módlcie się ciągle w ciszy
Charakterystyka osób z OCD
Pamiętaj, że nie wszystkie osoby przestrzegające pewnych nawyków lub rytuałów mają OCD. Ale osoba z OCD:
1. Nie jest w stanie kontrolować swoich myśli i zachowań, nawet gdy zrozumie, że są nadmierne.
2. Poświęć co najmniej godzinę dziennie na te myśli lub zachowań.
3. Nie czerpie przyjemności z wykonywania zachowania lub rytuału, może poza chwilową ulgą w niepokoju.
4. Ma wielkie problemy w codziennym życiu z powodu tych myśli lub rytuałów.
"Mówimy o kompulsjach, gdy powtarzające się zachowania lub czynności mentalne lub zewnętrzne rytuały są wykonywane w odpowiedzi na obsesję i aby uniknąć obawy sytuacji lub chwilowo zmniejszyć dyskomfort." Natychmiastowa ulga wywołuje wzrost niepokoju i potrzeby. powtarzać, wkraczając w błędne koło niepokoju ", mówi María Nebot, psychiatra z Wydziału Zdrowia Psychicznego szpitala Nisa Valencia al Mar.
Jak zdiagnozować zaburzenie obsesyjno-kompulsywne
Diagnoza jest przeprowadzana przez psychiatrę lub psychologa klinicznego w trakcie wywiadu, w którym badane są obecność objawów zaburzeń OCD i zachowań unikowych, które mogą je podtrzymywać. Istnieją również specjalne testy, które oceniają wpływ zaburzenia na życie pacjenta.
Zabiegi dla osób z OCD
Badania potwierdzają, że najlepsza opcja terapeutyczna obejmuje leczenie farmakologiczne i interwencję psychoterapeutyczną.
- Na poziomie farmakologicznym Niektóre leki przeciwdepresyjne okazały się skuteczne w zmniejszaniu objawów, chociaż ich połączenie z innymi lekami, takimi jak leki przeciwlękowe, jest powszechne.
- Interwencja psychoterapeutycznaNajczęściej stosowana jest orientacja poznawczo-behawioralna i znana jest jako ekspozycja z zapobieganiem reakcji. W tym leczeniu pacjent jest narażony in vivo i / lub w wyobraźni na bodźce zewnętrzne i wewnętrzne, a jednocześnie zapobiega występowaniu kompulsji, aż lęk znacząco się zmniejszy. "Ta procedura została zbadana w wielu kontrolowanych badaniach i była bardziej skuteczna niż szkolenie w zakresie strategii zarządzania lękiem i dowiedziono, że jej pozytywne efekty utrzymują się po zakończeniu leczenia" - mówi dr Nebot.
Przy odpowiednim leczeniu i monitorowaniu przez specjalistów zdrowia psychicznego mogą odnosić się objawy. Jednak OCD jest przewlekłym zaburzeniem i bez poprawnego podejścia może stać się wysoce niedostępne dla osoby, która cierpi. WHO podkreśla swoją zdolność do ograniczania życia osobistego, rodzinnego, społecznego i zawodowego pacjenta. Mimo to, wysoki odsetek osób, które cierpią na obsesyjno-kompulsywny problem i które są traktowane z odpowiednimi narzędziami, rozwiązuje ich problem.
Marina Berrio
Rada:María Nebot, psychiatra oddziału ds. zdrowia psychicznego w szpitalu Nisa Valencia al Mar.
Może Cię zainteresować:
- Jak znikają negatywne myśli
- Niepokój ... co to ukrywa?
