Dyspgria i jej konsekwencje dla uczenia się
Kiedy mówisz o nauczyć się czytać i pisaćnajbardziej znane jest zaburzenie: dysleksja. Jest jednak jeszcze jeden podobny, który ma związek z pisaniem: dysgrafia, zaburzenie, które ma wpływ na uczenie się i które składa się z pewnych trudności koordynacji mięśnie ręki i ramienia.
Dysgraphia uniemożliwia dzieciom opanowanie i kierowanie pismem, czyli ołówkiem, długopisem, woskiem i tak dalej. To sprawia, że niewiele nie można pisać w sposób czytelny i uporządkowany. W istocie zaburzenie to można zdefiniować jako: specyficzne zaburzenie zapisu, które uniemożliwia pisanie poprawnie, jak podkreślono w liście Międzynarodowego Uniwersytetu w Walencji.
Charakterystyka dysgrafii
Z tej instytucji akademickiej wynika, że główną cechą dysgrafii jest brak zaburzeń neurologicznych i intelektualnych. "W przypadku jakiegokolwiek problemu tego rodzaju, byłaby to pewnego rodzaju niepełnosprawność fizyczna lub intelektualna, ale nie byłoby to uważane za dysgrafię", dodają.
Z drugiej strony istnieją inne cechy tego zaburzenia, które są obserwowalne przez rodziców dzieci, są następujące:
-Zjawia się poprzez szereg pojawiających się symptomów od początku nauki i wzrastają wraz z postępem nauki.
Od początku etapu szkolnego do dzieci z dysgrafia Mają problemy z pisaniem i robią to wolniej niż przeciętna klasa.
- Jest postrzegany u dzieci niezwykła sztywność silnika lub, przeciwnie, nadmierne rozluźnienie.
-The uderzeń nie pozostają jednolite, ale zmieniają się nieustannie.
-Różny rozmiar w słowach i literach, nawet w tym samym akapicie.
- Ruchy do pisania są zwykle powolny, napięty i sztywny.
- Trudności dla uporządkuj litery w słowie lub frazie.
-Brak kontroli w nacisk ołówka, długopis lub inny przyrząd do pisania.
Nieprawidłowe postawy Dziecko trzyma bagażnik bardzo blisko stołu lub pochyla się zbyt mocno.
Czy wszystkie dysgrafie są takie same?
Nie, istnieją dwa rodzaje dysgrafii: silnik i konkret.
- Obrazowanie cyfrowe: jest zaburzeniem psychomotorycznym, w którym dziecko "rozumie związek między słyszanymi dźwiękami a graficzną reprezentacją tych dźwięków", ale ma trudności w pisaniu.
-Specyficzna grafika, Eksperci podkreślają, że ten rodzaj dysgrafii jest pokazany ze złym postrzeganiem form, a czasem przestrzenną i czasową dezorientacją i zaburzeniami rytmu. "Problemy z pisaniem tych dzieci wynikają z nadmiaru sztywności lub impulsywności, braku umiejętności, powolności lub skrajnej skrupulatności."
Konsekwencje dla uczenia się
Można sobie wyobrazić, że jeśli jest to pisanie (jako czytanie) podstawowa kompetencja, która nie jest w stanie prawidłowo jej przeprowadzić, ma wpływ na naukę: z Międzynarodowego Uniwersytetu w Walencji zapewniają, że dysgrafia generuje "znaczne zmniejszenie rytmu uczenia się" dziecka w odniesieniu do średniej klasy.
Ponadto zdolność do komunikacja z nauczycielami i ich umiejętność rozwiązywania ćwiczeń a codzienne zajęcia akademickie są często "poważnie upośledzone", ponieważ dziecko nie może wyrazić się odpowiednio poprzez pisanie.
Ich trudności z pisaniem mają inną konsekwencję: "dziecko jest zmęczone znacznie więcej niż reszta klasy, ponieważ pisanie to dla niego wielki wysiłek ", coś z kolei"to prowadzi do braku uwagi i niemożność podążania za szkolnym rytmem ", dodają.
Wszystko to z kolei ma jeszcze bardziej negatywny wpływ na dziecko: frustracja ponieważ nie są w stanie podążać za wymaganiami klasy, co może prowadzić do coraz mniejszego zainteresowania i odrzucania badań, ostrzegają.
Leczenie dysgrafii
Zazwyczaj uważa się, że dla dziecko z dysgrafią przezwyciężyć to zaburzenie Najlepszą rzeczą jest to, że ćwiczysz dużo pisania, ale tak nie jest. Z tego uniwersytetu wynika, że najlepiej jest, aby dziecko stopniowo pokonywało trudności, które uniemożliwiają mu dobre pisanie. W ten sposób zaleca się, abyZajęcia w klasie n prowadzone są w sposób zabawny, a nawet zabawny "w celu odzyskania koordynacji globalnej i manualnej oraz prawidłowej postawy ciała i ruchów rąk i palców".
Pomimo ważnych konsekwencji tego zaburzenia, z uniwersytetu zapewniają one wczesne wykrycie i odpowiednią interwencję kadry pedagogicznej, a także wsparcie rodziny. Dzieci z tym problemem zwykle pokonują je stopniowo, aby uzyskać zupełnie normalne pisanie.
Angela R. Bonachera
