Komunikować się z nastolatkami, misja jest niemożliwa?
Wielu rodziców jest sfrustrowanych poziomem komunikacji z młodymi dziećmi. Czują się odlegli i zdezorientowani zachowaniem swoich dzieci i myślą, dlaczego nie dasz mi więcej niż słowa na odpowiedź - tak, nie, nie wiem? Czy wygląda na to, że jeśli mówię "biały", mówi "czarna"? Dlaczego zawsze mają zły humor?
Młodzież, ze względu na ich rozwój, zawsze szuka sposobów oddzielenia się od pokolenia rodziców. Może to być styl ubioru, fryzura, sposób mówienia lub nastawienie. Czasami wyszukiwanie może przeszkadzać rodzicom lub stwarzać problemy w rodzinie. Może się tak zdarzyć, gdy nastolatki wypróbowują pomysły lub działania, które są różne lub sprzeczne z wartościami i normami rodziny.
Oczywiście w takich przypadkach komunikacja z nastolatkami może być trudniejsza lub wydaje się niemożliwa. Jeśli jednak rodzice lepiej zrozumieją rozwój nastolatków i poznają powody, dla których zachowują się sprzecznie, będą mogli dostosować swój sposób rozmawiania z nastolatkiem, zwiększając odsetek wiadomości, której słuchacz będzie słuchał.
Perspektywa nastolatków
Głównym problemem komunikacji między rodzicami a dorastającymi dziećmi jest odmienna perspektywa między nimi. Nastolatki wciąż się rozwijają i się zmieniają. Mają ograniczone doświadczenie życiowe. W niektórych przypadkach mogą mieć opinie na różne tematy lub sposoby życia, które przyciągają ich uwagę, ale nie mają pojęcia o ich funkcjonowaniu lub znaczeniu. Zwykle ich zainteresowanie niektórymi sprawami wynika raczej z tego, jak się czują, niż z prawdziwego znaczenia tej konkretnej kwestii.
Młodzież ma bardzo bogate życie wewnętrzne. Ta część ich życia obejmuje to, co myślą o tym, kim są, jak się czują na swój temat i co myślą o związku, który mają z otaczającymi osobami (rodziną, przyjaciółmi, członkami ich najbliższego otoczenia itp.). The tematy intrapersonalne obracają się wokół wewnętrznego dialogu że zachowują z sobą o tym, jak żyją swoim życiem oraz o swoich najbardziej intymnych myślach i pragnieniach.
Młodzież, gdy dorastają i stają się bardziej niezależni, stają się coraz bardziej zanurzeni w relacjach, które ustanowili poza granicami rodziny. Wszystko to odbywa się za pomocą mniejszej ilości informacji kontekstowych, mniejszego doświadczenia życiowego i więcej egocentryzmu, ze względu na normalne procesy ewolucyjne związane z dojrzewaniem. Oznacza to, że decydują oni, co zrobią inaczej niż rodzice.
Dlatego rodzice nie powinni porównywać swoich nastoletnich zachowań z tym, co by zrobili, gdyby znajdowali się w takiej samej sytuacji, ponieważ po prostu nie byłoby to uczciwe porównanie. Zamiast tego, po obejrzeniu decyzji, którą podjął nastolatek, powinni oni spróbować zrozumieć zachowanie. Zidentyfikuj najważniejsze idee i działania, znaczenie, jakie dany nastolatek nadał im, sytuację, w której się przedstawili, oraz rolę odgrywaną przez wartości, cele, percepcje, idee, uczucia i zasady nastolatka w podejmowaniu decyzji o tych pomysłach i działaniach.
Dopiero wówczas rodzice będą w stanie zrozumieć procesy umysłowe, które doprowadziły go do działania tak, jak on sam, i mogą poprowadzić go do podejmowania bardziej świadomych decyzji w przyszłości. Co ważniejsze, proces ten pozwala rodzicom zobaczyć, jak dojrzewa dorastający nastolatek i jak rośnie jego świadomość siebie i otaczającego go świata.
Błędy i złe decyzje w okresie dojrzewania
Nastolatki czasami popełniają błędy i podejmują złe decyzje. Jest to coś, czego można się spodziewać i jest to częścią procesu. Kiedy dojrzewają i spędzają więcej czasu z dala od nas, ich podejmowanie decyzji od czasu do czasu zabierze je na złą drogę. W tym sensie istotne jest, aby rodzice rozwijają zdrową tolerancję na decyzje Zabierz swoje nastoletnie dzieci, ponieważ pozwoli im to nauczyć się prowadzić.
Oczywiście, jeśli dorastający lub inna osoba będzie cierpieć z powodu jakiejś szkody lub jeśli dorośli robią coś, co jest dalekie od norm i wartości rodziny, w takim przypadku rodzice powinni interweniować i dać trochę kuksańca, aby sprostować Proces eksploracji, który ma miejsce w okresie dojrzewania, nie może pociągać za sobą szkodzenia sobie lub bliźniemu ani prowokować schizmy rodzinnej. Jeśli jednak dorastający nie skrzywdzi samego siebie, swojego sąsiada lub powoduje schizmę rodzinną, rodzice mogą pozwolić swojemu nastoletniemu synowi wyciągnąć trochę liny, aby znaleźć swoją własną drogę.
Ostrzeżenie, które należy uczynić na tym stanowisku, gdy nie ma żadnej niebezpiecznej, szkodliwej ani zagrażającej życiu aktywności, polega na tym, że dorastającemu należy pozwolić na cierpienie naturalnych konsekwencji jego działań. Bez możliwego ograniczenia.Życie w pierwszej osobie, naturalne konsekwencje złej decyzji, pozwala nastolatkom uczyć się na własnych błędach w sposób prawdziwy i osobisty, a także daje im możliwość opracowania rozwiązań, poproszenia o wybaczenie lub zrozumienia bezpośrednich konsekwencji zaniedbania lub niewystarczające.
Kiedy dorastający nastolatkowie doświadczają naturalnych konsekwencji swoich decyzji i działań, zdobywają wiele doświadczeń życiowych, a to doświadczenie pomaga w komunikacji między rodzicami a ich młodymi dziećmi. Z jednej strony, młodzież może lepiej rozumieć opinie rodziców, ponieważ ma większe doświadczenie i może zauważyć, że konsekwencje, które spodziewali rodzice, zostały spełnione.
Z kolei rodzice mogą lepiej zrozumieć wewnętrzny rozwój swojego dziecka, obserwując zarówno proces podejmowania decyzji, jak i reakcję dziecka na konsekwencje. Informacje te mogą pomóc rodzicom w dostosowaniu ich przekazu podczas komunikacji z dzieckiem.
Deanna Marie Mason, ekspert w dziedzinie edukacji i zdrowia rodziny. Autor bloga Dr. Deanna Marie Mason. Edukacyjne podejście do adaptacji
Może Cię zainteresować:
- Komunikacja z moimi nastolatkami, co się zmieniło?
- Pięć kroków, by porozmawiać z nastolatkiem
- Wskazówki, jak rozmawiać z nastolatkami
- Relacje między rodzicami i nastolatkami
