Dziecinny pesymizm: jak tworzyć szczęśliwe dzieci

Zarówno w salach lekcyjnych, jak iw konsultacjach coraz częściej spotyka się smutne, pozbawione złudzeń "nie motywowane" dzieci, które od siódmego roku życia mówią takie zdania: "Dlaczego mam to wypróbować? to idzie bardzo źle "," Nie obsługuję w ogóle "" często toczy się, jest bardzo zmęczony "... Jakie są przyczyny dziecinny pesymizm i jak możemy zmienić to w optymizm i radość?

Tradycyjnie, drugie dzieciństwo było okresem złudzeń, chwilą szczęścia, kiedy dziecko odkrywa siebie (samopoznanie) i uświadamia sobie, ile rzeczy jest w stanie zrobić, myśleć i czuć dla siebie (poczucie własnej wartości). Aby doświadczyć, że wysiłek jest opłacalny, praca, która "kosztuje", jest bardziej satysfakcjonująca niż "łatwa".

Jest to również czas na rozpoczęcie prawdziwej socjalizacji, relacje z innymi dziećmi i dorosłych poza rodziną stają się częstsze i stabilniejsze, a pierwsze prawdziwe przyjaźnie zaczynają się pojawiać. Coraz częściej jednak się to zmienia.

Przyczyny pesymizmu z dzieciństwa

Tendencja niektórych dzieci do pesymizmu, niskiego poczucia własnej wartości, małej chęci do przezwyciężenia, niskiej tolerancji na frustrację, braku umiejętności społecznych, często motywowana jest kilkoma czynnikami:

1. Pesymizm może mieć fizyczne pochodzenie: Złe odżywianie, brak snu, niedobory sensoryczne, choroby są ważnymi przyczynami pesymizmu.

2. Mogą występować pewne czynniki psychologiczne które prowadzą dziecko do tego stanu (pewne cechy charakteru, nieprzystosowania lub zmiany psychologiczne ...).

3. Niedobory afektywne w domu Mogą dojść do głębokiego wgniecenia w postać chłopca w tym wieku.

4. Pesymizm może mieć pochodzenie społeczne: Obecna kultura hedonistyczna, która tylko ceni sobie bezpośrednią przyjemność, materializm, indywidualizm, nieustającą konkurencyjność może oznaczać osobowość, która dopiero musi zostać rozwinięta.

5. Pesymizm może mieć pochodzenie rodzinne: dokładniej w stylu wychowawczym rodziców, w rytm życia, który nakładamy na dzieci od bardzo młodych (nadmiar aktywności, bardzo wysokie oczekiwania, mało czasu na świeżym powietrzu, samotność ...)

Wskazówki dotyczące tworzenia radosnych dzieci

1. Przeanalizuj, czy karmienie i godziny snu Są one właściwe, abyś mógł rozwinąć wszystkie swoje codzienne czynności z energią i entuzjazmem.

2. Może nadszedł czas na ponowną analizę wytycznych edukacyjnych że nadal jesteśmy w domu, jeśli chodzi o tolerancję, autorytet, miłość, ...

3. Zastanów się, w jaki sposób poświęcamy czas naszemu synowi, jeśli wiemy, jak się z nim dobrze bawić, nie zapominając, że każda okoliczność życia jest szansą edukacyjną, że musi nas prowadzić i pomagać im być lepszymi ludźmi.

4. Oceń, jeśli znasz swoje dziecko dogłębnie: co lubi, jaka zabawa, jakie pragnienia i aspiracje ma, co potrafi. I daj nam znać. Wzajemna wiedza i wzajemne działania będą satysfakcjonujące dla obu, poprawią komunikację i stworzą odpowiedni klimat dla prawdziwych wymagań.

5. Przejrzyj harmonogram działań Twojego dziecka i zastanów się, czy wszystkie są konieczne i prawdziwie kształtujące. Nadmierna aktywność, w każdym człowieku, ale szczególnie u dzieci, jest bezpiecznym źródłem stresu.

6. Rób czynności, które pozwalają ci się dobrze bawić pozostawać w kontakcie z innymi, przezwyciężyć drobne trudności, kontakt z naturą, ... na przykład: wyprawy na pole z marszami odpowiednimi do ich wieku, start w sporcie takim jak tenis czy koszykówka, robić pracę ręczną lub modele.

7. Kiedy widzisz go smutnego lub zmartwionego zapytaj go, co jest nie tak, słuchaj uważnie, a my nauczymy go interpretować te niepowodzenia w pozytywny sposób, pomagając mu proponować rozwiązania i alternatywy.

Elena López