Techniki nauki, najlepszy sposób na naukę
Jakie czynniki wpływają na wyniki dzieci? W Proces nauczania jest równie ważny jak jego nauczanie, Różnica między metodami uczenia się wśród uczniów z tej samej szkoły jest jednym z powodów, dla których różnica między uczniami w klasie jest większa niż między szkołami.
Chociaż wszyscy uczniowie w tej samej klasie są narażeni na te same zadania, nie wszyscy wykorzystują te same zasoby do nauki. Istnieją różne czynniki, które mogą wpływać na wysiłek, a wyniki nie są doskonale skorelowane. Najczęstszym powodem, dla którego mimo dużego wysiłku nie osiąga się dobrych wyników, jest brak skutecznych technik uczenia się. Kolejną z najważniejszych przyczyn jest zazwyczaj brak wzmocnienia szkolnego, kiedy jest taka potrzeba.
Narzędzia do efektywnej nauki
Istnieją różne narzędzia, które można lepiej wykorzystać podczas nauki. Od 6 do 12 lat, kiedy wybierają i określają preferowane sposoby uczenia się, które będziemy utrzymywać przez całe nasze życie. W ramach głównych typów uczenia się znajdujemy:
1. Mechaniczny charakter, wyróżnia się powtarzalnością, mechaniką i automatycznością.
2. Sensowne uczenie się, o których wiadomo, że mogą się nauczyć zbieżnych zależności między różnymi zasobami wiedzy i treści.
Sensowne uczenie się ma na celu stworzenie powiązań i związków między tym, co już wiemy, a tym, czego się nauczymy. Badania pokazują, że uczniowie uczą się bardziej optymalnie, kiedy mają możliwość wykorzystania własnych doświadczeń jako podstawy procesu uczenia się (Kraft i Billing, 1997).
Krajowe Stowarzyszenie Amerykańskiej Edukacji dla Niemowląt podkreśla znaczenie bezpośredniego, interaktywnego i osobistego uczenia się i twierdzi, że w czasie nauki w szkole podstawowej uczymy się najlepiej, gdy nauczanie jest znaczące, aktywne i poprzez osobiste doświadczenia (NAEYC, 2009).
Podłużne badanie różnych stylów uczenia się wykazało, że ci uczniowie, którzy aktywnie uczestniczą w rozwoju i ułatwianiu własnego uczenia się, są lepszymi studentami długoterminowymi (Allen-Malley i Brinegar, 2007).
Teoria sensownego uczenia się zasadniczo koncentruje się na unikaniu niezrozumiałej wiedzy, czyli na próbowaniu nakłonienia ucznia do odkrycia znaczenia pojęć, których się uczy, aby mogli odpowiednio i spójnie odnosić się do pojęć już wcześniej poznanych, obecnych w swojej strukturze poznawczej. Teoria podkreśla wagę aktywnej roli ucznia, pociągając go do odpowiedzialności w jego własnym procesie pedagogicznym. Celem jest, aby treści nauczania stały się spersonalizowaną wiedzą.
Jak rozwinąć dobrą technikę uczenia się
1. Motywacja. Jest to pierwszy krok do osiągnięcia dobrych technik uczenia się i uczenia się: jest studiowany, aby uczyć się i nie uzyskać dobrych ocen, ponieważ to prowadzi uczniów do podjęcia skrótów, które szkodzą długoterminowej nauce. Ważne jest, aby dzieci zastanowiały się nad tym, czego się uczą i pomogły im zrozumieć, że nawet jeśli nie widzą, że to, czego się uczą, ma funkcjonalność w ich przyszłości.
W szkole treść jest równie ważna, jak sposób, w jaki nasz umysł jest zorganizowany poprzez studiowanie różnych tras. To uczenie się kształtuje nasz sposób myślenia, nasze spojrzenie na problemy i nasze podejście do ich rozwiązywania. Nie ma wiele funkcji, aby nauczyć się mechanicznie powtarzania akapitów bez ich zrozumienia lub asymilacji, ponieważ nie pomaga ani uporządkować umysłu, ani wzmocnić nowej wiedzy. Pomaganie naszym dzieciom być świadomymi tego, czego się uczą, zmotywuje ich do uczenia się po kolei.
2. Ucz się w znaczący sposób, Drugim krokiem jest opracowanie technik ułatwiających naukę. Wielokrotnie nauka mechaniczna wynika z braku pomysłów na okopywanie. Aby uniemożliwić studentom naukę wyłącznie na pamięć, dr Ausubel, psycholog, który opracował teorię znaczącego uczenia się, proponuje "poprzednich organizatorów", którzy chcą ułatwić sensowne uczenie się. Poprzedni organizatorzy to strategia dydaktyczna, w której próbujesz stworzyć nexus, most poznawczy między tym, co znane, a tym, co chcesz wiedzieć. Kiedy nowe uczenie się zostanie włączone do już istniejącej sieci wiedzy, o wiele łatwiej będzie uzyskać dostęp do tej wiedzy i ją zoptymalizować.
Można to osiągnąć, ucząc nasze dzieci wykorzystanie map koncepcji, Ta technika ma na celu nauczenie, jak się uczyć, tworzenie powiązań między różnymi elementami z wewnętrzną spójnością i zachęcanie do uporządkowanego myślenia. Sam fakt opracowania map konceptualnych powoduje obowiązkowe zaangażowanie ucznia w jego uczenie się. Gdy ten sposób myślenia zostanie przyswojony w zorganizowany sposób, będzie można później dokonać ekstrapolacji na inne nauki.
Maite J. Balda Aspiazu. Psycholog i magister neurologii poznawczej
