Neuroplastyczność, jak sprzyjać rozwojowi dzieci pozostawiających ślad
Jak dziecko się uczy? Jakie procesy zachodzą w mózgach najmłodszych dzieci, tak, że różnorodna wiedza pozostaje w ich umysłach? Znajomość tych mechanizmów pomaga wspierać rozwój dzieci i promować proces nauczania. W tym sensie Hiszpańskie Stowarzyszenie Pediatrii AEPap, oferuje interesującą koncepcję: neuroplastyczność.
Termin ten odnosi się do zdolności mózgu do "pleśń"w różnych sytuacjach, zdolność do uzbrajania i wzmacniania lub osłabiania i rozbrajania sieci neuronowych w odpowiedzi na doświadczenie, reakcja na każdy bodziec, który pochodzi z zewnątrz i który może być użyty na rzecz najmłodszych w celu zachęcenia ich do procesu uczenia się.
Tworzenie sieci
Aby zrozumieć pojęcie neuroplastyczności, trzeba znać struktura mózgu, który ma dwa typy komórek: neurony i komórki glejowe. Są one połączone razem przez synapsę, proces, w którym uwalniają substancję chemiczną, która przenosi informacje do sąsiedniego neuronu.
Niemowlęta rodzą się z prawie wszystkimi komórkami w mózgu, ale z kilkoma połączeniami. W kierunku 6 latistnieje istotna struktura sieci neuronowych z wszystkimi nowymi informacjami, które dziecko nabywa. W tej fazie mózg jest jak "gąbka", absorbuje wszystko, zwłaszcza poprzez naśladownictwo. Połączenia te są organizowane poprzez naśladowanie zachowania, postawy, gestów, tonów, słów dorosłych i wszystkiego, co przechodzi przez ich zmysły.
Sieci neuronowe skonsolidowane dadzą początek automatycznym zachowaniom, które są przeprowadzane szybko i nieświadomie, bez myślenia i nie poświęcają wiele uwagi. Na początku chodzi o powolne działania, które wymagają od człowieka dużej uwagi i to z praktyką, kiedy stają się nawykami, które są wykonywane w sposób zautomatyzowany.
W przypadku dzieci, które uczą się przez naśladowanie, w mózgu dziecka pojawiają się sieci neuronowe, które stają się wytycznymi dotyczącymi postępowania. Jeśli ta nauka zostanie wzmocniona, przez powtórzenie zachętęstanie się zwyczajowym sposobem zachowania się dziecka, czymś, co można wykorzystać, pozostawiając na boku rutyny, takie jak krzyczenie w domu i na przykład obstawianie dialogu. Możesz także obstawiać rutyny, które na dłuższą metę sprzyjają nawykom związanym z nauką.
Zmiana niewłaściwych nawyków
Neuroplastyczność można wykorzystać nie tylko do zaszczepienia dobrych procedur w najmniejszym domu. Jest to również przydatna koncepcja, aby zmienić zachowania uważany za niewłaściwy u dzieci, należy wziąć pod uwagę, że tworzenie tych rutynowych czynności można także wykonać naśladując inne osobowości, takie jak te z ich kolegów z klasy.
Neuroplastyczność jest podstawą do zmiany niewystarczające nawyki, Pierwszym krokiem jest rozpoznanie negatywnego wzoru i znalezienie źródła, a tym samym uniknięcie ich w jak największym stopniu. Ten krok dotyczy nie tylko rozpoznawania bodźców, które powodują takie zachowanie, ale także rozpoznawania, czy sieć nie jest używana tak bardzo, jak powinna, i stopniowo traci połączenia między neuronami, które ją tworzą, aż do momentu, gdy prawie zniknie.
W takich przypadkach powinieneś postawić zakład na stworzenie nowa sieć co przekłada się na odpowiednie zachowanie, które zastępuje poprzednią. W tym celu pierwszym krokiem jest zwiększenie ekspozycji na bodźce, które sprzyjają tworzeniu tej nowej sieci. Na przykład dziecko, które ma nabytą nawyk uderzania za każdym razem, gdy wpadnie w złość, ma połączenie na poziomie mózgu, które kojarzy "gniew z przemocą". Aby pomóc ci oduczyć się tego automatycznego zachowania, nie powinieneś już zachęcać tego obwodu.
Wręcz przeciwnie, należy stworzyć nową sieć substytut stary Na przykład należy zminimalizować gwałtowne bodźce płynące z telewizji, aw domu należy sprawdzić, w jaki sposób możliwe jest rozwiązywanie konfliktów poprzez dialog. Inne opcje powinny być również skierowane na złość, aby dziecko nauczyło się przekazywać te emocje.
Damián Montero
