Niebezpieczeństwo nadopiekuńczości dzieci

Nasze dzieci będą musiały stopniowo pokonywać swoją wolność, nawet jeśli to nas kosztuje. Niebezpieczeństwo nadopiekuńczości dzieci, jak to czynią tak zwani rodzice-helikoptery, jest to, że utrudnimy im start i rozwój w autonomii. Kiedy dzieci robią coś dla siebie, ich samoocena rośnie.

Nasz syn nie jest już dzieckiem i coraz bardziej zdajemy sobie sprawę, że dorasta, a wraz z nim jego pragnienie odkrywania świata. Stopniowo będzie bardziej niezależny, a nadejdzie dzień, kiedy będzie musiał poradzić sobie sam. Dlatego musimy być bardzo jasne, że nawet jeśli to boli, spróbuj utrzymanie jego zależności od nas może być dla niego szkodliwe. Od tych chwil będziemy musieli pomóc mu, bardziej niż kiedykolwiek, rozwinąć się we wszystkich zmysłach, co oczywiście oznacza, że robimy to również w autonomii.

W każdym razie to normalne, że staramy się go nadopiekuńczo chronić. Widzimy go tak małego i bezradnego, że boimy się, że coś mu się stanie. Że dziecko może uderzyć lub zadrapać kolana lub ramiona, gdy upadek może być koszmar dla najbardziej nadopiekuńczych rodziców. Ale nie przejmujmy się. Podobnie nie dzieje się nic z innego świata, jeśli zachowujemy się w ten sposób, zwłaszcza jeśli postawa ta przejawia się przede wszystkim przed osiągnięciem przez dziecko pierwszego roku. Stąd możemy powiedzieć, że "nie ma wymówek". Nasz maluch będzie musiał powoli podbijać swoją wolność, choć to nas kosztuje

Unikaj nadopiekuńczości: lepiej go w spokoju

Prawdą jest również, że czasami nie jest tak nadgorliwość jak pośpiech. Wolimy robić wszystko sami, w tym zakładać skarpetki lub koszulki, zanim sami je nauczą. Jesteśmy świadomi, że może to oznaczać, że nasz syn całkowicie wyczerpał naszą cierpliwość.

Innym powodem, dla którego chronimy cię za bardzo, jest to, że nie zdajemy sobie sprawy, że nasza postawa jest dla ciebie bardziej niż pożyteczna, może to zranić cię na dłuższą metę. Być może nasz syn nie jest nieśmiały z natury, ale jeśli mamy go cały dzień utkwił w nas z obawy, że coś się z nim dzieje, jest bardzo prawdopodobne, że jutro nie będzie miał wystarczająco zaufania do funkcjonowania w otwartym środowisku. Albo, co gorsza, etapy takie jak przedszkole czy nowa szkoła będą bardziej pod górką niż reszta dzieci w jego wieku.

Oczywiście, aby nasz syn był bardziej niezależny, zanim będziesz całkowicie pewny, że Twoi rodzice ci pomogą, kiedy się spieszysz.

Wspiera rozwój: wygra w autonomii

Kiedy przejmiecie inicjatywę po raz pierwszy, wygodniej jest zachęcić go do zrobienia tego ponownie. Jest to jeden z najlepszych sposobów, aby dziecko nauczyło się i stymulowało intelektualnie. Po pierwsze, ponieważ każdego dnia uczy się robić nowe rzeczy używając swoich rąk i umysłu. Po drugie, ponieważ jesteś nowe doświadczeniaoprócz tego, że jest to metoda "praktykowania", która służy jako nauczanie. Wszyscy wiemy, że mydło ukąsi, gdy pojawi się w twoich oczach. Ale najprawdopodobniej nasze dziecko nie zamknie oczu ciasno, dopóki kropla mydła nie wywoła tego podrażnienia.

Poza tym, gdy robisz coś dla siebie, pomagamy Ci rozwinąć poczucie własnej wartości. Wiedząc, że istnieją pewne czynności, które możesz zrobić sam, takie jak wiązanie sznurówek lub łamanie tortilli na małe kawałki, daje ci pewność siebie. W ten sposób odkrywa po trochu, jakie są jego możliwości, do czego jest zdolny, a to czyni go lepszym każdego dnia.

Chociaż jest mały, to dojrzewa, a to jest prawdziwa ścieżka, która uczyni cię wolną, odpowiedzialną i zdolną do zmierzenia się z trudnościami życia w przyszłości.

Jesteś starszy

W ten sposób możemy wytłumaczyć mu, że jest starszy, że robimy wszystko, a zatem musi on zacząć przejmować odpowiedzialność i pozostawić za sobą lęki. Po 4 latach możesz na przykład zadbać o swoją toaletę, grać w parku bez zbytniego niebezpieczeństwa lub utrzymywać porządek w swoim pokoju, chociaż może być konieczne przypomnienie lub nadzorowanie tego, jak się robi. Poza tym, że jest to dla niego wyzwanie, może być zabawą, którą będzie on wykonywał z przyjemnością, jeśli rodzice wiedzą, jak zmusić go do zobaczenia tego w ten sposób.

Aby jednak osiągnąć ten poziom, musimy zacząć z nim pracować od najmłodszych lat. Motywowanie Ciebie, zachęcanie Cię do drobnych wysiłków jak iść w górę lub w dół po schodach, unikając wprowadzania strachu do twojego ciała za każdym razem, gdy wchodzisz na zjeżdżalnię, chociaż wiemy, że będziesz trzymać dobre "culetazo". Jakiś siniak czy guzek nie musi być dla nas problemem, ponieważ dziecko samo się nauczy, aby uważać, by nie zrobić sobie krzywdy.

Uczenie się z doświadczenia

Nie oznacza to, że nie patrzymy z dystansu, ani że nie ustalamy kilku rozsądne limity, Aby to zrobić, możemy zacząć uważnie obserwować naszą małą, aby nie było dla nas trudno odkryć, co ona może zrobić i czego nie może zrobić, tam, gdzie istnieje prawdziwe niebezpieczeństwo, a gdzie nie.

Celem nie jest zniechęcenie Cię bez względu na to, jak późno, a nawet trochę niezręcznie i stale spadają z huśtawki. Nasze wsparcie, cierpliwość i sympatia będą zależały od wysiłków dziecka, aby pokonać samego siebie. Na przykład w ciągu pierwszych kilku dni szczotkowanie zębów nie jest w stanie zapobiec kapaniu piany na podłogę, ale po pewnym czasie staniesz się nie tylko ekspertem, ale także będziesz trochę bardziej przygotowany na opuszczenie domu i spędzenie czasu. weekend w jego dziadkowie bez konieczności spędzania całego dnia z nim.

Ponadto dobrze jest uczyć się na własnych błędach, Od nich wyciągniesz nie tylko użyteczne wnioski, ale także udoskonalisz swój sposób robienia rzeczy. Krótko mówiąc, chodzi o wytyczenie tego, co możesz i czego nie możesz zrobić. Nie nauczaj go, jak jeździć na łyżwach, zanim nie będzie mógł chodzić, ani nie ściąć steku wiecznie w porze lunchu, bojąc się małego nacięcia. Chcielibyśmy, aby nigdy się nie dorósł, ale musimy założyć, że jest to ostatecznie dla ich własnego dobra.

Teresa Pereda