Jak zmotywować dzieci do wysiłku
Robi tylko to, czego chce, narzeka, gdy coś go kosztuje, nie może siedzieć dłużej niż 10 minut przy biurku, odrabiając pracę domową * jak mało próbuje! Nie rozpaczajmy. Musisz wyznaczyć cele, sprawić, by zrozumiał przyjemność płynącą z wykonania dobrze wykonanego zadania, a przede wszystkim głosić przykładem.
Do tego stopnia, że nasz syn zauważa, że my także staramy się w pracy iw innych zajęciach i aktach codziennego życia, oni również będą się starać. Przynajmniej będą na dobrej drodze.
Rodzice są lustrem, w którym dzieci wyglądają
90% dzieci w wieku od 6 do 12 lat widzi swoich rodziców jako przykład do naśladowania przy podejmowaniu wysiłku, jak zakończyło badanie dotyczące "wartości wysiłku" dokonane przez międzynarodową organizację Aldeas Infantiles SOS. Rodzice, oprócz tego, że są punktem odniesienia w czasie wysiłku, są tymi, którzy najbardziej pogratulują swoim dzieciom ich osiągnięć, a także są tymi, którzy zachęcają ich, aby nie byli leniwi. Nauczyciele również spełniają tę rolę.
Najlepszy czas na edukację dzieci
Od 7 do 12 lat jest idealnym etapem do kształcenia w pracy i wysiłku. W tym wieku okres wrażliwości tych wartości mija, Nadszedł czas, aby dzieci starały się nabyć nawyki o większych korzeniach i naturalności, według José Antonio Alcazara i Fernando Corominasa w książce "Virtues Humanas".
Aby jednak praca i inne czynności życiowe służyły jako środki edukacji, musimy dać pierwszeństwo tej osobie, naszemu synowi, a nie ostatecznemu rezultatowi. Ma znaczenie bardziej jego praca i wysiłek, niż osiągnięty obiektywny poziom, chociaż jedno prowadzi do drugiego.
Dlatego trzeba im podać powody swojej pracy, budząc w nich satysfakcję z dobrze wykonanej pracy. Ponadto musisz dobrze pracować, co pociąga za sobą wysiłek i siłę. Tylko dobrze zrobione, kształć. Jeśli nie ma wysiłku, nie można zdobyć cnót.
Siły woli daje szczęście
Silna wola jest podstawowym elementem szczęścia, a wielu młodym ludziom brakuje tej siły woli, ponieważ byli wykształceni w atmosferze permisywności, owocu złego poczucia wolności. Z drugiej strony, ani edukacja oparta na czystym obowiązku i obowiązku, sprzyja zrównoważonej osobowości. Musimy sprawić, aby nasz syn odkrył, że gdy staramy się zrobić coś dobrze, aby być posłusznym, aby ukończyć zadanie, jesteśmy w środku, a wynik jest lepszy.
Innym razem, rodzice Z niezrozumiałym uczuciem próbują uniknąć trudności życiowych swoich dzieci. Chronią i zastępują je, zabierając je, nie zdając sobie sprawy z wygodnego życia bez wymagań, gdzie za niewielki lub żaden wysiłek otrzymują wszystko, czego chcą. Bardziej niż ochrona dzieci, aby nie cierpiały, chodzi o to, aby towarzyszyć im, aby mogły przezwyciężyć cierpienie, pomagając im nie bać się ryzyka i porażek.
W życiu codziennym rodzinnej koegzystencji i małymi wysiłkami stosownie do ich wieku i osobowości, możemy uczynić z nich ludzi przyzwyczajonych do stawienia czoła trudnościom wymagającym wysiłku i wysiłku, oprócz uznania ich i pozytywnej oceny, kiedy pokonali coś, co kosztuje ich wysiłek.
Jak zachęcić dziecko do dążenia
Najlepszym dziedzictwem dla nich jest wyposażenie ich w umiejętność radzenia sobie, że potrafią być użyteczni dla społeczeństwa, wśród rówieśników, dając radość swoim rodzicom.
Dlatego nie powinieneś traktować ich jak dzieci. Każdemu wiekowi i osobowości musi towarzyszyć odpowiedzialność, a do tego zadania należy dążyć. Z drugiej strony bardzo ważne jest, aby w domu panował porządek i popyt. "Synu, jeśli zaczniesz zamawiać swoją szufladę, skończ to"; "Nie możesz grać w parchy, dopóki nie ukończysz zadania domowego"; "Musisz dołożyć wszelkich starań, aby zostawić buty w porządku i na miejscu"; "Staraj się nie narzekać za pierwszym razem, trochę się uspokój".
Ponadto nie wolno nam pozwalać im przyzwyczajać się do robienia tego, czego chcą w dowolnym momencie, a nie tego, co powinni (wielokrotnie po naszym własnym przykładzie). Czasami dobrze będzie zrezygnować z dobrych rzeczy, aby wzmocnić naszą wolę, a żeby osiągnąć dojrzałość, na przykład pozostawić ostatnią bonbonę znajomemu, skończyć talerz warzywny ... Innym razem, będzie zainteresowany tworzeniem okazji, takich jak wycieczka gdzie dużo chodzisz.
Trzeba dobrze pracować, co pociąga za sobą wysiłek i siłę. Tylko dobrze zrobione, kształć. Jeśli nie ma wysiłku, nie można zdobyć cnót.
Charakterystyczne zachowania leniwych
Maite Mijancos, autorka książki Inteligencja emocjonalna i szczęście, obecnie dyrektor Szkoły Rodziny w grupie Identitas, doradca rodzinny i nauczyciel, Mówi nam jakie są zachowania leniwego dziecka:
1Wykonuj tylko te czynności, które nie wymagają wysiłku.
2. W tym, co robi, nie jest wymagana doskonałość: uwagi, zadania, obowiązki ...
3. Nie walczy każdego dnia z wadami, które ma i doskonale wie.
4. Pozwala się pokonać przez zniechęcenie.
5. Nie rozumie on pozytywnej wartości poświęcenia, gdy na przykład musi zostać, aby wychować brata.
6. Nie zajmuje się drobnymi szczegółami.
7. Nie myśl o rzeczach przed ich wykonaniem.
8. Czasami nie masz nic do zrobienia.
9. Nie spełnia harmonogramu.
10. Nie spełnia zobowiązań.
12. Odkryj sekrety, które ci powierzają.
13. Rozpocznij działanie, chociaż podejrzewasz, że się nie zakończy.
14. Nie przyjmuje odpowiedzialności.
Brak ci wysiłków, jeśli ...
Możemy powiedzieć, że nasz syn ma słabą wolę lub wysiłek, gdy nie napotyka drobnych szczegółów życia, kiedy stracił wolę walki, gdy nie jest w stanie poświęcić się, gdy nie ma zamiaru osiągnąć doskonałości i popadł w rodzaj miernoty, nieładu i zaniedbania.
Patricia Palacios
Rada: José Antonio Alcázar i Fernando Corominas w swojej książce Cnoty ludzkie
Może Cię zainteresować:
- Problemy z zachowaniem dzieci
- Wartość wysiłku we wczesnej edukacji
- Wartość wysiłku, jak zmotywować dzieci
