Zastraszanie: jak zapobiegać społecznemu odrzuceniu przez rodzinę
Zastraszanie lub zastraszanie Jest to coraz większy problem i aby go powstrzymać, potrzebujesz profilaktyki. Przed przybyciem do klas mamy wiele do zrobienia w domu, w naszej własnej rodzinie, aby uniknąć izolacji i zachęcać do socjalizacji dzieci od najmłodszych lat, ponieważ brak kontaktu z innymi może przyczynić się do rozwoju fobii społecznej i odrzucenie przez innych, aw konsekwencji stanie się potencjalną ofiarą napastliwego.
Psycholog Jorge López Vallejo mówi, że "posiadanie odpowiedniej socjalizacji w okresie dzieciństwa będzie działało jako ochrona, jako siła dla dziecka w obawie przed odrzuceniem i fobią społeczną." Izolacja, nadopiekuńczość, kontrola nad dziećmi przez rodziców z niewielkim kontaktem z otoczeniem, zamiast tego może to ułatwić ".
Rodzicielskie zachowania sprzyjające fobii społecznej
Dzieci muszą zyskać na bezpieczeństwie w swoich relacjach społecznych, a rodzice muszą zagwarantować swoim dzieciom możliwość interakcji z innymi dziećmi w ich wieku, a tym samym sprzyjać wymianie emocji i myśli.
Jednak, jak wyjaśnia psycholog López Vallejo, "istotne jest poznanie zachowań rodziców, którzy pod pewnymi stanami emocjonalnymi mogą nie sprzyjać temu kontaktowi społecznemu, dlatego ważne jest, aby interweniować terapeutycznie wobec rodziców, aby problem fobii społeczne, lęki i odrzucenia, nie pojawiają się u dzieci, a wyraźne przykłady pozwalają dostrzec te zachowania i ich wyniki. "
1. Wstyd. Są rodzice nadmiernie zaniepokojeni opinią innych, którzy nie promują kontaktów społecznych. Ci rodzice mogą używać wstydu jako metody kontroli nad swoimi dziećmi. W związku z tym będą unikać kontaktów towarzyskich lub ostrzegania swoich dzieci o ewentualnych klęskach, jeśli są ze sobą powiązane. Będą oczekiwać porażki, tworząc samospełniające się proroctwa: "Co za wstyd, zrobisz z siebie głupka ..."
2. Depresja. Kiedy jeden z rodziców jest w depresji i dziecko spędza większość czasu z nimi, mogą mieć więcej trudności w swoich relacjach społecznych. Dziecko, które przez większość czasu jest ignorowane przez rodziców, zacznie wykazywać brak reakcji na środowisko lub, przeciwnie, może wykazywać ciągły płacz i agresywne zachowanie.
3. Bracia Rodziny z kilkorgiem dzieci same w sobie generalnie ułatwiają kontakt z innymi, ponieważ są dziećmi, które od najmłodszych lat dzielą się i żyją w grupie. Rodzina mająca tylko jedno dziecko musi pracować ciężej, aby stymulować i odnosić się do innych dzieci. Bardzo korzystne jest, w drugim przypadku, faworyzowanie ich kontaktów towarzyskich z zajęciami przedszkolnymi, sportowymi i kulturowymi itp.
4. Choroby. Obecność chorób, które wpływają na wygląd fizyczny lub utrzymują dzieci hospitalizowanych przez dłuższy czas w szpitalu, sprzyjają nadopiekuńczości rodziców, ale zawsze będzie zależeć od tego, w jaki sposób te ograniczenia są napotykane.
Na przykład, w przypadku trądziku, nadwagi, wszelkie różnice z resztą można odizolować od grupy unikając sytuacji lub wręcz przeciwnie mogą wchodzić w interakcje z innymi, wzmacniając w ten sposób ich poczucie własnej wartości.
Jeśli izolacja zostanie zmuszona, na przykład, dziecko, które cierpi na chorobę i musi leżeć w łóżku przez dłuższy czas, będzie miało mniej okazji do spotkań towarzyskich, ponieważ nie będzie mogło chodzić do szkoły, uprawiać sportu ani spotykać się ze swoimi kolegami z klasy. Zwykle w tym przypadku konieczne będzie ułatwienie kontaktu w domu ze znajomymi.
Ogólnie rzecz biorąc, problemy, na które cierpią rodzice, mogą zmniejszyć szanse dzieci na bycie szczęśliwym, w naszych rękach leży obowiązek prosić o pomoc psychologiczną, aby przezwyciężyć nasze ograniczenia.
Zastraszanie może ułatwić fobię społeczną i fobię społeczną w walce z zastraszaniem
Dziecko odrzucone przez grupę odczuwa strach, wstyd, niepokój, smutek, złość; Wszystkie są bardzo destrukcyjnymi emocjami, jeśli nie dzielą się nimi z dorosłymi, aby uzyskać pomoc. Zastraszanie powoduje wymuszoną izolację, która zwiększa to, co stworzyli rodzice.
Dziecko utrzyma swoją izolacją ciągłe szyderstwa, obelgi, upokorzenia towarzyszy, z czasem staje się słabsze, wierząc swoim oprawcom, nawet uwierzy, że na to zasługuje. Prześladowane dziecko próbuje przejść niezauważone, ponieważ mechanizm obronny jest bardziej odizolowany od grupy, pozostawiając relację z obawy przed upokorzeniem, tak aby zmniejszyć możliwości nawiązania przyjaźni.
"Dziecko, które cierpi z powodu zastraszania w szkole z powodu początkowej izolacji lub fobii społecznej, w domu zaczyna zachowywać się inaczej, na przykład, jest bardziej agresywne lub bardziej pasywne, jest smutne, boi się spać samotnie, nie chce iść do klasy, skarży się na ból przed pójściem do szkoły, siusi na swoim łóżku itp., i to jest, kiedy musimy się niepokoić "- mówi Jorge López Vallejo
Te behawioralne i fizyczne symptomy są wiadomościami, które muszą zostać wysłuchane, ponieważ w większości przypadków dzieci nie mówią, że coś im się przydarza, dopóki prześladowanie nie zostanie ustalone. I dodaje: "jeśli wykryjemy nagłe zmiany w zachowaniu lub pewne objawy u dziecka, musimy wykluczyć, że może on cierpieć, fobię społeczną lub, co gorsza, inwolucji, która sprowokowała znęcanie się".
Marina Berrio
Rada: Jorge López Vallejo, Psychologist.López Vallejo Psychology
